میقوه
میقوه (عبری: מִקְוֶה / מקווה) حمامی خاص است که در یهودیت برای غسل کردن مورد استفاده قرار می‌گیرد. واژه میکوه در تورات مورد استفاده قرار گرفته است و معمولاً به معنی محل نگهداری آب است. تعدادی از دستورهای توراتی به لزوم فرورفتن کامل در آب برای طهارت اشاره می‌کنند. فردی که قصد داشت وارد معبد اورشلیم شود باید طهارت می‌گرفت. همچنین کسی که قصد دارد به یهودیت بگرود باید طهارت انجام دهد. همچنین زنان بعد از عادت ماهانه یا زایمان باید در میکوه فرو روند تا بتوانند دوباره با همسر خود رابطه برقرار کنند. پاکیزگی و پاکیزه نبودن ترجمه واژه عبری «طهارا» و «توماه» است. مقدار طهارت لازم برای کار کردن در معبد بنا به نظر یهودیت امروزی قابل دسترسی نیست و تمامی انسانها از این نظر غیر طاهر هستند. این طهارت تنها در صورتی قابل دستیابی است که یهودیان دارای گاو سرخ باشند. بیشتر طهارتها با بیشتر آبهای طبیعی ممکن است ولیکن بعضی دستورهای خاص در مورد استفاده از بعضی آبها وجود دارد. بیشتر استفاده از میکوه در یهودیت امروزی عبارت است از:
- توسط زنی یهودی بعد از عادت ماهانه یا زایمان
- توسط مرد یهودی برای رسیدن به طهارت
- قسمتی از مراسم گرویدن به یهودیت
- برای استفاده از لوازم غذا خوری قبل از اولین بار استفاده از آنان
میکوه‌های تاریخی که بعضی از آنها به قرن اول میلادی بازمیگردند در سرزمین اسرائیل وجود دارند. در دنیای امروزی بیشتر جامعه‌های یهودی ارتدوکس دارای میکوه هستند. همچنین قبرستانهای یهودی دارای سرویسی برای غسل دادن جسد در میکوه قبل از دفن آن هستند.
جستارهای وابسته
ویرایشپیوند به بیرون
ویرایشمنابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mikveh». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۴.