عید رضوان
شخصیتهای اصلی | |
نوشتهها | |
کتابشناسی بهاءالله - آثار و گفتار عبدالبهاء | |
آموزهها | |
مؤسسات | |
بیتالعدل اعظم | |
تاریخچه | |
بهائیان ایرانی | |
شخصیتهای برجسته | |
بیشتر | |
نشانهها |
عید رضوان یکی از اعیاد دین بهائی است که از مهمترین عیدهای این دین بهشمار میرود.[۱] این عید را عید گل هم میگویند.
ایام عید رضوان از سی و دو روز پس از نوروز شروع و مدت ۱۲ روز ادامه دارد. روز اول این عید در تقویم میلادی مطابق ۲۱ آوریل، در تقویم شمسی اول اردیبهشت و در تقویم بهائی مطابق ۱۳ شهرالجلال بدیع است.
این ایام مصادف ورود بهاءالله شارع دین بهائی به باغ نجیب پاشا در حومه شهر بغداد در اردیبهشت ۱۲۴۲ شمسی است. این باغ بعدها در بین بهائیان به باغ رضوان شهرت یافت. در این مکان بود که بهاءالله صریحاً به بابیان حاضر اعلان کرد که او پیامآور الهی و همان موعودی است که باب به آمدنش وعده داده بود.[۲][۳]
بهاءالله مدت ۱۲ روز در این باغ توقف و سپس به سوی استانبول که محل تبعید بعدی وی بود حرکت کرد. به مناسبت اظهار امر بهاءالله، هر سال ۱۲ روز ایام رضوان که به گفته شوقی افندی اعظم و اقدس اعیاد بهائی محسوب است جشن گرفته میشود.[۴]
روزهای اول، نهم، و دوازدهم عید اعظم رضوان از ایام محرمه دین بهائی محسوب است. یعنی کسب و کار تجاری در این روزها مجاز نیست.[۵][۶]
تاریخچه
ویرایشپیش از عزیمت بهاءالله به قسطنطنیه، بسیاری از دوستان و آشنایان برای دیدن وی آمده بودند. وی برای اینکه خانواده اش بهراحتی فرصت تدارک این سفر را داشته باشند، و درضمن بتواند همه این مهمانان را بپذیرد، تصمیم گرفت از بغداد به باغ نجیب پاشا واقع در آنسوی رود دجله رفته در آنجا مسکن گزیند. در اول اردیبهشت ۱۲۴۲ شمسی، به همراه پسرانش عبدالبهاء، میرزا مهدی، میرزا محمدعلی، و با منشی خود میرزا آقا جان و برخی افراد دیگر وارد باغ شده، بهمدت یازده روز در آنجا اقامت نمود.[۷][۸] بهاءالله پس از ورود به باغ نجیب پاشا (نجیبیه)، پیام و مقام خود را برای اولین بار به گروه کوچکی از خانواده و دوستان اعلام کرد. ماهیت و جزئیات دقیق اعلان بهاءالله ناشناخته است. بنا به حکایتی گویا دختر بهاءالله، بهیه خانوم اذعان داشته که بهاءالله ادعای خود را به پسر ارشدش عبدالبهاء و چهار نفر دیگر اعلام کرد.
