نی دولت دنیا به ستم میارزد
رباعی با مطلع «نی دولت دنیا به ستم میارزد» دوازدهمین رباعی از دیوان حافظ به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی می باشد.[۱]
| نی دولت دنیا بستم میارزد | نی لذّت مستیش الم میارزد | |
| نه هفت هزار ساله شادی جهان | این محنت هفت روزه غم میارزد |