هرمان ووک
هرمان ووک (به انگلیسی: Herman Wouk) (زاده ۲۷ مه ۱۹۱۵ – درگذشته ۱۷ مه ۲۰۱۹)[۱] رمان‌نویس آمریکایی بود. او برنده جایزه پولیتزر برای رمان طغیان قابیل در سال ۱۹۵۲ میلادی شد. نویسنده پرکار آمریکایی و خالق رمان معروف «شورش کین»
هرمان ووک | |
|---|---|
.jpg) ووک در اورشلیم، ۱۹۵۵ | |
| زاده | ۲۷ مهٔ ۱۹۱۵ محله برانکس، شمال نیویورک سیتی، ایالت نیویورک، ایالات متحده آمریکا |
| درگذشته | ۱۷ مهٔ ۲۰۱۹ (۱۰۳ سال) پام اسپرینگز، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا |
| آرامگاه | Beth David Cemetery, المونت نیویورک، ایالات متحده آمریکا |
| پیشه | پدیدآور |
| تحصیلات | Townsend Harris High School |
| دانشگاه | دانشگاه کلمبیا |
| دوره | ۱۹۴۱–۲۰۱۹ |
| کار(های) برجسته |
|
| همسر(ها) | بتی سارا براون (ا. ۱۹۴۵–۲۰۱۱) |
| فرزند(ان) | ۳ فرزند از جمله ژوزف، ناثانیل |
| خویشاوندان | Victor Wouk (برادر) |
| پیشینه نظامی | |
| شاخه نظامی |  نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا |
| سال‌های خدمت | ۱۹۴۲–۱۹۴۶ |
| درجه | ناوسروان |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | |
| وبگاه | |
هرمان ووک «جزو بزرگان ادبیات» بود و رمان‌های مشهور او دربارهٔ جنگ جهانی دوم، «بخشی از رمان‌های مهم آمریکایی» است.
زندگی‌نامه
ویرایشووک در یک خانواده مهاجر یهودی اهل بلاروس در محله برانکس به دنیا آمد.[۲] او بعداً زندگی‌اش در این محله را در رمان مارجوری مورنینگ استار (۱۹۵۵) توصیف کرد. این رمان، داستان یک دختر جوان یهودی است که دوست دارد هنرپیشه شود. سه سال پس از انتشار این رمان، فیلمی بر اساس آن ساخته شد که ناتالی وود، هنرپیشه آمریکایی نقش مارجوری را در کنار جین کلی، دیگر هنرپیشه معروف آمریکایی، در آن فیلم بازی کرد. ناتالی وود خود نیز در خانواده‌ای مهاجر به دنیا آمده بود. هرمان ووک پس از تحصیل در دبیرستان تاونسند هریس در نیویورک، در سال ۱۹۳۴ از دانشگاه کلمبیا در رشته هنر دیپلم گرفت.[۳] در دانشگاه کلمبیا یکی از استادانش ایروین ادمن، فیلسوف آمریکایی بود که بعداً معاونت فرهنگستان هنر و ادبیات را برعهده گرفت. هرمان ووک اولین کتاب خود را به ادمن تقدیم کرد. ووک پس از تحصیل به عنوان سناریست در رادیو مشغول به کار شد و برای فرد آلن، کمدین رادیویی معروف، به عنوان نویسنده کار کرد که حقوق خوبی از آن به دست می‌آورد. او اولین کتابش را با عنوان «مرد بارانی‌پوش»[الف] در سال ۱۹۴۱ منتشر کرد. او دقیقاً پس از حمله ژاپنی‌ها به پرل هاربر که منجر به ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم شد، به خدمت نیروی دریایی ارتش آمریکا درآمد. تجربه جنگ به او خیلی چیزها آموخت. هرمان ووک خود در این باره گفته بود: «من دربارهٔ دستگاه‌ها خیلی آموختم. من آموختم انسان‌ها زیر فشار چطور رفتار می‌کنند و دربارهٔ آمریکایی‌ها خیلی چیزها فهمیدم.» او در دو ناوشکن ارتش آمریکا حضور داشت که در دومی، جانشین فرمانده ناوشکن شد. او در این دوره، زمانی که اوقات فراقت داشت، مشغول نوشتن رمان «ارورا دون» بود. او اولین صفحات این رمان را برای ایروین ادمن فرستاد تا در نیویورک ناشری برای آن پیدا کند. بالاخره ووک قرارداد چاپ این کتاب را زمانی که هنوز در دریا مشغول خدمت بود، امضا کرد و این رمان در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. این رمان از سوی باشگاه کتاب ماه (Book of the Month) به عنوان کتاب برتر انتخاب شد. اما سومین رمان ووک با نام «پسر شهر، ماجراهای هربی» در سال ۱۹۴۸ از نظر فروش، یک شکست بود.
