لاکتولوز
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
لاکتولوز (به انگلیسی: LACTULOSE)
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Constulose |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a682338 |
روش مصرف دارو | Oral |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | Poorly absorbed |
متابولیسم | 100% in colon by enteric bacteria |
نیمهعمر حذف | 1.7-2 hours |
دفع | Fecal |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.022.752 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C12H22O۱۱ |
جرم مولی | 342.296 g/mol g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(صحتسنجی) |
رده درمانی: ملین هیپراسموتیک
اشکال دارویی: شربت
موارد مصرف
ویرایشلاکتولوز بهعنوان ملین هایپراسموتیک دفع مدفوع را آسان میکند. این دارو برای کاهش آمونیاک خون نیز در پیشگیری و درمان آنسفالوپاتی کبدی مصرف میشود.[۱]
مکانیسم اثر
ویرایشلاکتولوز نوعی کربوهیدرات صناعی است که در روده توسط باکتریهای فلور طبیعی روده به اسید لاکتیک، اسید فرمیک و اسید استیک تبدیل میشود و فشار هیپراسموتیک ایجاد میکند. این عمل باعث جذب آب و افزایش حجم محتویات روده و در نتیجه افزایش حرکات پریستالتیک روده میشود.[نیازمند منبع]
عوارض جانبی
ویرایشلاکتولوز داروی کم عارضهای است اما عوارض جانبی آن کرامپ، اسهال، ایجاد گاز، آروغ زدن، سکسکه، ناراحتی معده، نفخ و افزایش تشنگی میباشد.
گوش درد و کاهش میزان شنوایی گوش یکی دیگر از عوارض شربت لاکتولوز میباشد.[نیازمند منبع]
توصیه مصرف
ویرایش- جهت طعم دهی بهتر این دارو میتوانید آن را در آب، آب میوه یا شیر رقیق کنید و یا آن را با غذا مصرف نمایید.
- توجه کنید که، اثر ضد یبوستی لاکتولوز ممکن است ۲۴-۴۸ ساعت پس از مصرف دارو اتفاق بیفتد.
- توصیه می شود آن را بیش از دوز پیشنهاد شده برای طولانی مدت استفاده نکنید.[۲]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ خالدي، شيلر؛ احمدی، شمس الدین. «انسفالوپاتي کبدي: بيماريزايي و راهکارهاي درماني». فصلنامه علوم اعصاب شفاي خاتم. ۷ (۱): ۷۷–۹۰.
- ↑ مجله پزشکی سیبویه. «سیبویه | لاکتولوز». sibooye.com. بایگانیشده از اصلی در ۳ دسامبر ۲۰۱۸. دریافتشده در ۲۰۱۸-۱۲-۰۳.
- فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