محمود نامجوی
محمود نامجوی (۳۰ شهریور ۱۲۹۷ – ۳۰ دی ۱۳۶۸) وزنه‌بردار ایرانی بود. وی با کسب سه مدال طلا، یک مدال نقره و دو مدال برنز در قهرمانی‌های وزنه‌برداری جهان و همچنین یک نشان نقره و یک برنز بازی‌های المپیک و یک نشان طلا و یک برنز بازی‌های آسیایی یکی از وزنه‌برداران پرافتخار ایران می‌باشد. او همچنین دارای عناوین قهرمانی ایران در رشته‌های ورزشیِ کُشتی و زیبایی اندام بود. نام او به عنوان نخستین ایرانی دارندهٔ نشان طلای جهان در ورزش حرفه‌ای به ثبت رسیده است.[نیازمند منبع]
 نامجوی در دههٔ ۱۳۳۰ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اطلاعات شخصی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ملیت | ایرانی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| زاده | ۳۰ شهریور ۱۲۹۷ محلهٔ استادسرا، رشت | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| درگذشته | ۳۰ دی ۱۳۶۸ (۷۱ سال) بیمارستان مهر، تهران | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ورزشی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| کشور | ایران | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ورزش | وزنه‌برداری | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
سابقه مدال
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
زندگی‌نامه
ویرایش
محمود نامجوی در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در محلهٔ استادسرای رشت به دنیا آمد. پدرش مشهدی تقی به کار تجارت اشتغال داشت. او علاوه بر وزنه‌برداری در ورزش زورخانه‌ای، ژیمناستیک، بدن‌سازی و کشتی نیز فعالیت داشت و در ۱۸ سالگی عنوان قهرمانی کشور در رشتهٔ کشتی را به دست آورد.
نامجوی نخستین مدال طلای جهانی وزنه‌برداری را در قهرمانی جهان لاهه ۱۹۴۹ برای ورزش ایران به ارمغان آورد و در بازی‌های آسیایی دهلی نو ۱۹۵۱ نخستین وزنه‌بردار آسیایی شد که توانست رکورد جهانی را ترقی دهد. از شگفتی‌های نامجوی کسب مدال در مسابقات قهرمانی جهان، در سن ۳۸ سالگی بود.
محمود نامجوی سرانجام در ۳۰ دی ۱۳۶۸ در بیمارستان مهر تهران بر اثر عوارض ناشی از تمرین های سنگین ورزشی و کهولت سن درگذشت و در قطعهٔ ۲۲ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد. از او چهار دختر و یک پسر به جا مانده است.
تندیس او در خیابان نامجوی رشت، روبروی دانشکدهٔ علوم پایهٔ دانشگاه گیلان نصب شده است.
عناوین
ویرایشعناوین قهرمانی وی از سال ۱۹۴۷ قاهره تا ۱۹۵۸ توکیو بدون در نظر گرفتن مدال‌هایش در رویدادهای داخلی و خارجی به شرح زیر می‌باشد:
- طلای قاهره ۱۹۴۷
- پنجم المپیک ۱۹۴۸ لندن
- طلای جهانی ۱۹۴۹ لاهه
- طلای جهانی ۱۹۵۰ پاریس
- طلای جهانی ۱۹۵۱ میلان
- طلای آسیایی ۱۹۵۱ دهلی
- نقره المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی
- نقره جهانی ۱۹۵۴ وین
- برنز جهانی ۱۹۵۵ مونیخ
- برنز المپیک ۱۹۵۶ ملبورن
- برنز جهانی ۱۹۵۷ تهران
- نقره آسیایی ۱۹۵۷ تهران
- نقره بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو
منابع
ویرایش- محمود نامجوی در Sports-Reference.com (انگلیسی)
- محمود نامجوی در Olympedia (انگلیسی)
- محمود نامجوی در databaseOlympics.com (archived) (انگلیسی)
- محمود نامجوی در وبگاه کمیته ملی المپیک ایران
- محمود نامجو در وبگاه همشهری آنلاین
- محمود نامجو در وبگاه databaseolympics.com
- محمود نامجو در وبگاه sports-reference.com
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |