ویلیام شاکلی

ویلیام برادفورد شاکلی (به انگلیسی: William Bradford Shockley Jr) (زاده ۱۳ فوریه ۱۹۱۰ – درگذشته ۱۲ اوت ۱۹۸۹) فیزیک‌دان و مخترع آمریکایی بود که در لندن متولد شد. شاکلی مدیر یک گروه تحقیقاتی در آزمایشگاه‌های بل بود که شامل جان باردین و والتر برتن بود. این سه دانشمند به‌طور مشترک جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۵۶ برای تحقیقات خود در زمینه نیمه‌رساناها و کشف اثر ترانزیستور دریافت کردند.

ویلیام شاکلی
زادهٔ	۱۳ فوریهٔ ۱۹۱۰ لندن، انگلستان
درگذشت	۱۲ اوت ۱۹۸۹ (۷۹ سال) استنفورد، کالیفرنیا، ایالات متحده
ملیت	آمریکایی
محل تحصیل	مؤسسه فناوری کالیفرنیا مؤسسه فناوری ماساچوست
شناخته‌شده برای	ترانزیستور
جوایز	جایزه نوبل فیزیک (۱۹۵۶) جایزه کامستاک در فیزیک مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک (۱۹۸۰)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	فیزیک
محل کار	آزمایشگاه‌های بل آزمایشگاه تحقیقاتی نیمه‌رسانا شاکلی دانشگاه استنفورد
استاد راهنما	جان کلارک اسلیتر

تلاش‌های شاکلی برای تجاری‌سازی ترانزیستور در سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ منجر به این شد که سیلیکون ولی در کالیفرنیا به عنوان مهد اختراعات الکترونیکی مطرح شود. در سال‌های بعد او استاد دانشگاه استنفورد بود.

زندگی شخصی

دیدگاه‌های سیاسی

شاکلی در اواخر عمر به پرسش پیرامون هوش بشری و اصلاح نژاد علاقه داشت. او معتقد بود این کار برای نژاد آیندهٔ گونه‌های بشری مهم است و توصیف این موضوع را به عنوان مهم‌ترین کار در حرفهٔ کاری خود می‌دانست.

ژنتیک

شاکلی استدلال کرد نرخ بالاتری از تولید مثل در بین افراد کم هوش، دارای اثر ضد اصلاح نژادی و تخریب نژادی می‌باشد و آن یک سقوط در هوش متوسط می‌تواند در نهایت منجر به زوال تمدن بشری شود. نوشته‌ها و سخنرانی‌ها به سازمان‌های علمی منتشر شده توسط شاکلی در این موارد تاحدی بر اساس نوشته‌های روانشناسی به نام سیریل برت (Cyril Burt) بودند. ویلیام چنان بر افکار خود استوار بود که پیشنهاد داده بود: افراد با IQs زیر ۱۰۰ متحمل عقیم‌سازی داوطلبانه شوند.