عیلی
ایلای یا عیلی در عبری یعنی بلندمرتبه از داوران عهد عتیق بود که نام وی در کتاب‌های سموئیل آمده‌است. چشم‌هایش به سبب پیری تار شده بود.پسران ایلای ، حفنی و فینحاس نام داشتند.[۱] و از بنی بلعال (دسته‌ای از مطرودین) بودند و «خداوند» آن‌گونه که در این کتاب‌های دینی توصیف شده را نپذیرفتند.
منابع
ویرایش- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