هادخت نسک (اوستای ساسانی)

هادُخت نَسک نسکِ (جلدِ) بیستم از اوستای دورهٔ ساسانیان بوده است که تنها بخش‌هایی از آن به دست ما رسیده است. این نسک دارای ۳۰ فَرگَرد (فصل) بوده است. امروزه در بخش یَشت‌ها از اوستای کنونی، پیوستی به نام هادخت نسک وجود دارد که دارای ۳ فرگرد است. این پیوست به همراه سُروش یَشت هادُخت (یشت ۱۱ از یشت‌ها) و آفرینگانِ گَهَنبار (در بخش خُرده‌اوستا) از بازمانده‌های هادخت نسکِ اوستای ساسانی می‌باشند.^{[پانویس ۱]}

پانویس

↑ بر پایهٔ یسنا، هات ۵۹، بندِ ۳۳ که گفته: "«فْشوشو مَنثَره»ی «هادخت نسک» را می‌ستاییم."، محتمل است که فشوشو مَنثَره (یسنا، هات ۵۸) نیز بخشی از هادخت نسک بوده باشد.

منابع

دوستخواه، جلیل (۱۳۷۱). اوستا، کهن‌ترین سرودها و متن‌های ایرانی. ج. ۱. تهران: مروارید. ص. ۵۰۹.
شهریاری، رستم (۳۱ اکتبر ۲۰۱۲). «۲۱ نسک اوستای روزگار ساسانی». تارنمای یتااهو. تارنمای یتااهو. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ نوامبر ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۲۳.

پیوند به بیرون

کلنز، ژان، دانشنامهٔ ایرانیکا، درآیند «هادخت نسک»

[1] بر پایهٔ یسنا، هات ۵۹، بندِ ۳۳ که گفته: "«فْشوشو مَنثَره»ی «هادخت نسک» را می‌ستاییم."، محتمل است که فشوشو مَنثَره (یسنا، هات ۵۸) نیز بخشی از هادخت نسک بوده باشد.

[پانویس ۱]