هاکای تایوانی
گویش‌های هاکای رایج در تایوان
هاکای تایوانی (به هاکا: 臺灣客家語) یک خانواده زبانی از گویش‌های هاکا است که در تایوان و بیشتر توسط مردم هاکا سخن گفته می‌شود. هاکای تایوانی شامل پنج گویش اصلی سیشیان، هایلو، دابو، رائوپینگ و ژائوآن است[۲] که سیشیان و هایلو دارای بیشترین گویشور در بین این گویش‌ها هستند.[۳] سیشیان که دارای ۶ نواخت است، از ماوژوا در گوانگ‌دونگ ریشه گرفته و بیشتر در مائولی، پینگتانگ و کائوهسیونگ رایج است، در حالی که هایلو با دارا بودن ۷ نواخت، از هایفنگ و لوفنگ در گوانگ‌دونگ ریشه گرفته و پیرامون هسینچو متمرکز است.[۲][۳]
| هاکای تایوانی | |
|---|---|
| 臺灣客家語/臺灣客話 | |
| زبان بومی در | تایوان |
| منطقه | تائویوان، میائولی، هسینچو، پینگتانگ، کائوهسیونگ، تایچونگ، نانتو، جانگوآ، یونلین، یایلان، هوالاین و تایتونگ |
شمار گویشوران | ۲٬۵۸۰٬۰۰۰ (۲۰۱۵)[۱] |
| لاتین (Pha̍k-fa-sṳ)، نویسه‌های چینی (سنتی) | |
| وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | تایوان |
| تنظیم‌شده توسط | شورای امور هاکا |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| ایزو ۶–۶۳۹ | htia |
| گلاتولوگ | هیچ کدام |
| زبان‌شناسی | 79-AAA-gap |
 پراکندگی گویشوران ۶ سال به بالای هاکای تایوانی در تایوان در سال ۲۰۱۰ | |
هاکا تایوانی رسماً به عنوان یکی از زبان‌های ملی تایوان ذکر شده‌است. افزون بر پنج گویش اصلی، گویش دیگری به نام شیهای شمالی نیز در این کشور رایج است.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Eberhard, David M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D., eds. (2019). "Chinese, Hakka". Ethnologue: Languages of the World (22nd ed.). Dallas, Texas: SIL International. Retrieved 14 August 2019.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Distribution and resurgence of the Hakka language" (به انگلیسی). Hakka Affairs Council. 16 July 2018. Retrieved 14 August 2019.
{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Chapter 2: People and Language" (PDF). The Republic of China Yearbook. Republic of China (Taiwan): Government Information Office. 2010. p. 42. ISBN 9789860252781. Archived from the original (PDF) on 2011-08-05.
پیوند به بیرون
ویرایش- 臺灣客家語常用詞辭典 [Dictionary of Frequently-Used Taiwan Hakka] (به چینی سنتی). Ministry of Education, R.O.C. 2016. Archived from the original on 28 December 2015. Retrieved 25 September 2020.