نجیبالله خواجهعمری
نجیبالله خواجه عمری سیاستمدار افغانستانی و وزیر اسبق وزارت تحصیلات عالی افغانستان در دولت وحدت ملی به ریاست جمهوری محمداشرف غنی است.[۱][۲][۳] وی پس از استعفا عبدالطیف روشان در ۱ قوس/آذر ۱۳۹۶ بهعنوان سرپرست این وزارتخانه تعیین شد.[۴] در ۱۳ قوس/آذر ۱۳۹۶ توانست رای اعتماد پارلمان را کسب کند.[۵] در ۴ جوزا/خرداد ۱۳۹۸ عبدالتواب بالاکرزی جانشین وی به عنوان وزیر تحصیلات عالی افغانستان شد.[۶]
نجیبالله خواجه عمری | |
---|---|
وزارت تحصیلات عالی افغانستان | |
دوره مسئولیت ۱ قوس/آذر ۱۳۹۶ – ۴ جوزا/خرداد ۱۳۹۸ | |
رئیسجمهور | محمداشرف غنی |
پس از | عبدالطیف روشان |
پیش از | عبدالتواب بالاکرزی |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۹۵۵ (۶۸–۶۹ سال) خواجه عمری، غزنی، افغانستان |
ملیت | افغانستان |
قومیت | هزارهها |
زندگی و سرگذشت
ویرایشنجیبالله خواجه عمری از قوم هزاره، زاده ۱۹۵۵ (میلادی) در ولسوالی خواجه عمری، ولایت غزنی است. وی تحصیلات ابتدائی خود را در مدرسه سید جمالالدین افغان، دوره متوسطه را در لیسه/دبیرستان عالی حبیبیه و تحصیلات عالی خود را در سال ۱۳۵۲ در لیسه/دبیرستان تکنیکی ثانوی در کابل به اتمام رسانید و در سال ۱۳۵۳ وارد دانشکده مهندسی دانشگاه کابل شد. وی در سال ۱۳۵۷ مدرک لیسانس خود را در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه کابل کسب کرد و در سال ۱۳۷۲ از انستیتوت تکنولوژی دهلی-هندوستان (IIT-Delhi) مدرک ماستری/فوق لیسانس و در سال ۱۳۷۷ نیز از همین مرکز مدرک دکترا خود را کسب کرد.[۱][۲]
دیگر فعالیتها
ویرایش- ۱۳۵۷–۱۳۷۰: کسب عضویت کادر علمی دانشکده مهندسی دانشگاه کابل و تدریس در همین دانشگاه.
- همکاری با وزارتخانههای کار و امور اجتماعی، فواید عامه، معارف در سمت مشاور.
- رئیس انستیتوت تکنیکی افغانستان (ای تی وی آی ATVI).
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «زندگینامه نجیب الله خواجه عمری». فیسبوک رسمی وزارت تحصیلات عالی افغانستان. ۳ دسامبر ۲۰۱۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «زندگینامه نجیب الله خواجه عمری». وب سایت رسمی وزارت تحصیلات عالی.[پیوند مرده]
- ↑ «پوهنمل عبدالتواب بالاکرزی بحیث سر پرست وزارت تحصیلات عالی معرفی شد». وزارت تحصیلات عالی. ۲۰۱۹-۰۵-۲۸. بایگانیشده از اصلی در ۲ ژوئن ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۶-۰۲.
- ↑ «نجیب الله خواجه عمری به عنوان سرپرست وزارت تحصیلات عالی تعیین شد». خبرگزاری پژواک. ۱ قوس ۱۳۹۶.
- ↑ «مجلس نمایندگان افغانستان از میان ۱۲ نامزدوزیر، تنها به یک وزیر رای اعتماد نداد». خبرگزاری ۱. ۱۳ قوس ۱۳۹۶. بایگانیشده از اصلی در ۴ دسامبر ۲۰۱۷. دریافتشده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۷.
- ↑ «خبرگزاری رشد» هفت سفیر تازه به هفت کشور معرفی شد». بایگانیشده از اصلی در ۸ ژوئن ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۶-۰۲.