لئونارد برنستاین
لئونارد برنستاین[الف] (انگلیسی: Leonard Bernstein؛ ۲۵ اوت ۱۹۱۸ – ۱۴ اکتبر ۱۹۹۰) رهبر، آهنگساز، پیانیست، مدرس موسیقی و مؤلف آمریکایی بود. او را یکی از مهم‌ترین رهبران ارکستر زمان خود می‌دانند[۱] و نخستین رهبر ارکستر آمریکایی بود که مورد تحسین بین‌المللی قرار گرفت. به گفتهٔ دونال هناهان، منتقد و روزنامه‌نگارِ حوزهٔ موسیقی، برنشتاین «به‌طور شگفت‌انگیزی یکی از با استعدادترین و موفق‌ترین موسیقی‌دانان تاریخ آمریکا» بود.[۲] او در طول دوران فعالیتش افتخارات گوناگونی شامل هفت جایزه امی،[۳] دو جایزه تونی[۴] و ۱۶ جایزه گرمی[۵] دریافت کرد و نیز نامزد جایزه اسکار شد. در سال ۱۹۸۱ جایزه مرکز کندی به او داده شد.[۶]
لئونارد برنستاین | |
|---|---|
 برنستاین در ۱۹۷۷ | |
| نام هنگام تولد | لوئیس برنستاین |
| زادهٔ | ۲۵ اوت ۱۹۱۸ لارنس، ماساچوست، ایالات متحده |
| درگذشت | ۱۴ اکتبر ۱۹۹۰ (۷۲ سال) نیویورک سیتی، ایالات متحده |
| آرامگاه | گورستان گرین-وود |
| تحصیلات | دانشگاه هاروارد (بی‌ای) مؤسسه موسیقی کرتیس (دیپلم) |
| پیشه‌ها |
|
| آثار | فهرست قطعات |
| همسر | فلیشا مانتیلگره (ا. ۱۹۵۱–۱۹۷۸) |
| فرزندان | ۳ |
| جوایز | فهرست کامل |
برنستاین در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد[۷] و با کار در فیلارمونیک نیویورک شهرت یافت.[۸] او رهبر یهودی[۹] ارکستر موسیقی کلاسیک در جهان بود و آثار زیادی نوشت که از مشهورترین آن‌ها می‌توان به نمایش‌های موزیکال داستان وست ساید، پیتر پن و شهر شگفت‌انگیز ، اپرای کندید (که قطعهٔ «بدرخش و شاد باش»[ب] از آن بسیار مشهور است)، و موسیقی فیلم در بارانداز اشاره کرد.
برنستاین نخستین رهبر ارکستر آمریکایی‌تبار بود که رهبری یک ارکستر سمفونیک شاخصِ آمریکایی را بر عهده گرفت.[۱۰] او سرپرست موسیقی فیلارمونیک نیویورک بود و رهبری ارکسترهای بزرگ جهان را بر عهده داشت و میراث قابل توجهی از آثار شنیداری و تصویری بر جا گذاشت.[۱۱] برنستاین همچنین در احیای مدرن موسیقی گوستاو مالر (که بیشترین علاقه را به موسیقی او داشت) نقش مهمی ایفا کرد.[۱۲] به‌عنوان پیانیست چیره‌دست،[۱۳] برنستاین اغلب کنسرتوهای پیانو را از روی کیبورد رهبری می‌کرد. او نخستین رهبر ارکستری بود که موسیقی کلاسیک را در تلویزیون با مخاطبان انبوه از طریق ده‌ها برنامهٔ ملی و بین‌المللی از جمله کنسرت جوانان با فیلارمونیک نیویورک به اشتراک گذاشت و بررسی کرد.[۱۴]
برنستاین علاوه بر موسیقی، یک بشردوست بود و در پشتیبانی از جنبش حقوق مدنی نقش داشت؛[۱۵] به جنگ ویتنام اعتراض کرد[۱۶] و طرفدار خلع سلاح هسته‌ای بود. او همچنین به‌منظور تحقیقات و آگاهی راجع به اچ‌آی‌وی/ایدز، پول جمع‌آوری می‌کرد و در طرح‌های بین‌المللی متعددی به‌منظور حقوق بشر و صلح جهانی مشارکت داشت. او سمفونی رستاخیزِ مالر را به مناسبت مرگ رئیس‌جمهور جان اف. کندی اجرا[۱۷] و پس از جنگ شش‌روزه، کنسرتی را در اسرائیل برگزار کرد.[۱۸] او در پایان عمر، سمفونی شماره ۹ بتهوون را در برلین به‌منظور بزرگداشت سقوط دیوار برلین اجرا کرد.