«شورش کین»[ب] که در سال ۱۹۵۱ منتشر شد،[۴] شهرت زیادی برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد. «شورش کین»، حاصل تجربه‌های هرمان هوک از کارش در کشتی مین‌روب ارتش آمریکا در اقیانوس آرام در زمان جنگ جهانی دوم است. این رمان در زمان خود بسیار پرفروش شد و جایزه پولیتزر را به دست آورد. همچنین خود ووک نمایش‌نامه‌ای بر اساس آن نوشت که در یک سالن تئاتر در نیویورک به نمایش درآمد. در سال ۱۹۵۴ اقتباسی سینمایی نیز از «شورش کین» به همین نام توسط ادوارد دمیتریک با حضور هامفری بوگارت در نقش کاپیتان کوئینگ ساخته شد. ووک پس از پایان نگارش این رمان، در رادیو دولتی آمریکا (ان‌پی‌آر) مشغول کار شد. او در خاطرات روزانه‌اش دربارهٔ این رمان نوشت: «اگر اشتباه نکنم، این رمان خوبی است. اما هنوز رمانی نیست که من می‌خواهم دربارهٔ جنگ بنویسم.» در پنجم سپتامبر سال ۱۹۵۵، تصویری از هرمان هوک روی جلد شماره مجله تایم منتشر شد. هرمان ووک در سال ۱۹۵۹، اولین کتاب غیرداستانی خود را با عنوان «این خدای من است، این راه یهود برای زندگی است» که بعداً در سال ۱۹۷۳ با بازنگری دوباره منتشر شد[۵]
- Youngblood Hawke (1962).[۴] این کتاب دربارهٔ یهودیت ارتدکس است. ووک در دهه ۱۹۷۰ دو کتاب به نام‌های «بادهای جنگ»[پ] (1971)[۴] و «جنگ و خاطره»[ت] (۱۹۷۸) را به چاپ رساند.[۴] ووک «جنگ و خاطره» را که دارای ارجاع‌های بسیاری به انجیل است و تصویری مصیبت‌بار از هولوکاست به دست می‌دهد، به پسر بزرگش آبراهام آیزاک، تقدیم کرد که در کودکی بر اثر یک تصادف جان سپرد.
خود هرمان ووک دربارهٔ هولوکاست گفته بود که «مهم‌ترین داستانی است که برای گفتن داشته». این نویسنده آمریکایی برای داستانهای بعدی خود مورخان جوان را به کار می‌گرفت تا از تحقیق آنان برای نوشتن داستانهای تاریخی بهره ببرد. رمان «قانونگذار»[ث][۴] که در سال ۲۰۱۲ به چاپ رسید داستان یک گروه فیلمسازی را روایت می‌کند که قصد دارد دربارهٔ موسی فیلم بسازند. در سال ۲۰۱۲، زمانی که رمان جدیدی از هرمان ووک -تقریباً صدمین کتابش- منتشر شده بود، او به نیویورک تایمز گفت که در حال نوشتن کتاب دیگری است: «چه کنم؟ بیکار بنشینم تا سال دیگر؟» در سال ۲۰۱۶، همزمان با صدسالگی‌اش، او مجموعه‌ای از خاطراتش را منتشر کرد. در حالی که به نظر می‌رسید که این کتاب، آخرین کتاب هرمان ووک باشد، مدیربرنامه (ایجنت) او خبر داد که این نویسنده «یک ماه است که مشغول نوشتن کتاب دیگری است».
