مارتین رایل
ستاره‌شناس بریتانیایی
سر مارتین رایل (به انگلیسی: Sir Martin Ryle) (زاده ۲۷ سپتامبر ۱۹۱۸ – درگذشته ۱۴ اکتبر ۱۹۸۴) یک ستاره‌شناس رادیویی انگلیسی بود که سیستم‌های رادیو تلسکوپی را گسترش داد و آن‌ها را برای تعیین دقیق موقعیت و تصویربرداری از منابع ضعیف رادیویی بکار برد.
مارتین رایل | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۷ سپتامبر ۱۹۱۸ |
| درگذشت | ۱۴ اکتبر ۱۹۸۴ (۶۶ سال) |
| ملیت | انگلستانی |
| شناخته‌شده برای | ستاره‌شناسی رادیویی |
| جوایز | مدال هیوز (۱۹۵۴)مدال طلای انجمن اخترشناسی پادشاهی (۱۹۶۴)مدال هنری دراپر (۱۹۶۵) مدال پادشاهی (۱۹۷۳)مدال بورس (۱۹۷۴) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۴) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | اخترشناسی |
| استاد راهنما | جک رتکلیفه |
او با تجهیزات اصلاح شده و قوی توانست دورترین کهکشان شناخته شده در آن زمان را ببیند. او نخستین پروفسور اخترشناسی رادیویی دانشگاه کمبریج و مدیر بنیاد رصدخانه اخترشناسی رادیویی مولارد شد. او از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۲ اخترشناس پادشاهی بود.
رایل و آنتونی هویش در سال ۱۹۷۴ به صورت مشترک، جایزه نوبل فیزیک را بدست آوردند.
منابع
ویرایشمشارکتکنندگان ویکی‌پدیا. «Martin Ryle». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ شهریور ۱۳۸۹.