موج اول فمینیسم
موج اول فمینیسم اشاره به دورانی از فعالیت فمینیستی دارد که در طول قرن ۱۹ و آغازِ قرنِ ۲۰ در فرانسه، انگلستان، کانادا، هلند و ایالات متحد آمریکا اتفاق افتاد.[۱] الیمپ دگوژ نمایشنامه نویس و فعال سیاسی اولین منشور حقوق زنان را در سپتامبر سال ۱۷۹۱ تنظیم کرد و خواستار به رسمیت شناختن حقوق زنان به عنوان شهروند شد. وی معتقد بود که آزادی ، برابری و برادری بدون در نظر گرفتن نیمی از جمعیت میسر نمی‌شود. تمرکز این جنبش روی نابرابری‌ها در حقوق قانونی لازم‌الاجرا و عمدتاً به دست آوردن حق رای برای زنان بود.[۲] اصطلاح موج اول برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ به کار رفت. در آن زمان جنبش زنان، به همان اندازه در حال مبارزه با نابرابری‌های حقوقی[یادداشت ۱] جنسیتی بود که با نابرابری‌های غیررسمی.[یادداشت ۲] جنبش در این دوره با به رسمیت شناختن فعالیت‌های پیش از خود، عنوان موج دوم فمینیسم را برای خود برگزید.
جستارهای وابسته
ویرایشیادداشت
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Haslanger, Sally; Tuana, Nancy; O'Connor, Peg (2013). "Topics in Feminism" (به انگلیسی). The Stanford Encyclopedia of Philosophy.
- ↑ Burrell، Barbara C. (۲۰۰۴). Women and Political Participation: A Reference Handbook. ABC-CLIO. ص. ۵. شابک ۱۸۵۱۰۹۵۹۲۶.