هنرهای رزمی ترکیبی

هنرهای رزمی ترکیبی یا ام ام ای یک ورزش رزمی کامل است که مبارزان می‌توانند از انواع تکنیک‌ها استفاده کنند.

هنرهای رزمی ترکیبی (اِم‌اِم‌اِی)

مبارزه بین جونیور دوس سانتوس و شین کاروین، یواف‌سی ۱۳۱، ونکوور، بریتیش کلمبیا، ۱۱ ژوئن ۲۰۱۱
بالاترین نهاد ورزشی	فدراسیون بین‌المللی هنرهای رزمی ترکیبی
ویژگی‌ها
برخورد	بر خورد کامل (فول کانتکت)
جداسازی جنسیتی	مردان و زنان (بصورت جداگانه)
رده‌بندی	هنرهای رزمی
محل برگزاری	قفس شش ضلعی یا هشت ضلعی و رینگ
برگزاری
کشور یا منطقه	جهانی
المپیک	ندارد

قوانین

مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی با حداقل قوانین محدودکننده انجام می‌شود، اجرای فنون تقریباً در تمام رشته‌های رزمی آزاد است و به همین دلیل خشونت بالا در مسابقات آن وجود دارد. این مسابقات به‌طور معمول بر روی یک سکوی هشت ضلعی که دور آن با توری‌های فلزی پوشیده شده است، برگزار می‌شود.

قوانین کلی

مسابقه ماساهیکو کیمورا جودوکار ژاپنی در مقابل هلیو گریسی بنیان‌گذار جوجیتسو برزیلی در سال ۱۹۵۱ در برزیل. این یکی از نخستین مبارزات معروف هنرهای رزمی ترکیبی بود.

حمله به بیضه، فروکردن انگشت در چشم، فروکردن انگشت به هرکدام از منافذ بدن، ضربه زدن به قسمت گلو، ضربه زدن به مهره‌های پشت گردن و کمر، نیشگون گرفتن، و با پا ضربه زدن به حریفی که بیهوش است یا به زمین افتاده است، خطا محسوب می‌شود.

مکمل‌ها

به منظور حرفه‌ای شدن در این رشته می‌توان از دیگر رشته‌های رزمی بهره گرفت. بهترین رشته‌های مکمل برای هنرهای رزمی ترکیبی عبارت اند از:

• بوکس برای ضربات مشت و نحوهٔ گارد و دفاع و جا خالی دادن
• تکواندو برای ضربات سرعتی و متفاوت پا
• موای تای برای ضربات آرنج و زانو
• جودو برای فنون پرتابی
• جوجیتسو برزیلی برای فنون خاک و قفل مفضل و خفه کردن
• ساندا برای افزایش توانایی در ترکیب کردن فنون کشتی و ضربات دست و پا

پیشینه

یک رزمی‌کار چینی در حال آماده‌سازی برای پرتاب حریف خود در یک مسابقه لی‌تای در چین باستان است.

رقابت‌های هنرهای رزمی ترکیبی در کل شیوه جدیدی از رقابت‌های رزمی محسوب می‌شود اما اگر به گذشته نگاه کنیم می‌توان رگه‌هایی از رقابت‌های «وال تودو» که از سال ۱۹۲۰ در برزیل برگزار می‌شود را در ام‌ام‌ای امروزی مشاهده کرد و اگر خیلی به عقب برگردیم شاید «پانکریشن» این نقش را برعهده بگیرد.

به‌طور کلی تفکر ترکیب رشته‌های مختلف رزمی، بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ رشد پیدا کرد که نقش اصلی را در این مورد بروس لی بازی کرد. او معتقد بود یک مبارز خوب، یک بوکسور، یک کاراته کا، یک جودوکار یا یک کونگ‌فوکار نیست. یک مبارز خوب کسی است که خودش را با هر سبکی وفق داده و توانایی مبارزه در هر استایلی را دارد. در واقع با هر نوع تکنیکی که یادمی‌گیرد و تمرین می‌کند با استفاده از آن، حریفش را از هر استایلی زمین گیر کند.

این حرف بعدها توسط دانا وایت به صورت عملی وارد عرصه رقابت‌های رزمی شد. دانا وایت رئیس یواف‌سی و کسی است که امروز وی را به عنوان گسترش دهندهٔ هنرهای رزمی ترکیبی می‌شناسند.

هنرهای رزمی ترکیبی نوین از سال ۱۹۹۳ با برگزاری مسابقات یواف‌سی در ایالات متحده و به دنبال آن رقابت‌های پراید اف‌سی در سال ۱۹۹۷ در ژاپن کلید خورد. این رقابت‌ها از آن زمان تا به حال از نظر قوانین تغییرات زیادی را شاهد بوده است؛ با این هدف که این تغییرات بتواند رقابت‌های هنرهای رزمی ترکیبی را به عنوان یک ورزش به جامعه معرفی کرده و گسترش دهد. مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی است که هماکنون در سراسر جهان کاملاً شناخته شده و در ایالات متحده و ژاپن از محبوبیت شگرفی برخوردار است.