اظهار امر جدید
ویرایشاگر چه برخی از بابیها به واسطه سخنان و اظهارات فراوانی که بهاءالله در طی چند ماه اخیر سکونت خود در بغداد کرده بود به این واقعیت پی برده بودند که بهاءالله مدعی مقام موعود آئین بابی است، اما به نظر میرسد که اکثر دیگر بابیان تا چند سال بعد یعنی تا دوران سکونت او در ادرنه از این دعوی بی اطلاع بودند.[۹]
علاوه بر این، در روز اول سکونت در این باغ بهاءالله سه اعلامیه دیگر بنظر همراهان رساند: (۱) لغو حکم جهاد یا همان جنگ مذهبی که در شرایط خاص در اسلام و آئین بابی مجاز بود. (۲) اقلاً تا ۱۰۰۰ سال دیگر پیامبری درعالم وجود ظاهر نخواهد شد؛ و (۳) اینکه همه نامهای خدا در همه چیز متجلی گشته است.[۹] این اظهارات در متنی که سالها بعد از سال ۱۲۴۲ شمسی (۱۸۶۳ میلادی) نوشته شده یافت میشوند و در مجموعه «ایام یادآوری» (بخش ۹) گنجانده شدهاست. نادر سعیدی اظهار میدارد که این سه اصل در کتاب اقدس بهاءالله تأیید، تفسیر و نهادینه شده است.[۱۰] درمدت یازده روز بعد، بهاءالله مهمانان بیشماری از جمله والی بغداد را پذیرفت. خانواده بهاءالله تا ۱۰ اردیبهشت، که روز نهم اقامتش در باغ نجیب پاشا باشد نتوانسته بودند به وی بپیوندند زیرا آب دجله بالا آمده بود و سفر به آن باغ را دشوار میکرد گر چه طغیان رودخانه در این نه روز از نوع نسبتاً خفیف بود.[۱۱] در روز دوازدهم اقامت در باغ، بهاءالله و خانواده اش آنجا را ترک گفته سفر خود را بسوی قسطنطنیه شروع کردند.[۱۲]
جشن عید رضوان
ویرایشدر کتاب اقدس، بهاءالله عید رضوان را به عنوان یکی از دو «عید اعظم» نامیدهاست. منظور از عید اعظم دیگر روز اظهار امر باب است که بهمان نسبت بدان اهمیت داده شدهاست. بهاءالله روزهای اول، نهم و دوازدهم را جزو روزهای مقدس (ایام محرمه) تعیین نموده که به ترتیب مصادف با ورود بهاءالله به باغ رضوان، ورود خانواده وی، و عزیمت بهاءالله و همراهان از باغ رضوان به سوی قسطنطنیه میباشند.[۱۳]
عید رضوان مطابق با تقویم بهائی که ثابت و یک تقویم شمسی است هر سال از سی و دومین روز سال بهائی که مطابق با اول اردیبهشت است دقیقاً از دو ساعت قبل از غروب آفتاب که نمادی از زمان ورود بهاءالله در باغ است آغاز شده و بهمدت ۱۲ روز ادامه دارد. در روزهای اول، نهم و دوازدهم رضوان که به روزهای مُحَرَمِه موسوم هستند، کسب و کار تعطیل است و معمولاً بهائیان با گردهمایی در جوامع خود با برنامه هائی نظیر نیایش و یادآوری از آن ایام و برنامههای متنوع دیگر جشنهایی برگزار میکنند.[۸]
اهمیت این روزها در نظر بهائیان
ویرایشروزهایی را که بهاءالله در آوریل ۱۸۶۳ مطابق با ۱۲۴۲ شمسی در باغ رضوان گذراند برای بهائیان اهمیت بسیار زیادی دارد. بهاءالله آن را یکی از دو «بزرگترین اعیاد» نامیده و از روز اول با عنوان «پر سرورترین» روزها یاد میکند، و «باغ رضوان» را محلی توصیف میکند که وی از آنجا شکوه و عظمت نام او را که رحمان و رحیم است بر کل آفرینش تابید.[۱۳][۱۴]
این عید به دلیل اعلان خصوصی بهاءالله به تعدادی از پیروان تحت عنوان اینکه وی همان کسیست که باب بهعنوان «من یظهره الله» (یعنی اوست آنکه خداوند ظاهر خواهد کرد) بشارت داده، و اینکه وی تجلی خداوند در این عصر است قابل اهمیت و توجه خاص برای بهائیان میباشد. بدین ترتیب این نقطه شروع دور آئین بهائی بوده و در نظر بهائیان از دین بابی کاملاً متمایز است.