یادداشت‌های شخصی
ویرایشاز سال ۱۹۳۷ ووک اقدام به نوشتن و نگهداری خاطرات روزانه خود نمود.[۶] در دهم سپتامبر ۲۰۰۸، ووک این یاداشت‌های خود را همراه با نشریاتش که از سال ۲۰۱۲ بالغ بر صد مجلد می‌شدند را رسماً به کتابخانه کنگره تقدیم کرد. این در جشنواره ای بود که او در آن جایزه داستانهای تخیلی را دریافت کرد. ووک معمولاً نسخه اصلی کار خود را نگه می‌داشت و بارها به ان مراجعه و چک می‌کرد. بعدها تمامی این نسخه‌ها به‌صورت دیجیتال درآمد.[۷]
زندگی شخصی
ویرایش
در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۵ با بتی سارا براون ازدواج کرد[۸] که حاصل آن ازدواج سه فرزند شد. بتی، همسر هرمان ووک، که مدت‌ها به عنوان مدیر برنامه با او همکاری می‌کرد، در سال ۲۰۱۱ درگذشت.[۹]
درگذشت
ویرایشهرمان ووک روز جمعه ۱۷ مه ۲۰۱۹ در سن ۱۰۳ سالگی، هنگامی که در خانه‌اش در شهر پام اسپرینگز در جنوب کالیفرنیا خواب بود، درگذشت.[۱۰]
کتابشناسی
ویرایش- عصیان
- گردباد: بادهای جنگ
- طغیان قابیل
جوایز
ویرایشهرمان هوک علاوه بر جایزه پولیتزر، جوایز دیگری را نیز به دست آورد. مدال الکساندر همیلتون در سال ۱۹۸۰،[۱۱] جایزه بنیاد یادبود نیروی دریایی آمریکا در سال ۱۹۸۷،[۱۲] جایزه نگهبان صهیون از دانشگاه برایلان در تل‌آویو در سال ۱۹۹۸[۱۳] و جایزه شورای کتاب یهودی در نیویورک در سال ۱۹۹۹ از جمله این جوایز است.
یادداشت
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ نویسنده آمریکایی برنده پولیتزر درگذشت ایسنا
- ↑ Callery, Sean (2009). Victor Wouk: The Father of the Hybrid Car. Crabtree Publishing Company. p. 7.
- ↑ Membership Directory, 2010, Pi Lambda Phi Inc.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامwashingtonpost.comوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Gordan, Rachel. "Herman Wouk, the legendary author who brought Judaism into the mainstream". The Times of Israel.
- ↑ "Proust Questionnaire". Vanity Fair. October 2012. p. 272.
- ↑ "Twin Imaging Technology preserves personal journals for Pulitzer Prize author, Herman Wouk". Twin Imaging Technology. July 2008. Archived from the original on 8 March 2010. Retrieved February 22, 2010.
- ↑ Beichman, Arnold (1984). Herman Wouk: The Novelist as Social Historian. Transaction Books.
- ↑ "Betty Sarah Wouk — Wife and agent of 'Caine Mutiny' author". Los Angeles Times. March 23, 2011. Archived from the original on January 12, 2016. Retrieved August 5, 2015.
- ↑ "'Caine Mutiny,' 'Winds of War' author Herman Wouk has died". Associated Press. May 17, 2019. Archived from the original on May 17, 2019. Retrieved May 18, 2019.
- ↑ "Alexander Hamilton Medal". Columbia University. Archived from the original on December 26, 2018. Retrieved May 17, 2019.
- ↑ "Lone Sailor Award Recipients". United States Navy Memorial. Archived from the original on April 4, 2019. Retrieved May 17, 2019.
- ↑ "Ingeborg Rennert Center for Jerusalem Studies Names Natan Sharansky its Guardian of Zion for 2019". Bar-Ilan University. Archived from the original on May 17, 2019. Retrieved May 17, 2019.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Herman Wouk». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۳.
- هرمان ووک؛ یهودیت، جنگ و ادبیات
- هرمان ووک در IMDb