زندگی شخصی
ویرایش.jpg)
برنستاین دو خواهر و برادر کوچکتر داشت.[۱۹] این سه کودک با والدینشان، در حومهٔ بوستون در جامعه‌ای از اکثریت مهاجران یهودی اروپای شرقی زندگی می‌کردند.[۲۰] برنستاین به آسم مبتلا بود و این وضعیت او را از خدمت در ارتش هنگام جنگ جهانی دوم بازداشت.[۲۱]
برنستاین در سال ۱۹۵۱ با بازیگر فلیشا مانتیلگره کوهن ازدواج کرد.[۲۲] آن‌ها سه فرزند داشتند.[۲۳] خانواده برنستاین در شهر نیویورک و فیرفیلد، کنتیکت زندگی می‌کردند.[۲۴] برنستاین در هر یک از خانه‌های خود یک استودیو با پیانو داشت. محتویات استودیوی سابق او در دانشکده موسیقی جاکوبز دانشگاه ایندیانا نگهداری می‌شود.[۲۵]
برنستاین با مردان و زنان رابطه داشت. در آوریل ۱۹۴۳ او از آرون کوپلند در خصوص زندگی به‌عنوان همجنس‌گرا در انظار عمومی مشاوره خواست.[۲۶][۲۷][۲۸] او در ژوئیهٔ همان سال در نامه‌ای به دیوید اوپنهایم دوباره به این موضوع اشاره کرد.[۲۹] آدولف گرین چند ماه بعد در نامه‌ای از برنستاین دربارهٔ وضعیت این ایده پرسید.[۳۰] فلیشا در نامه‌ای خصوصی که پس از ازدواجشان نوشته شد، گرایش جنسی همسرش را تأیید کرد؛ او نوشت: «تو همجنس‌گرا هستی و ممکن است هرگز تغییر نکنی — تو به احتمال یک زندگی پنهانی اعتراف نمی‌کنی اما اگر آرامش ذهنی، سلامتی و کل سیستم عصبی‌ات به یک الگوی جنسی خاص بستگی دارد، چه کاری می‌توانی انجام دهی؟»[۳۱][۳۲]
در سال ۱۹۷۶، برنستاین برای مدتی فلیشا را ترک کرد تا در کالیفرنیای شمالی با تام کوتران (محقق موسیقی که به او کمک کرده بود) زندگی کند.[۳۳][۳۴] سال بعد، فلیشا به سرطان ریه مبتلا شد. برنستاین بازگشت و تا زمان مرگش از او مراقبت کرد.[۳۵] برنستاین تا زمان مرگش در ۱۴ اکتبر ۱۹۹۰ به روابط با مردان ادامه داد.[۳۶]
یادداشت‌ها
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ "The 20 Greatest Conductors of All Time". www.classical-music.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-11-10.
- ↑ Henahan, Donal (October 15, 1990). "Leonard Bernstein, 72, Music's Monarch, Dies". The New York Times. Retrieved February 11, 2009.; also in "On this Day – 25 August".
- ↑ "Leonard Bernstein". Television Academy. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ "Leonard Bernstein Tony Awards Info". BroadwayWorld. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ "Leonard Bernstein – Awards". grammy.com. Retrieved July 18, 2023.
- ↑ "Leonard Bernstein". Kennedy Center. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ آهویی، امیرحسین (۲۷ اسفند ۱۳۹۱). «لئونارد برنستاین: آهنگساز سوپراستار». رادیو زمانه. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۵.
- ↑ Burton, Humphrey (1994). Leonard Bernstein. New York: Doubleday. ISBN 0-385-42345-4.
- ↑ Charles Kaiser, The Gay Metropolis, New York City: 1940–1996.
