ابوعبدالله محمد بن موسی شناخته شده به فَرالاوی شاعر ایرانی همدوره با شهید بلخی است. رودکی از او و شهید یکجا چنین یاد می‌کند:

شاعر شهید و شهره فرالاویواین دیگران به جمله همه راوی

شعر زیر از اوست:

جودیّ چنان رفیع‌ارکانعمان چنان شگرف‌مایه
از گریه و آه آتشینمگاهی پره است و گاه پایه

از وی تنها ۳۷ بیت شعر باقی مانده‌است.[۱]

منابع

ویرایش
  1. براون، تاریخ ادبی ایران، ص. جلد۱ صفحه ۶۳۳