انتخابات بهائی
ویرایشدوران دوازده روزه رضوان همچنین زمانی است که انتخابات سالانه محافل روحانی محلی و ملی در جوامع بهائی واقع میشود و همچنین هر پنج سال یک بار انتخابات بیت العدل اعظم همزمان با عید رضوان برگزار میشود.[۱۵]
پیام رضوان
ویرایشهر سال بیت العدل اعظم همزمان با عید رضوان پیامی با عنوان «پیام رضوان» خطاب به جامعهٔ بهائی منتشر میکند. در این پیامها نگاهی به پیشرفتها و وقایع سال قبل جامعهٔ بهائی سراسر دنیا دارد، و هدایت بیشتری برای سال آینده فراهم میکند.
متون مرتبط
ویرایشبهاءالله در طول زندگی خود چندین لوح و دعاهای مختلف به مناسبت رضوان نوشته که از این میان میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
- لوح حورعُجاب[۱۶] این لوح به زبان عربی است و به صورت رمز و تشبیه صادر شده، و درحالیکه ابلاغ ظهور اوست در ضمن تمثیل حوری بهشتی را دارا میباشد.
- قصیدهٔ «از باغ الهی» اشعاریست پرشور که به سبک نو تنظیم شده. این قصیده مدتی قبل از اظهار امر علنی بدو زبان فارسی عربی سروده شد، باین ترتیب که هر نیم بیت فارسی با یک مصرع عربی تکمیل میشود.
- قصیده «هله هله یا بشارت» از نظر مضمون شبیه قصیدهٔ از باغ الهی میباشد.
- لوح عاشق و معشوق
- سوره قلم
- اینها و چندی دیگر در مجموعه ای با عنوان «روزهای یادآوری» منتشر شدهاند.
پیوند به بیرون
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ کتاب اقدس، بند ۱۱۲
- ↑ Smith، Peter (۱۹۹۹). A Concise Encyclopedia of the Bahá'í Faith. Oxford: Oneworld Publications.
- ↑ Britannica Book of the Year. ۱۹۸۸.
- ↑ کتاب اقدس، بهاءالله، بند ۷۵،۱۱۰،۱۱۲
- ↑ Esslemont, J.E. (1980). Bahá'u'lláh and the New Era (5th ed.). Wilmette, Illinois, USA: Bahá'í Publishing Trust. pp. 182–183. ISBN 0-87743-160-4
- ↑ رساله سؤال و جواب، بهاءالله، بند ۱
- ↑ Taherzadeh, Adib (1976). The Revelation of Bahá'u'lláh, Volume 1. Oxford, UK: George Ronald. p. 259. ISBN 0-85398-270-8.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Walbridge, John (2005). Sacred Acts, Sacred Space, Sacred Time. Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-406-9.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Walbridge, John (2005). Sacred Acts, Sacred Space, Sacred Time. Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-406-9
- ↑ Saiedi, Nader (2000). Logos and Civilization – Spirit, History, and Order in the Writings of Bahá'u'lláh. USA: University Press of Maryland and Association for Baha'i Studies. pp. 243–258. ISBN 1-883053-60-9
- ↑ Charles Issawi Bayard Dodge Professor of Near Eastern Studies Princeton University (14 July 1988). The Fertile Crescent, 1800–1914: A Documentary Economic History: A Documentary Economic History. Oxford University Press, USA. p. 105. ISBN 978-0-19-536421-7
- ↑ Walbridge, John (2005). Sacred Acts, Sacred Space, Sacred Time. Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-406-9
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Universal House of Justice (1992). "Notes". The Kitáb-i-Aqdas. Wilmette, Illinois, USA: Bahá'í Publishing Trust. pp. 213–225. ISBN 0-85398-999-0.
- ↑ Bahá'u'lláh (1992) [1873]. The Kitáb-i-Aqdas: The Most Holy Book. Wilmette, Illinois, USA: Bahá'í Publishing Trust. p. 59. ISBN 0-85398-999-0
- ↑ "Baha'i Dates 172–221 B.E." Baha'i Library. Retrieved 20 April 2018
- ↑ Smith, Peter (2000). "Bahá'u'lláh, writings of". A concise encyclopedia of the Bahá'í Faith. Oxford: Oneworld Publications. pp. 79–86. ISBN 1-85168-184-1