عَطّاری‌ها (دواکده) داروخانه و عطرفروشی‌های سده‌های میانه در جهان اسلام بوده‌اند که امروزه نیز ارزش داروشناسی خود را بیشتر بر پایهٔ ادویه و داروهای طب سنتی و گیاهی نگه داشته‌اند. از آنجا که گیاهان دارویی دارای عطر (بوی) ویژهٔ خود هستند این داروخانه‌ها به عطّاری شهرت یافته‌اند.

یک عطاری در عمّان، اردن

در ایران حدود ۸۰۰۰ گونه گیاهی موجود است که از این تعداد ۲۳۰۰ گونه جزء گیاهان معطر و دارویی هستند و از این تعداد ۴۵۰ گونه در عطاری‌های ایران به فروش می‌رسد.[۱] محصولات عطاری می‌توانند به عنوان طعم دهنده غذا مورد مصرف قرار بگیرند و در روند بهبود رژیم غذایی خانواده نقش داشته باشند.

عطاری‌ها (دواکده )ها خروار خر و مثقال فروش هستند. کارمندان دولت و پزشکان متخصص طب سنتی ایرانی معتقدند که تجویز دارو توسط دواکده‌ها (عطارها) شرعاً و قانوناً جرم، و حرام است. غافل از اینکه تا قبل از تأسیس سلامتکده‌های طب سنتی، همین عطاری‌ها و عطارهای با وجدان و با سواد بودند که پرچم طب ایرانی را بالا نگه داشته بودند.

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. روزنامه ایران ۲۵ آبان ۱۳۹۳ صفحه ۱۶ عنوان «طلای سبز خوراک دام شده است»