والتر سیسولو
والتر اولیات ماکس سیسولو (به انگلیسی Walter Sisulu)؛ (زاده ۱۸ مه ۱۹۱۲ – درگذشته ۵ مه ۲۰۰۳) عضو کنگره ملی آفریقا، برجسته‌ترین اندیشه پرداز و فعال جنبش ضد آپارتاید آفریقای جنوبی بود.[۱]
والتر سیسولو | |
|---|---|
 | |
| معاون رئیس کنگره ملی آفریقا | |
| دوره مسئولیت ژوئیه ۱۹۹۱ – ۱۹۹۴ | |
| پس از | نلسون ماندلا |
| پیش از | تابو امبکی |
| دبیرکل حزب کنگره ملی آفریقا | |
| دوره مسئولیت ۱۹۴۹ – ۱۹۵۴ | |
| پس از | جیمز کالاتا |
| پیش از | اولیور تامبو |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | والتر اولیات ماکس سیسولو ۱۸ مهٔ ۱۹۱۲ روستای کوتوبنی Qutubeni در منطقه انگکوبو Engcobo آفریقای جنوبی |
| درگذشته | ۵ مه ۲۰۰۳ در سن ۹۱ سالگی |
| حزب سیاسی | کنگره ملی آفریقا |
| همسر(ان) | آلبرتینا سیسولو |
| فرزندان | |
زندگی‌نامه
ویرایشوالتر اولیات ماکس سیسولو در هجدهم ماه مه سال ۱۹۱۲ در روستای کوتوبنی Qutubeni در منطقه انگکوبو Engcobo از بخش ترانسکی در آفریقای جنوبی به دنیا آمد. پدر او آقای دیکنسون، دستیار بازپرس سفید بود. او توسط مادر بزرگ و عموی خود بزرگ شد و تنها در زمانی که شش ساله بود با مادرش نقل مکان کرد. او وارد یک مؤسسه میسیونری کلیسای کلدانی شد ولی وقتی عمویش مرد، در پانزده سالگی در حالی که در کلاس ششم بود این مؤسسه را رها کرد. برای حمایت مالی از خانواده اش در ژوهانسبورگ به دنبال کار بود و مجبور شد که در یک کارخانه تولید لبنیات کار کند.
او در سال ۱۹۲۹ برای آیین‌های سنتی خوزا، به ژوهانسبورگ بازگشت و در همین شهر در یک معدن طلا کار کرد. او سپس برای پیوستن به مادرش به کیپ تاون شرقی رفت ولی مادرش در شرق لندن به عنوان یک خدمتکار کاری را پیدا کرده بود. در شرق لندن او با کلمنتس کادالی، رهبر مشهور اتحادیه کارگران صنعتی و تجاری (ICU) آشنا شد. سیسولو بعدها گفت که تجربه‌اش در معادن و ارتباط او با کادالی باعث سیاسی شدن او شده‌است. وی در سال ۱۹۳۳ به ژوهانسبورگ بازگشت. در یک کارخانه بیسکویت سازی کار پیدا کرد و در مرکز اجتماعی بانتو به مدرسه شبانه رفت ولی قبل از رسیدن به کلاس هفتم مدرسه را ترک کرد. او در انجمن مدنی اورلاندو فعال شد و مدیر جامعه برادران اورلاندو، گروه کمک‌های فرهنگی متقابل خوزا شد.[۲]
فعالیت‌ها
ویرایش
والتر سیسولو به همراه نلسون ماندلا و اولیور تامبو سه تن از برجسته‌ترین زمامدارانی بودند که در مبارزه با ضد نزاد پرستی و برای تحقق دموکراسی در آفریقای جنوبی کوشش کردند.[۳] وی همراه با نلسون ماندلا و الیور تامبو در سال ۱۹۴۳ اتحادیه جوانان کنگره ملی آفریقا را بنا نهادند. اتحادیه‌ای که به سرعت به سازمانی برای پیکار و مبارزه بدل شد. سیسولو در سال ۱۹۴۹ رسماً به دبیرکلی کنگره ملی آفریقا برگزیده شد و در ۱۹۶۳ با دفاع پرشور، مستدل و افشاگرانه‌ای که در دادگاه تجدید نظر از خود و همرزمانش به عمل آورد به چهره‌ای آشنا در سطح بین الملی تبدیل شد. وی هم‌بند ماندلا بود و یک سوم از عمر خود را در زندان رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی به سر برد و سرانجام در سال ۱۹۸۹ از زندان آزاد شد.[۴]
مدت کوتاهی پس از آزادی از جزیره روبن، سیسولو به یک خبرنگار آمریکایی گفت که او نمی‌داند آیا برای دیدن پایان تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی زنده خواهد ماند یا نه، ولی او زنده ماند و رؤیاهایی که برای آن‌ها تلاش کرده بود محقق شد. او هشت ماه پس از انتخابات دولت دموکراتیک جدید، تحت ریاست جمهوری نلسون ماندلا فعالیت‌هایش را ادامه داد و در ۱۷ دسامبر سال ۱۹۹۴، بازنشسته شد.[۳]
درگذشت
ویرایشوالتر سیسولو روز دوشنبه ۵ مه ۲۰۰۳ در سن ۹۱ سالگی چشم از جهان فروبست. وی در یک مقبره خانوادگی در قبرستان کروسوس در شهر ژوهانسبورگ به خاک سپرده شد. در مراسم رسمی تشییع جنازهٔ وی مقامات رسمی آفریقای جنوبی شرکت کردند.[۵]
نلسون ماندلا که نزدیک به ۶۰ سال با سیسولو همرزم و هم‌بند بود، در مراسم خاکسپاری وی گفت که با مرگ آموزگارش نیمی از وجود خود را از دست داده‌است. ماندلا افزود:[۴]
«من و سیسولو مشترکاً دره مرگ را درنوردیدیم و مشترکاً هم شادی‌های زندگی و لذت آزادی را تجربه کردیم.»
منابع
ویرایش- ↑ "Walter Sisulu". Wikipedia (به انگلیسی). 2019-10-10.
- ↑ «Walter Ulyate Sisulu | South African History Online». www.sahistory.org.za. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۱۳.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Beresford، David (۲۰۰۳-۰۵-۰۷). «Obituary: Walter Sisulu» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۱۳.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ «قهرمان مبارزه با نژادپرستی درگذشت». www1.jamejamonline.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۱۳.
- ↑ «تشییع جنازهٔ سیسولو در آفریقای جنوبی برگزار شد - آفریقای جنوبی - اخبار - مؤسسه مطالعاتی و تحقیقاتی آفران - آفریقا و ایران». www.afran.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۱۳.
همچنین بخوانید
ویرایش- Sisulu, Walter Max; Houser, George M.; Shore, Herb (2001). I Will Go Singing: Walter Sisulu Speaks of His Life and the Struggle for Freedom in South Africa. Robben Island Museum.
{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)
پیوند به بیرون
ویرایش
- Anti-apartheid fighter Sisulu dies - BBC News article, dated Tuesday, ۶ مه ۲۰۰۳
- South Africa mourns Sisulu - BBC News article, dated Tuesday, ۶ مه ۲۰۰۳
- Nelson Mandela's tribute to Walter Sisulu - BBC News article, dated Tuesday, ۶ مه ۲۰۰۳
- The African Activist Archive Project website includes the audio of a January 1987 Interview with Walter Sisulu conducted in 1954 by George M. Houser of the American Committee on Africa. The website also includes photographs of Sisulu and demonstrations in the U.S. in support of the defendants in the Rivonia Trial.