مونتگومری کلیفت
اِدوارد مونتگومِری کِلیفت (به انگلیسی: Edward Montgomery Clift)، بازیگر سینما و تئاتر آمریکایی بود.
مونتگومری کلیفت | |
|---|---|
 مونتگومِری کِلیفت در سال ۱۹۴۸ | |
| نام هنگام تولد | اِدوارد مونتگومِری کِلیفت |
| زادهٔ | ۱۷ اکتبر ۱۹۲۰ |
| درگذشت | ۲۳ ژوئیهٔ ۱۹۶۶ (۴۵ سال) |
| ملیت | آمریکایی |
| پیشه | بازیگر |
زندگی‌نامه
ویرایشوی یکی از نزدیکترین دوستان الیزابت تیلور بود، به همین دلیل تا مدت‌ها شایعه شده بود که این دو با یکدیگر در رابطه‌اند و حتی لقب «زیباترین زوج هالیوود» نیز به آنها داده شد، اما هردوی آنها این شایعات را بی‌اساس دانستند.
کلیفت همجنسگرا بود، و بنابر گفته‌های تیلور: «اون همیشه از اینکه یک روز مردم متوجهٔ تمایلاتش بشن وحشت داشت. دلش نمی‌خواست بخاطر چیزی که حق انتخابی درش نداشته از جامعه و صنعت فیلم سازی طرد بشه. به خودش اجازه‌ی دل بستن به هیچ مردی رو نمی‌داد چونکه می‌دونست اینکار عواقب غیرقابل جبرانی به همراه داره، اما از طرفی هم از تنهایی بیزار بود و روزبه‌روز غمگین‌تر می‌شد.»
در سال ۱۹۵۷ بر اثر یک تصادف رانندگی، صورت وی دچار آسیب دیدگی‌های وحشتناکی شد. تیلور، اولین شخصی بود که به محل تصادف رسید. او بعدها اذعان کرد که اگر ثانیه‌ای دیرتر می‌رسید، دندان‌های کنده‌شده‌ای که در گلوی کلیفت گیر کرده بودند باعث خفگی و مرگ او می‌شدند. الیزابت همچنین به عکاس‌هایی که خود را به صحنه رسانده بودند اجازه‌ی عکاسی نداد و آنها را تهدید کرد که اگر عکسی از بدن زخمی کلیفت منتشر کنند، کاری می‌کند که آنها شغل‌هایشان را از دست بدهند.
کلیفت سرانجام به واسطه‌ی جراحی‌های زیبایی توانست صورت از شکل افتاده‌ی خود را ترمیم کند، اما آثار زخم‌ها همچنان در سمت چپ صورتش نمایان بودند. پس از این حادثه، او بسیار افسرده شد و اعتیاد شدیدی به الکل و قرص‌های مسکن پیدا کرد.
کارنامهٔ حرفه‌ای
ویرایش
وی در کنار مارلون براندو و جیمز دین، جزو اولین نفراتی بود که از سبک مِتُد اَکتینگ برای ایفای نقش‌هایش استفاده می‌کرد.
او بسیار گزیده کار بود و وسواس خاصی در انتخاب نقش‌هایش به خرج می‌داد. به گفته‌ی تیلور: «کلیفت می‌تونست تبدیل به بزرگترین بازیگر هالیوود بشه، البته اگه قبول می‌کرد که در فیلم‌های بیشتری بازی کنه.»
او نویسنده‌ی بااستعدادی نیز بود و گاهی بخش زیادی از فیلمنامه‌هایی که به او داده می‌شد را به خواست خودش تغییر می‌داد. هرچند دو فیلمنامه‌ای که او در آنها تغییر ایجاد کرده بود برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شدند، اما هیچ تقدیری از وی صورت نگرفت.
او در طول زندگی هنری خود، ۴ بار نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار و ۱ بار نیز نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب شد.
مرگ
ویرایشمصرف بیش از اندازه‌ی الکل و مسکن‌های قوی باعث شد تا کلیفت در سال‌های پایانی عمر خود به انواع بیماری‌های قلبی و کبدی مبتلا شود. او سرانجام در ۲۲ جولای سال ۱۹۶۶ بر اثر حمله‌ی قلبی درگذشت.
فیلم‌شناسی
ویرایش- رودخانه سرخ (۱۹۴۸)
- وارث (۱۹۴۹)
- مکانی در آفتاب (۱۹۵۱)
- اعتراف می‌کنم (۱۹۵۳)
- از اینجا تا ابدیت (۱۹۵۳)
- شیرهای جوان (۱۹۵۸)
- رودخانه وحشی (۱۹۶۰)
- ناجورها (۱۹۶۱)
- محاکمه در نورنبرگ (۱۹۶۱)
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Montgomery Clift». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ آوریل ۲۰۱۴.