عبری قرون وسطایی
زبان ادبی و مذهبی یهودیان از سده چهار تا هجده میلادی
عبری قرون وسطایی یک زبان ادبی و مذهبی بود که میان سده‌های ۴ و ۱۹ کاربرد داشت. این زبان معمولاً به عنوان زبان گفتاری به کار گرفته نمی‌شد، بلکه عمدتاً توسط خاخام‌ها، دانشمندان و شاعران به صورت نوشتاری استفاده می‌شد. عبری قرون وسطایی دارای ویژگی‌های بسیاری بود که آن را از گونه‌های کهن‌تر عبری متمایز می‌کرد. این تفاوت‌ها در دستور، نحو، ساختار جملات و همچنین طیف گسترده‌ای از واژگانی نو بود که یا بر پایه گونه‌های کهن‌تر بودند یا از زبان‌های دیگر، به ویژه آرامی، یونانی و لاتین وام گرفته شده بودند.[۱]
| عبری قرون وسطایی | |
|---|---|
| עִבְרִית Ivrit | |
 برشی از نسخه خطی سده ۱۳–۱۴ ترجمه عبری دلالة الحائرین | |
| منطقه | جوامع یهودی |
| دوره | زبان فرهنگی که از زمان مرگ عبری به عنوان زبان گفتاری در سده چهارم تا احیای آن به عنوان زبان گفتاری در سده ۱۹ مورد استفاده قرار گرفت. در سده نوزدهم به عبری نوین تبدیل شد. |
آفروآسیایی
| |
گونه‌های نخستین | عبری توراتی
|
| الفبای عبری | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| گلاتولوگ | هیچ کدام |
منابع
ویرایش- ↑ Encarta-encyclopedie Winkler Prins (1993–2002) s.v. "Hebreeuwse taal. §1. Oud-Hebreeuws en Midden-Hebreeuws". Microsoft Corporation/Het Spectrum.