ک
بیست و پنجمین حرف الفبای فارسی
(تغییرمسیر از ك)
ک حرف بیست و پنجم در الفبای فارسی، (به شکل ک) حرف بیست‌ودوم در الفبای عربی و یازدهمین حرف از حروف الفبای عبری (کاف כ) است. نام این حرف «کاف» است.
| ک | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| نمایش آوانگاری | k, x | ||||||||||
| موقعیت در الفبا | ۱۱ | ||||||||||
| ارزش عددی | ۲۰ | ||||||||||
| مشتقات الفبایی فنیقی | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| شكل حرف | ||||
|---|---|---|---|---|
| جدا | آغازی | میانی | پایانی | |
| ک | ک | ک | ک | |
این حرف در فارسی پسوند تصغیر، دلسوزی، شباهت، حالت، تحقیر، نسبت و کوتاهی[۱] نیز هست. برای نمونه، پسوند تصغیر به صورت «ـَ ک» به پایان واژه‌ها می‌چسبد. در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی ک جزو واژه‌های اوستای است. [۲]
منابع
ویرایش| الفبای عربی | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ألِف | باء | تاء | ثاء | جيم | حاء | خاء | دال | ذال | راء | زاي | سين | شين | صاد | ضاد | طاء | ظاء | عين | غين | فاء | قاف | كاف | لام | ميم | نون | هاء | واو | ياء |
| سایر شکل‌های حرف كاف در عربی | |||||||||||||||||||||||||||
| ک | ڪ | ګ | ڬ | ڭ | ڮ | گ | ڰ | ڱ | ڲ | ڳ | ڴ | ||||||||||||||||
۲.https://archive.org/details/1_20221023_20221023_1515
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- ↑ «معنا آفرینی «پسوند ک»، «واج [k]» و «نویسه کاف» در زبان و ادبیات فارسی». کنفرانس بین‌المللی مطالعات زبان، ادبیات، فرهنگ و تاریخ. ۱۸. ۱۴۰۲.