سازمان‌های ترویج دهنده

در سراسر دنیا سازمان‌های زیادی هستند که مسابقات این ورزش را برگزار می‌کنند که معروف‌ترین آن‌ها یو اف سی در آمریکا است. از سازمان‌های دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ای‌سی‌ای (هنرهای رزمی ترکیبی)
• بلاتور ام‌ام‌ای
• پانکریس
• فدراسیون مبارزه رایزین
• مبارزه کونلون
• وان چمپیونشیپ
• هنرهای رزمی ترکیبی پاکستان

و …

هنرهای رزمی ترکیبی در ایران

هنرهای رزمی ترکیبی از پرطرفدارترین ورزش‌های رزمی جهان، برای نخستین بار در تاریخ ۴ فروردین ۱۴۰۰ توسط وزارت ورزش و جوانان مجوز رسمی فعالیت گرفت. فدراسیون انجمن‌های ورزشهای رزمی از اصلی‌ترین مجری‌های آن است. پیش از این هنرهای رزمی ترکیبی در ایران فعالیت رسمی نداشت و برخی چهره‌های ورزشی در داخل کشور برای فعالیت در این رشته راهی کمپ‌های خارجی می‌شدند.

امیر علی‌اکبری، محسن محمد سیفی، علی تاجداری، آرش مردانی، رضا گودری، مهدی باقری، علی معتمد، مهدی برقی، کمال شعله روز، مسعود صفری، مجید مدنی و حسن میسی از ایرانیان حاضر در لیگ‌های معتبر هنرهای رزمی ترکیبی هستند.

وزن‌ها

کلاس وزنی	وزن		تفاوت
	مبارزه برای عنوان	مبارزه برای غیر از عنوان
کاه‌وزن (به انگلیسی: Strawweight)	۱۱۵ پوند (۵۲٫۲ کیلوگرم)	۱۱۶ پوند (۵۲٫۶ کیلوگرم)	+۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم)
مگس‌وزن (به انگلیسی: Flyweight)	۱۲۵ پوند (۵۶٫۷ کیلوگرم)	۱۲۶ پوند (۵۷٫۲ کیلوگرم)
			+۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم)
خروس‌وزن (به انگلیسی: Bantamweight)	۱۳۵ پوند (۶۱٫۲ کیلوگرم)	۱۳۶ پوند (۶۱٫۷ کیلوگرم)
			+۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم)
پروزن (به انگلیسی: Featherweight)	۱۴۵ پوند (۶۵٫۸ کیلوگرم)	۱۴۶ پوند (۶۶٫۲ کیلوگرم)
			+۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم)
سبک‌وزن (به انگلیسی: Lightweight)	۱۵۵ پوند (۷۰٫۳ کیلوگرم)	۱۵۶ پوند (۷۰٫۸ کیلوگرم)
			+۷٫۵ پوند (۳٫۴ کیلوگرم)
فوق‌سبک‌وزن (به انگلیسی: Super lightweight)	۱۶۲٫۵ پوند (۷۳٫۷ کیلوگرم)	۱۶۳٫۵ پوند (۷۴٫۲ کیلوگرم)
			+۷٫۵ پوند (۳٫۴ کیلوگرم)
ولتروزن (به انگلیسی: Welterweight)	۱۷۰ پوند (۷۷٫۱ کیلوگرم)	۱۷۱ پوند (۷۷٫۶ کیلوگرم)
			+۷٫۵ پوند (۳٫۴ کیلوگرم)
فوق‌ولتروزن (به انگلیسی: Super welterweight)	۱۷۷٫۵ پوند (۸۰٫۵ کیلوگرم)	۱۷۸٫۵ پوند (۸۱٫۰ کیلوگرم)
			+۷٫۵ پوند (۳٫۴ کیلوگرم)
میان‌وزن (به انگلیسی: Middleweight)	۱۸۵ پوند (۸۳٫۹ کیلوگرم)	۱۸۶ پوند (۸۴٫۴ کیلوگرم)
			+۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم)
فوق‌متوسط‌وزن (به انگلیسی: Super middleweight)	۱۹۵ پوند (۸۸٫۵ کیلوگرم)	۱۹۶ پوند (۸۸٫۹ کیلوگرم)
			+۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم)
نیمه‌سنگین‌وزن (به انگلیسی: Light Heavyweight)	۲۰۵ پوند (۹۳٫۰ کیلوگرم)	۲۰۶ پوند (۹۳٫۴ کیلوگرم)
			+۲۰ پوند (۹٫۱ کیلوگرم)
کروزوزن (به انگلیسی: Cruiserweight)	۲۲۵ پوند (۱۰۲٫۱ کیلوگرم)	۲۲۶ پوند (۱۰۲٫۵ کیلوگرم)
			+۴۰ پوند (۱۸٫۱ کیلوگرم)
سنگین‌وزن (به انگلیسی: Heavyweight)	۲۶۵ پوند (۱۲۰٫۲ کیلوگرم)	۲۶۶ پوند (۱۲۰٫۷ کیلوگرم)
			نامحدود
فوق‌سنگین‌وزن (به انگلیسی: Super heavyweight)	نامحدود	نامحدود

منابع

• وزن‌های هنرهای رزمی ترکیبی. The Persian Encyclopedia. بازبینی‌شده در ۳۰ می ۲۰۲۱.