فدریکا موگرینی
فدریکا موگرینی (به ایتالیایی: Federica Mogherini) (زادهٔ ۱۶ ژوئن ۱۹۷۳) سیاستمدار ایتالیایی از حزب دموکراتیک ایتالیا و نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی و وزیر امور خارجه سابق ایتالیاست.[۱]
فدریکا موگرینی | |
|---|---|
 موگرینی در ۲۰۱۴ | |
| رئیس کالج اروپا | |
| آغاز به کار ۱ سپتامبر ۲۰۲۰ | |
| پس از | Jörg Monar |
| نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی | |
| دوره مسئولیت ۱ نوامبر ۲۰۱۴ – ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹ | |
| پس از | کاترین اشتون |
| پیش از | جوزپ بورل |
| نایب رئیس کمیسیون اروپا | |
| دوره مسئولیت ١ نوامبر ۲۰۱۴ – ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹ | |
| رئیس‌جمهور | ژان کلود یونکر |
| وزیر امور خارجه ایتالیا | |
| دوره مسئولیت ۲۱ فوریه ۲۰۱۴ – ۳۱ اکتبر ۲۰۱۴ | |
| نخست‌وزیر | ماتئو رنتسی |
| پس از | اما بنینو |
| پیش از | پائولو جنتیلونی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۶ ژوئن ۱۹۷۳ (۵۱ سال) رم، ایتالیا |
| حزب سیاسی | حزب دموکراتیک ایتالیا |
| همسر(ان) | ماتئو رِبزانی |
| فرزندان | دو فرزند |
| والدین | فلاویو موگرینی (پدر) |
| محل تحصیل | دانشگاه ساپینزای رم |
| امضا |  |
.jpg)
از فدریکا موگرینی به عنوان یک «سیاستمدار نمونه‌وار چپ میانه برای نسل خودش» یاد می‌شود که در دهه ۱۹۹۰ با نژادپرستی، بیگانه‌هراسی و آپارتاید مبارزه می‌کرده‌است و اکنون عقاید چپ رادیکال خود را کنار گذاشته‌است.[۲]
زندگی
ویرایشموگرینی تحصیلات فوق‌لیسانس خود را در رشته فلسفه سیاسی در دانشگاه ساپینزا رم گذرانده و عنوان پایان‌نامه او «رابطه سیاست و دیانت در اسلام» بوده‌است.[۳][۴]
او در ۱۵ سالگی عضو شاخه جوانان حزب کمونیست ایتالیا شد. او در سال ۲۰۰۱ عضو شورای ملی حزب دمکرات‌های چپ شد و در دفتر روابط خارجی این حزبِ سوسیال دمکرات فعالیت کرده و در مسائل مربوط به فرایندهای صلح خاورمیانه و ارتباط با احزاب سوسیالیستی اروپا و آمریکا فعال بود. با تأسیس حزب دمکراتیک ایتالیا در سال ۲۰۰۷ موگرینی در دفتر رئیس حزب والتر ولترونی مشغول به کار شد و در سال ۲۰۰۸ به عنوان نماینده پارلمان ایتالیا برگزیده شد. وی در فوریه ۲۰۱۳ به عنوان وزیر امور خارجه در کابینه ماتئو رنتسی انتخاب شد و از سال ۲۰۱۴ نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی شد. موگرینی به عنوان نماینده اتحادیه اروپا در مذاکرات هسته‌ای با ایران که به انعقاد تفاهم هسته‌ای لوزان و برنامه جامع اقدام مشترک میان ایران و گروه پنج به‌علاوه یک منجر شد، حضور داشت.
.jpg)
انتقاد‌ها
ویرایشاو مخالف تحریم روسیه بوده و از سوی برخی مقامات اروپایی به طرفداری از مسکو متهم شده‌است.[۵][۶][۷][۸][۹][۱۰]
نگارخانه
ویرایش-
دیدار با زباستیان کورتس وزیر خارجه اتریش. -
دیدار با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه. -
نمایندگی ایتالیا در مجمع پارلمانی ناتو
.jpg)
_(9998846455).jpg)
منابع
ویرایش- ↑ Davies, Lizzy (2014-08-30). "A portrait of Federica Mogherini, the EU's next foreign policy chief". the Guardian (به انگلیسی). Retrieved 2014-08-30.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ Profile: Federica Mogherini, the next EU foreign affairs chief
- ↑ "Mogherini: Italy's young rising star". AFP. 30 اوت 2014. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 31 August 2014.
- ↑ Vincenti, Daniela (2014-08-30). "Profile: Federica Mogherini, the next EU foreign affairs chief". EurActiv. Retrieved 2014-08-31.
- ↑ Higgins, Andrew; Neil Macfarquhar (30 August 2014). "Russia Pushing Ukraine Conflict to 'Point of No Return,' E.U. Leader Says". The New York Times. Retrieved 30 August 2014.
- ↑ "Tusk and Mogherini – A Good Lesson". Retrieved 31 August 2014.
- ↑ "Tusk, Mogherini Named to Top EU Posts Amid Russia Discord". Retrieved 31 August 2014.
- ↑ "Diligent Italian leftist accused of pro-Russian bias By Alvise Armellini, dpa". Archived from the original on 4 September 2014. Retrieved 1 September 2014.
- ↑ "Who is Federica Mogherini - the new woman in charge of EU foreign policy?". Retrieved 31 August 2014.
- ↑ «مخالف تحریم روسیه رسماً جایگزین اشتون شد». Entekhab.ir. ۲۰۱۴-۰۸-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۳۰.
پیوند به بیرون
ویرایش