قانون روابط موجر و مستأجر
قانون روابط موجر و مستأجر مصوب 1376/05/26 قانونی است که در آن مقرراتی برای روابط متعاقدین در عقد اجاره وضع گردیده‌است. این قانون در دو فصل «روابط موجر و مستأجر» و «سرقفلی» تدوین شده که مجموعاً مشتمل بر ۱۳ ماده است.[۱]
| قانون روابط موجر و مستأجر | |
|---|---|
 | |
| مجلس شورای اسلامی | |
| قانون روابط موجر و مستأجر | |
| قلمرو اجرایی | جمهوری اسلامی ایران |
| وضع‌شده توسط | شورای نگهبان |
| تاریخ تصویب | ۲۶ مرداد ۱۳۷۶ |
| تاریخ امضا | ۱۰ شهریور ۱۳۷۶ |
| تاریخچه تصویب قانون | |
| تاریخ انتشار لایحه | ۱۷ شهریور ۱۳۷۶ |
| وضعیت: در حال اجرا | |
قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 56 در 6فصل و 31ماده تنظیم شده است.
پیوند به بیرون
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «مرکز پژوهشها - قانون روابط موجر و مستاجر». rc.majlis.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۵.[پیوند مرده]
 | این یک مقالهٔ خرد قانون است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |