یک عملگر (به انگلیسی: Operator)) در فیزیکتابعی است که بر فضای حالتهای فیزیکی عمل میکند. در نتیجهٔ عمل یک عملگر بر یک حالت فیزیکی، حالت فیزیکی دیگری همراه با مقداری اطلاعات دیگر بدست میدهد.
سادهترین مثال استفاده از عملگرها مطالعهٔ تقارن است. از این رو عملگرها ابزارهای توانمندی در مکانیک کلاسیک هستند. در فیزیک کوانتومی عملگرها جزء ذاتی تشکیل دهندهٔ این نظریه هستند.
اگر هر یک از L یا H مستقل از مختصات تعمیم یافته q باشند، یعنی H و L با تغییر q تغییر نکنند، که خود بدین معنیست که دینامیک ذره با تغییر q ثابت است، تکانهٔ مزدوج این مختصات پایسته خواهد بود.
بهطور دقیقتر وقتی H تحت اثر گروه مشخصی از تبدیلات G بیتغییر بماند:
المانهای G عملگرهای فیزیکی هستند که حالتهای فیزیکی را به یکدیگر تبدیل میکنند.