ماهم که رخش روشنی خور بگرفت
رباعی با مطلع «ماهم که رخش روشنی خور بگرفت» هشتمین رباعی از دیوان حافظ به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی می باشد.[۱]
| اثر حافظ | |
| زبان | فارسی |
|---|---|
| قالب | رباعی |
| پس از | هر روز دلم به زیر باری دگر است |
| پیش از | امشب ز غمت میان خون خواهم خفت |
| ماهم که رخش روشنی خور بگرفت | گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت | |
| دل‌ها همه در چاه زنخدان انداخت | وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت |