عبدالله بن وهب راسبی
عبدالله بن وهب راسبی از اولین بزرگان گروه خوارج بود و به علت سجده‌های زیادش، ملقب به ذوالثَفِنات (دارندهٔ پینه بر پیشانی) شده بود. در سال ۳۷ هجری/۶۵۸ میلادی، خوارج پس از آنکه از علی بن ابی‌طالب جدا شدند، وی را به خلافت منصوب کردند. وی در مه یا ژوئن همان سال در جنگ نهروان کشته شد.[۱]
پانویس
ویرایش- ↑ Houtsma, “ΆBD ALLĀH B. WAHB AL-RĀSIBĪ”, first: 32.
منابع
ویرایش- Houtsma, M. Th (1936). "ΆBD ALLĀH B. WAHB AL-RĀSIBĪ". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۱ (first ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۳۲.