لابی اسرائیل در آمریکا
لابی اسرائیل یک ائتلاف متنوع از کسانی است که چه به طور فردی و/یا گروهی سعی در تأثیرگذاری بر سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در حمایت از اسرائیل یا سیاست‌های دولت اسرائیل دارند. این لابی متشکل از افراد و گروه‌های سکولار، مسیحی و امریکایی‌های یهودی‌تبار است. بزرگ‌ترین لابی حامی اسرائیل مسیحیان متحد برای اسرائیل است؛ کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی (آیپاک) یک سازمان پیشرو درون این لابی است که از طرف گروه‌های یهودی امریکایی سخن‌می‌گوید.
تاریخ
ویرایشلابیگری صهیونیست‌ها در ایالات متحده به تأسیس دولت اسرائیل در ۴۸-۱۹۴۷ کمک کرد. آماده‌سازی طرح تقسیم فلسطین و رأی‌دهی به آن که مقدم بر اعلامیه استقلال اسرائیل بود با جوشش حمایت یهودیان امریکا در واشنگتن مواجه شد. رئیس‌جمهور هری ترومن بعدا گفت: «واقعیات این بود که نه تنها جنبش‌های فشاری در اطراف سازمان ملل وجود داشت که شبیه آن در گذشته اصلا سابقه نداشت، بلکه کاخ سفید نیز مورد حمله دائمی بود. فکر نمی‌کنم چنین فشار و تبلیغاتی که متوجه کاخ سفید بود را در موضوعی دیگری غیر از این تجربه کرده بودم. اصرار تعدادی از رهبران افراطی صهیونیست که تحت تأثیر انگیزه‌های سیاسی بودند و اقدام به تهدید سیاسی می‌کردند مرا دلخور و ناراحت‌کرد.»[۱]
ساختار
ویرایشلابی اسرائیل در ایالات متحده به دو صورت رسمی و غیر رسمی وجوددارد[۲]:
لابی رسمی، سازمان‌ها و گروه‌های سازمان‌یافتهٔ یهودی و صهیونیستی هستند که در تصمیم‌گیری‌های مجلس قانون‌گذاری آمریکا و دستگاه حاکمهٔ آمریکا، به طور مستقیم، اعمال فشارمی‌کنند.
مهم‌ترین آن‌ها، کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی (آیپاک)[۲] و کنگره جهانی یهودیان است.
لابی غیررسمی به صورت مشارکت گستردهٔ یهودیان در انتخابات و حضور یهودیان در پست‌های حساس آمریکا شکل‌می‌گیرد.[۳]
فعالیت‌ها
ویرایشهمتای فرانسوی آیپاک، اتحادیه کارفرمایان و پیشه‌وران یهودی فرانسه (UPJF) نام دارد که به داشتن مواضع افراطی مشهور است.[۴] این اتحادیه با نفوذ خود بر سیاست فرانسه می‌کوشد منافع اسرائیل را در آن کشور و روابط خارجی آن کشور حفاظت کند.[۵] این اتحادیه از «کنگره یهودی آمریکا» (AJC) کمک‌های مادی دریافت‌می‌کند.[۴]
شدت تأثیرگذاری
ویرایشتأثیر گروه‌های طرفدار اسرائیل در ایالات متحده مورد توجه آکادمیک و ژورنالیستی قابل توجهی بوده‌است.
جام میر شایمر و استیون ام والت در کتاب تأثیرگذار خود لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا تعدادی از گفته‌های لابی‌گرها را در مورد سرمایة سیاسی سازمان‌هایشان جمع‌آوری و نقل قول کرده‌اند. به عنوان مثال آن‌ها از رهبر سابق آیپک نقل قول کردند که گفته «این تقریباً برای هر عضوی از کنگره که مایل به انتخاب مجدد است، خودکشی سیاسی است که موضعی بگیرد که قابل تفسیر به ضدیت با دولت محافظه‌کار اسرائیل باشد».[۶] آن‌ها همچنین یک مقاله از مایکل مسینگ را نقل قول می‌کنند که در آن یک کارمند بی‌نام طرفدار اسرائیل می‌گوید «ما روی بیش از نیمی از کنگره -- ۲۵۰ تا ۳۰۰ نفر -- حساب می‌کنیم که بی‌معطلی هر چه که آیپک می‌خواهد را انجام می‌دهند.» آن‌ها همچنین گفته مقام سابق آیپک استیون روزن را نقل می‌کنند که قدرت آیپک را برای جفری گلدربرگ توضیح می‌دهد به این ترتیب که یک دستمال سفره را جلویش قرار می‌دهد و می‌گوید «در ۲۴ ساعت ما می‌توانیم امضاء هفتاد سناتور را روی این دستمال داشته‌باشیم».[۷]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ George Lenczowski, American Presidents and the Middle East, (1990) p. 28, cite, Harry S. Truman, Memoirs 2, p. 158.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ نور پرتال بایگانی‌شده در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، بازدید: ژانویه ۲۰۰۹.
- ↑ همان
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ لوموند دیپلماتیک، بازدید: ژانویه ۲۰۰۹.
- ↑ jewsagainstzionism.com بایگانی‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine، بازدید: ژانویه ۲۰۰۹.
- ↑ Mearsheimer, John J.; Walt, Stephen M. (2007). The Israel lobby and U.S. foreign policy (1st ed.). Toronto: Viking Canada. p. 160. ISBN 978-0-670-06725-1.
- ↑ Mearsheimer and Walt (2007), p10-11.
 | این یک مقالهٔ خرد سیاست است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |