ناصرگرایی

ناصرگرایی یا ناصریسم (به عربی: التيار الناصري) یک ایدئولوژی ملی‌گرایانه سوسیالیستی عربی بود که در سایهٔ دولت جمال عبد الناصر (رئیس‌جمهور مصر از ۱۹۵۲م تا ۱۹۷۰م) به راه افتاد و پس از درگذشتش نیز ادامه یافت. اسم این حرکت از نام عبدالناصر گرفته شده است و از شعارهای ناصر الهام گرفته است که: آزادی، سوسیالیسم و یگانگی سرزمین‌های عرب است.

جمال عبدالناصر

تأسیس و شخصیت‌های سرشناس

نخستین کسی که از اصطلاح ناصرگرایی استفاده کرد، روزنامه‌نگار مصری، محمد حسین هیکل بود که سال ۱۴ ژانویه ۱۹۷۲ در روزنامه الاهرام زمان حکومت ناصر، از این اصطلاح استفاده کرد و این نام که در جهان عرب مشهور شد. بعد از آن نیز در سال ۱۹۷۶ کامل رفعت کتابچه‌ای به عنوان «ناصرگراها» (به عربی: ناصریون) نوشت و در آن اصول ناصرگرایی و اهدافش را ذکر کرد. در سال ۱۹۹۲ «حزب دموکراسی ناصرگرایی» به ریاست ضیاءالدین داود، وکیل و عضو مجلس مصر تشکیل شد. برخی اوقات رهبران کشورهای عرب نظیر معمر قذافی رئیس جمهور لیبی، نیز خود را ناصرگرا معرفی کرده‌اند.

منابع

• Shehadi, Nadim; Mills, Dana Haffar (1988). Lebanon: a history of conflict and consensus. I.B.Tauris. ISBN 978-1-85043-119-0.{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)
• Sheikh, Naveed S. (2003). The new politics of Islam: pan-Islamic foreign policy in a world of states. Routledge. ISBN 978-0-7007-1592-3.{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)
• Choueiri, Youssef M. (2000). Arab nationalism: a history: nation and state in the Arab world. Wiley-Blackwell. ISBN 978-0-631-21729-9.{{cite book}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)
• Mansfield, Peter (1973). "Nasser and Nasserism". International Journal. Canadian International Council. 28 (4): 670–688. doi:10.2307/40201172.{{cite journal}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)
• Ajami, Fouad (1974). "On Nasser and His Legacy". Journal of Peace Research. Sage Publications, Ltd. 11 (1): 41–49. doi:10.1177/002234337401100104.{{cite journal}}: نگهداری CS1: پیش‌فرض تکرار ref (link)