عنان ابن داوود

عنان ابن داوود بنیانگذار جنبش یهودی قرائیم بود. این جنبش مذهبی در قرن هفتم و هشتم میلادی در بغداد توسط او پایه‌گذاری شد و تا چند قرن معتقدان بیشماری را جذب خود نمود.

ابن داوود عنان
سال‌های فعالیت	قرن هشتم میلادی
آثار	کتاب احکام سفر هامیزوت
مخالف	خاخام‌های سنتی یهودی

زندگینامه

عنان از ایرانیان یهودی بود و در اواسط قرن هفتم (قرن دوم هجری قمری) در بغداد اقدام به اصلاحات دینی و طرح مباحث کلامی در مبانی اعتقادی رسمی دین یهودی نمود و خود را رأس جالوت نامید، این امر باعث اعتراض خاخام‌های رسمی یهودی گردید و منصور خلیفه بغداد او را زندانی کرد. عنان در زندان همبند ابوحنیفه بود و با راهنمایی‌های او توانست از اعدام رهایی یابد.

باورها

عمده تعلیمات او بر پایه اعتقاد به تنخ به عنوان تنها دستور شریعت موسی استوار بود و کتب تفسیری مثل تلمود و میشنا را برای اعتقاد دینی بی اعتبار می دانست. عنان مخالف سرسخت خاخام‌های رسمی یهود بود و اعتقاد داشت آنان احکام بسیاری را به تورات افزوده‌اند. عنان در کلام، متاَثر از متکلمان اسـلامی بود و عقلانیت و برخورداری از روح آزاد از مهم‌ترین ویژگی‌های اعتقادی او بود.

او در سال ۷۷۰ میلادی کتاب احکام خود را نوشت و پیروان را بر آن طریق راهنمایی میکرد. پیروان او را عنانیه مینامیدند و بعد از بنیامین نهاوندی بنام قرائیم نامیده شدند