علی بن لیث

علی بن لیث، یکی از افراد خاندان صفاریان بود که برادر کوچک‌تر یعقوب لیث و عمرو لیث بود. آن‌ها فرزندان رویگری به نام لیث و اهل سیستان بودند.

علی بن لیث
امیر صفاری
درگذشته	۲۸۰ (قمری) خراسان
فرزند(ان)	لیث، معدل
دودمان	صفاری
پدر	لیث

عمرو تا هنگام مرگ برادر، مراقت از وی را بر عهده گرفت. یعقوب نیز او را به جانشینی خود برگزید و به یاران خویش توصیه نمود که از وی پیروی کنند؛ ولی با این وجود، علی برادر کوچکتر عمرو، به وی تمکین نکرد و چون عمرو به تازگی از سیستان مراجعت کرده بود و مدتها در میان لشکریان حضور نداشت، بیشتر افراد یعقوب پیرامون علی گرد آمدند. اما عمرو در اندک مدتی، توانست به یاری تدبیر و شایستگیهای شخصی‌اش، افراد سپاه را با خویش همدل کند و برادر خود را در قلعه بم زندانی کرد. در سال ۲۷۷ هجری قمری، توانست به کمک پسرانش، یعنی لیث و معدل، از زندان بگریزد. سپس گروهی جمع کرد و به سمت سیستان حمله‌ور شد، اما احمد بن شهفور و ازهر بن یحیی به جنگ با او آمدند، و چون علی بن لیث توانایی مقابله با ان‌ها را نداشت علی به‌همراه دو پسرش، لیث و معدل، به خراسان رفتند و نزد رافع بن هرثمه پناهنده شدند. در سال ۲۸۰ هجری بعد از مرگ علی بن لیث، پسرانش به در خدمت رافع درآمدند.

منابع

• فرای، ریچاردنلسون (۱۳۶۳). تاریخ ایران کمبریج. ج. ۴. ترجمهٔ حسن انوشه. تهران: امیرکبیر.

• بهار، محمدتقی (۱۳۸۱). تاریخ سیستان. تهران: معین.