نصیبین
نُصَیبین شهری قدیمی و مرزی در جنوب ترکیه است. این شهر در استان ماردین ترکیه واقع شده و ۸۴ هزار نفر جمعیت دارد. این شهر مکان روی دادن نبرد نصیبین بوده‌است.
نصیبین
ܢܨܝܝ̣ܒ݂ܝ̣ܢ Nṣībīn نصیبین | |
|---|---|
 | |
  نصیبین | |
| مختصات: ۳۷°۰۴′۳۱٫۲″ شمالی ۴۱°۱۲′۵۶٫۵″ شرقی / ۳۷٫۰۷۵۳۳۳°شمالی ۴۱٫۲۱۵۶۹۴°شرقی | |
| کشور | ترکیه |
| استان | استان ماردین |
| حکومت | |
| • شهردار | Ergün Baysal (State-appointed caretaker) |
| • قائم‌مقام | Ergün Baysal |
| مساحت | |
| • منطقه | ۱٬۱۶۹٫۱۵ کیلومتر مربع (۴۵۱٫۴۱ مایل مربع) |
| ارتفاع | ۴۷۱ متر (۱۵۴۵ فوت) |
| جمعیت (2012)[۲] | |
| • شهری | ۸۸٬۰۴۷ |
| • منطقه | ۱۱۵٬۰۷۲ |
| • تراکم منطقه | ۹۸/کیلومتر مربع (۲۵۰/مایل مربع) |
| کد پستی | ۴۷۳۰۰ |
| وبگاه | www.nusaybin.bel.tr |
شهر قامشلی که در آن طرف خط مرزی و در سوریه واقع شده در اصل ادامه شهر نصیبین است و این دو، در اصل یک شهر (میراث دار شهر باستانی نصیبین) هستند که مرز از میانشان گذشته‌است. امروزه جمعیت قامشلی بیشتر از نصیبین شده‌است.
سالشمار
ویرایش- ۲۱۷ در تابستان سال ۲۱۷ میلادی جنگ سنگینی میان اردوان پنجم، واپسین شاه اشکانی و ماکرینوس سردار رومی آغاز شد که نتیجه اش شکست سنگین رومیان و پرداخت غرامتی برابر ۲۰۰ میلیون سیسرون یا ۵۰ میلیون دینار بود.
- ۲۳۰ لشکر ساسانی به نواحی تحت حکمرانی امپراتوری روم در جزیره میانرودان یورش بردند و شهر نصیبین را محاصره کردند ولی نتوانستند این شهر را تسخیر کنند.[۳]
- حدود ۲۳۷ تا ۲۳۸ اردشیر بابکان پادشاه ساسانی حملات جدیدتری علیه پادشاهی روم آغاز کرد و شهرهای نصیبین و حران را فتح نمود.[۳]
پیشینه
ویرایشپیشینه این شهر به سه هزار سال پیش بازمی‌گردد و در سال ۹۰۱ پیش از میلاد از آن به عنوان یک سکونتگاه آرامی یاد شده‌است. نصیبین در سده‌های چهارم و پنجم میلادی، به همراه ادسا، یکی از مراکز اصلی آموزش و پرورش سریانی‌ها بود.
این شهر در زمان ساسانیان از دژهای مهم ایران به‌شمار می‌رفت و ۱۲ هزار ایرانی (به گفته طبری، ایرانیانی نژاده و اهل خاندان)، از شهرهای اصطخر و اصفهان و دیگر نقاط ایران در شهر نصیبین سکونت یافته بودند[۴] و نوادگان آنان تا سده هفتم میلادی هنوز در همان‌جا بودند.[۵] همچنین در زمان صدر اسلام مالک اشتر نخعی از سوی علی بن ابی طالب، استاندار و کارگزار جزیره و نصیبین بوده‌است.[۶]
نصیبین همان شهر نیسیبیس رومی‌ها است و مطابق روایات یاقوت گل‌های سفید و چهل هزار باغ آن مشهور بود و جغرافی‌نویسان یونانی آن را سوکورس یا مکدونیس می‌گفتند.
ابن حوقل که در سال ۳۵۸ در آن شهر بوده گوید مهم‌ترین و نیکوترین نقاط جزیره است و غله و حبوبات از گندم و جو بسیار دارد. آب ان از درهٔ کوه بالوسا می‌باشد و اگر وحشت عقرب‌های آنجا نبود نیکوترین بلاد بود. مقدسی گوید از موصل بزرگ‌تر است و نیز از گرمابه‌های خوب و کاخ‌های زیبا و بازارهایی که از یک دروازه تا دروازهٔ دیگر امتداد داشته تمجید نموده‌است. ابن جبیر که نصیبین را در سال ۵۸۰ هجری دیده باغ‌های آن را ستوده گوید: مسجد آن دو حوض دارد و روی رود هرماس پلی است که از سنگ‌های خارا بنا گردیده، بیمارستان و مدارس و ساختمان‌های خوب دیگر نیز دارد. ابن بطوطه که در قرن هشتم نصیبین را دیده گوید: قسمت عمدهٔ شهر خرابست.[۷]
منابع
ویرایش
- ↑ "Area of regions (including lakes), km²". Regional Statistics Database. Turkish Statistical Institute. 2002. Retrieved 2013-03-05.
- ↑ "Population of province/district centers and towns/villages by districts - 2012". Address Based Population Registration System (ABPRS) Database. Turkish Statistical Institute. Retrieved 2013-02-27.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org
- ↑ طبری جلد یک: ص۸۴۳. دینوری. ص۵۰. در: Iranica: IRAQ i. IN THE LATE SASANID AND EARLY ISLAMIC ERAS
- ↑ Iranica: IRAQ i. IN THE LATE SASANID AND EARLY ISLAMIC ERAS
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی ابن ابی طالب، ص98، چاپ بوستان کتاب قم، 1391.
- ↑ لسترینج، گای (۱۳۹۳). جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی. تهران: علمی و فرهنگی. ص. ۱۰۲. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۵-۱۰۵-۸.