داوری نهایی (میکلآنژ)
قضاوت نهایی یا داوری نهایی (به انگلیسی: The Last Judgment)، (به ایتالیایی: Il Giudizio Universale) نام یک فرسکوی مذهبی است. این اثر به وسیله میکل آنژ از استادان هنر رنسانس بر محراب کلیسای سیستین در واتیکان نقش شدهاست.
Italian: Il Giudizio Universale | |
---|---|
هنرمند | میکل آنژ |
سال | ۱۵۳۶ تا ۱۵۴۱ |
گونه | فرسکو |
ابعاد | ۱۳٫۷ m × ۱۲ m (۵۳۹٫۳ in × ۴۷۲٫۴ in) |
مکان | کلیسای سیستین، واتیکان |
موضوع اثر
ویرایشتکمیل این اثر از ۱۵۳۶ تا ۱۵۴۱ میلادی زمان بردهاست. این اثر بسیار بزرگ است و تمام بخش پشتی محراب کلیسای سیستین را پوشاندهاست. مضمون این اثر، تجسم بازگشت مسیح و داوری نهایی انسانها توسط خداوند است. روح انسانها از روی زمین برخاسته و به آسمانها و بسوی سرنوشت نهایی خود میرود. در حالیکه عیسی مسیح در گرد حواریون خود ار جمله سن پیتر، سن لاورنس، سن بارتولومه یا ناتانائیل، سن پل، سن سباستین، جان باپتیست و دیگران قرار گرفتهاست. مریم مقدس در پشت مسیح پنهان شده و در اینجا و آنجای تصویر، آدمهایی را به سوی جهنم میبرند تا مجازات کنند.
روز واپسین در انجیل متی
ویرایشدر انجیل متی (۵۲: ۶۳–۹۲) در اینباره چنین آمدهاست: «هنگامی که من، مسیح موعود، با شکوه و جلال خود و همراه با تمام فرشتگانم بیایم آنگاه بر تخت باشکوه خود خواهم نشست سپس تمام قومهای روی زمین در مقابل من خواهند ایستاد و من ایشان را از هم جدا خواهم کرد، همانطور که هر چوپانی گوسفندها را از بزها جدا میکند گوسفندها را در طرف راستم قرار میدهم و بزها را در طرف چپم آنگاه به عنوان پادشاه به کسانی که در طرف راست من هستند خواهم گفت بیایید ای عزیزان پدرم! بیایید تا شما را در برکات ملکوت خدا سهیم گردانم برکاتی که از آغاز آفرینش دنیا برای شما آماده شده بود زیرا وقتی که من گرسنه بودم، شما به من خوراک دادید وقتی من تشنه بودم، به من آب دادید وقتی غریب بودم، مرا به خانهتان بردید وقتی برهنه بودم، به من لباس دادید وقتی بیمار و زندانی بودم، به عیادتم آمدید».[۱]
میکل آنژ در نقاشی داوری واپسین، سن بارتولومه را با پوستهای آویزان شده از بازوهایش نشان دادهاست در حالیکه بهجای چهره سن بارتولومه چهره خودش را نقش زدهاست. این کار در آغاز باعث ایجاد مشکلاتی در کار وی شد. اما در نهایت اجازه اینکار داده شد. در این طرح، بارتولومه با چهرهای کاملاً خسته و بیرمق تصویر شده در حالیکه پوست خود را در دست دارد. میکل آنژ در هنگام پایان این اثر در اواخر شصت سالگی بود.