عوامل خارجی
عوامل خارجی (انگلیسی: Outside agitators) عبارتی است که برای انکار و فروانگاری ناآرامی‌های سیاسی به‌واسطهٔ سلب مسئولیت از نارضایتی‌های داخلی و انتساب جنبش‌ها به بیگانگان استفاده می‌شود. اتهام «عامل خارجی» بودن تاکتیکی قدیمی برای نامشروع جلوه دادن خواسته‌های برحق معترضان است.[۱] برای مثال در جنبش حقوق مدنی سیاه‌پوستان آمریکا (۶۸–۱۹۵۵)، مقامات مسئول در ایالت‌های جنوبی آمریکا مدعی بودند که تظاهرات سیاه‌پوستان توطئه‌ای از سوی عوامل خارجی سفیدپوست و تندرو منتسبت به ایالت‌های شمالی است و ربطی به اعتراضات و گلایه‌های سیاهان ندارد.[۲][۳]
در جریان ناآرامی‌های فرگوسن در سال ۲۰۱۴ و اعتراض‌ها به قتل جورج فلوید، برخی مقامات محلی مدعی بودند که معترضان عوامل خارجی هستند و در بیرون ایالت‌های تحت کنترل برای ایجاد آشوب آموزش دیده‌اند.[۴][۵] جمهوری اسلامی ایران نیز اعتراض‌های گوناگون را به عوامل خارجی نسبت داده‌است.[۶]
منابع
ویرایش- ↑ «عوامل خارجی؛ تاکتیک برخی مقامات آمریکایی در نامشروع جلوه دادن مطالبات؟». یورونیوز. ۴ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۲۲.
- ↑ Cindy Milstein (21 October 2015). Taking Sides: Revolutionary Solidarity and the Poverty of Liberalism. AK Press. pp. 113–. ISBN 978-1-84935-232-1.
- ↑ Leslie Vincent Tischauser (1998). Black/white Relations in American History: An Annotated Bibliography. Scarecrow Press. pp. 93–. ISBN 978-0-8108-3389-0.
- ↑ Le, Brett Murphy, Josh Salman and Dak. "Officials blame 'out-of-state' agitators but those at the heart of protests are homegrown". USA TODAY (به انگلیسی). Retrieved 2020-06-02.
- ↑ Don’t Fall for the Myth of the “Outside Agitator” in Racial Justice Protests, Glenn Houlihan, The Jacobin, 31 May 2020
- ↑ «وزارت اطلاعات: به دیپلمات‌های آلمان، فرانسه، بریتانیا و سوئد تذکر دادیم». ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۲۲.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Outside agitators». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد سیاست است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |