منوچهر فرمانفرمائیان
منوچهر فرمانفرمائیان (زادهٔ ۱۲۹۶ در تهران-درگذشت ۱۳۸۲ در کاراکاس) سیزدهمین فرزند شاهزاده عبدالحسین میرزا فرمانفرما و بتول احشمی کرمانشاهی (خانواده اشرافی کرمانشاه)، برادر نصرت الدوله و یکی از چهرههای سرشناس نفت ایران در دوران پهلوی است.
منوچهر فرمانفرمائیان | |
---|---|
اولین سفیر ایران در ونزوئلا | |
پادشاه | محمدرضاشاه پهلوی |
مدیریت فروش شرکت ملی نفت ایران | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۲۹۶ خورشیدی تهران، |
درگذشته | ۱۳۸۲ خورشیدی (۸۶ سال) کاراکاس، |
ملیت | ایران |
روابط | ۱۳مین فرزند عبدالحسین میرزا فرمانفرمابرادر نصرت الدوله |
پیشه | سیاستمدار |
او در خانوادهای به دنیا آمدهاست که تقریباً همه اعضای آن افرادی سرشناس و جزء طبقات خاص جامعه بودهاند. تنوع دیدگاههای اعضای این خانواده از اولین زن عضو سرشناس حزب توده (مریم فرمانفرمائیان همسر نورالدین کیانوری) تا مدیرعامل مهمترین بانک خصوصی کشور، همه طیفی را در بر میگیرد.
او در سال ۱۲۹۶ در تهران متولد شد و از نوجوانی به انگلستان رفت. در دانشگاه بیرمنگام موفق به اخذ درجه مهندسی نفت شد و در کوران جنگ جهانی دوم به ایران بازگشت.
مدیریت کل اداره نفت، امتیازات و معادن، مدیریت فروش شرکت ملی نفت ایران، عضویت کنسرسیوم بینالمللی نفت، پس از ملی شدن نفت ایران و اولین سفیر ایران در ونزوئلا بخشی از مشاغل او بودهاند. وی در جریان جنبش ملیکردن نفت ایران از طریق معشوقه خود، مری هولیس که منشی سفیر آمریکا در ایران بود،[۱] با جرالد دوهر ارتباط گرفت. دوهر ایرانیها را به کوتاهکردن دست بریتانیا از نفت جنوب تشویق کرده و به ایشان وعده داده بود، که بعد از تجدید نظر و لغو قرارداد نفت جنوب که به نام گس-گلشائیان شناخته میشد، آمریکا به ایران کمک خواهد کرد و کشتیهای خود را برای خرید نفت به بنادر ایران خواهد فرستاد.[۲]
او از امضا کنندگان اصلی موافقتنامه قاهره در سال ۱۳۳۸ بود که بعدها منجر به تشکیل اوپک گردید. منوچهر با داشتن روابط خاص درباری، همبازی قمار شاه و اشرف پهلوی بوده و در بسیاری از میهمانیهای درباری شرکت داشتهاست.[نیازمند منبع]
او اندکی پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ ایران، از طریق ترکیه به اروپا و سپس به ونزوئلا رفت و در آنجا کارخانه بزرگی که چیپس سیبزمینی تولید میکرد را راهاندازی نمود.[۳] فرمانفرمائیان خاطرات خود را در سال ۱۹۹۷ و در سن هشتاد سالگی در کتابی به نام خون و نفت منتشر نمود.
وی در سال ۱۳۸۲ در شهر کاراکاس در سن ۸۶ سالگی درگذشت و در شهر نیویورک به خاک سپرده شد.
منابع
ویرایش- ↑ رسول مهربان (۱۳۶۱). گوشههایی از تاریخ معاصر ایران. ج. ۱ جلد. نوید نو. ص. ۲۲۷.
- ↑ محمدعلی موحد (۱۳۷۸). خواب آشفته نفت. ص. ۱۱۸.
- ↑ خون و نفت. منوچهر و رخسان فرمانفرمائیان. ترجمه مهدی حقیقت خواه. (ISBN 964-311-149-0) تهران. ققنوس ۱۳۷۷