- ↑ Oliver, Myrna (October 15, 1990). "Leonard Bernstein Dies; Conductor, Composer: Music: Renaissance man of his art was 72. The longtime leader of the N.Y. Philharmonic carved a niche in history with 'West Side Story'". Los Angeles Times. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ "Discography | Leonard Bernstein". leonardbernstein.com. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ Schiff, David (November 4, 2001). "The Man Who Mainstreamed Mahler". The New York Times.
- ↑ Laird 2002, p. 10.
- ↑ "Leonard Bernstein's Young People's Concerts with the New York Philharmonic". Leonard Bernstein. Retrieved August 28, 2023.
- ↑ "March 24, 1965: 'The Night the 'Stars' Came Out in Alabama'". Classical.org. March 24, 2018. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ "How Bernstein Came to MASS". Brandeis University. Retrieved July 15, 2020.
- ↑ Byrd, Craig (2020-04-29). "Bernstein Conducts Mahler 1963". Cultural Attaché (به انگلیسی). Retrieved 2023-04-23.
- ↑ "Mt. Scopus (1967) | Historic Concerts | Conductor | About | Leonard Bernstein". leonardbernstein.com. Retrieved 2023-04-23.
- ↑ Bernstein, Shirley (1982). Family matters, Sam, Jennie, and the kids. 1982. ISBN 0-671-42276-6.
- ↑ Shawn, Allen (2014). Leonard Bernstein: an American musician. Jewish lives. New Haven, Conn.: Yale Univ. Press. ISBN 978-0-300-14428-4.
- ↑ "Leonard Bernstein, A Total Embrace of Music, Classical Notes, Peter Gutmann". www.classicalnotes.net.
- ↑ Burton 1995, p. 212.
- ↑ Peyser 1987, pp. 196, 204, 322.
- ↑ Allegra Anderson (2023-05-09). "At Home with Jamie Bernstein". The New York Times. Retrieved 2023-06-26.
- ↑ "Bernstein Collection". William and Gayle Cook Music Library. Jacobs School of Music, Indiana University Bloomington. Retrieved 2023-06-26.
- ↑ Simeone 2013, p. 120.
- ↑ Burton 1995, p. 108.
- ↑ Witemeyer, Barbara. "Dentist to the Stars (comment, row 4, box 1)". Leonard Bernstein: Memories. Leonard Bernstein Office. Retrieved January 30, 2022.
- ↑ Simeone 2013, p. 133.
- ↑ Simeone 2013, p. 143.
- ↑ "Felicia Bernstein to Leonard Bernstein, n.d." Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. Retrieved 2023-06-26.
- ↑ Simeone 2013, p. 294.
- ↑ Swed, Mark (1999-11-01). "Invoking Spirit of Bernstein". Los Angeles Times (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-26.
- ↑ "Leonard Bernstein a gay man who dabbled in the straight world". July 12, 2011. Retrieved November 20, 2015.
- ↑ (Burton 1995، صص. 158–160)
- ↑ Bernstein, Jamie (2018). Famous father girl: a memoir of growing up Bernstein (First ed.). New York, NY: Harper, an imprint of HarperCollinsPublishers. ISBN 978-0-06-264135-9.
کتاب‌شناسی
ویرایش- Burton, Humphrey (1995). Leonard Bernstein. London: Faber and Faber. ISBN 978-0-571-17368-6. OCLC 32510075. (Doubleday edition)
- Gruen, John (1968). The Private World of Leonard Bernstein. Photographs by Ken Heyman. New York: Viking Press. ISBN 978-0-670-57855-9.
- Laird, Paul R. (2002). Leonard Bernstein: A Guide to Research. New York: Routledge. ISBN 978-0-8153-3517-7.
- Laird, Paul R.; Lin, Hsun (2019). Historical Dictionary of Leonard Bernstein. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-5381-1344-8. OCLC 1084631326.
- Peyser, Joan (1987). Bernstein, a Biography. New York: Beech Tree Books/William Morrow. ISBN 978-0-688-04918-8.
- Seldes, Barry (2009). Leonard Bernstein: The Political Life of an American Musician. University of California Press. ISBN 978-0-520-25764-1.
- Simeone, Nigel, ed. (2013). The Leonard Bernstein Letters. Yale University Press. ISBN 978-0-300-17909-5. OCLC 861692638.
پیوند به بیرون
ویرایش
