علاءالدین تبریزی
خوشنویس ایرانی دورهٔ صفوی
علاءالدین محمد بن شمس‌الدین محمد حافظ تبریزی (حدود ۹۳۰ – حدود ۱۰۱۰ ه.ق.) ملقب به مُلا عُلا بیک یا علاءالدین تبریزی از استادان خطوط ششگانه به‌ویژه در خطوط ثلث، نسخ و رقاع در نیمهٔ دوم قرن دهم و نیمهٔ اول قرن یازدهم هجری قمری بود. او شاگردان صاحب نامی چون عبدالباقی تبریزی و علیرضا تبریزی عباسی را تربیت کرده‌است. از آثار او کتیبه‌هایی در عمارت‌های مختلف شهر تبریز بوده که غالباً در اثر گذشت زمان از میان رفته است.[۱]
علاءالدین تبریزی | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | علاءالدین محمد بن شمس‌الدین محمد حافظ تبریزی |
| زادهٔ | ح. ۹۳۰ هجری قمری |
| درگذشت | ح. ۱۰۱۰ هجری قمری (۸۰ سال) |
| پیشه | خوشنویس |
عُلا بیک فرزند و شاگرد شمس‌الدین محمد تبریزی نویسندهٔ فرمان شاه طهماسب بود[۲] و عبدالباقی تبریزی که بعضی از کتیبه‌های مسجد امام (مسجد شاه یا مسجد سلطانی) اصفهان را به امر شاه عباس نوشت از شاگردان او بوده است.[۳]
آثار تاریخ‌دار علاءالدین تبریزی از ۹۶۳ تا ۱۰۰۸ ه.ق. دیده شده و او دست‌کم تا این سال می‌زیسته است.[۲][۴]
پانویس
ویرایشمنابع
ویرایش- به‌کوشش: یساولی، جواد. پیدایش و سیر تحول هنر خط. انتشارت یساولی، چاپ دوم ۱۳۶۰ش. ص ۸۱و۸۰
- فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش. ص ۲۰۷ و ۳۴۷ و ۳۴۸