شینسنگومی
شین سن گومی (به ژاپنی: 新選組) به معنی «سپاه منتخب ازسر»، یک نیروی پلیس ویژه بود که توسط شوگون (دولت نظامی) در طول دوره باکوماتسو (اواخر شوگون‌سالاری توکوگاوا) در ۱۸۶۴ سازماندهی شد و تا سال ۱۸۶۹ فعالیت داشت. در ابتدا ایجاد این گروه برای محافظت از نمایندگان شوگون در کیوتو بود. در زمانی ایجاد شد که یک حکم جنجالی امپراتوری مبنی بر حذف تجارت خارجی از ژاپن صادر شده بود و طرفداران جناح تندرو، قلمروی چوشو از دربار امپراتوری بیرون رانده شده بودند. این افراد از مدارس شمشیر ادو جذب شده بودند.
| شینسنگومی | |
|---|---|
| 新選組 | |
 پرچم شینسنگومی | |
| فعال | اوت ۱۸, ۱۸۶۳ |
| برچیدگی | ژوئن ۲۳, ۱۸۶۹ |
| کشور | کیوتو، ژاپن |
| وفاداری | شوگون‌سالاری توکوگاوا |
| رسته |
|
| گونه | پلیس ویژه |
| نقش | جهت محافظت از شوگون‌سالاری توکوگاوا نمایندگان و کیوتو |
| اندازه | 302 |
| رنگ‌ها | آبی روشن، سفید |
| نبردها | حادثه ایکه‌دایا حادثه کینمون Zenzaiya incident Akebonotei incident Sanjo Seisatsu incident Aburanokōji incident Tenmaya incident جنگ بوشین: |
| فرماندهان | |
| فرماندهان برجسته | سریزاوا کامو (۱۸۶۳) کوندو ایسامی (۱۸۶۳–۱۸۶۸) تونوئوچی یوشیئو (۱۸۶۳) هیجیکاتا توشیزو (۱۸۶۸–۱۸۶۹) سوما کازوئه (۱۸۶۹) |
تاریخچه
ویرایشمقاله اصلی: روشیگومی
باز شدن اجباری ژاپن به غرب در سال ۱۸۵۴، که به آن نیاز داشت که ژاپن یا سواحل خود را برای تجارت باز کند یا با درگیری نظامی روبرو شود، بی‌ثباتی سیاسی داخلی را تشدید کرد. طرفداران سوننو جوئی (به معنی "احترام به امپراتور، اخراج بربرها (خارجیان)") (به ویژه طرفداران قلمروی چوشو) در کیوتو شروع به شورش کردند. در پاسخ، شوگون‌سالاری توکوگاوا در ۱۹ اکتبر ۱۸۶۲ روشیگومی (به معنی" گروه رونین‌ها یا گروه سامورایی‌های بدون ارباب") را تشکیل داد. روشیگومی یک گروه بود از ۲۳۴ رونین (سامورایی بدون ارباب) که از مدارس شمشیرزنی ادو گرد آمده بودند.
فرمانده اسمی گروه یک هاتاموتو به نام ماتسودایرا کاتاموری بود و رهبر آنها کیوکاوا هاچیرو، یک نفر از قلمروی شونای بود. مأموریت روشیگومی محافظت از توکوگاوا ایه‌موچی، چهاردهمین شوگون، در طی یک سفر مهم به کیوتو برای ملاقات با امپراتور کومی بود. از زمان بازدید سومین شوگون از توکوگاوا باکوفو، توکوگاوا ایه‌میتسو، در قرن هفدهم هیچ شوگونی از کیوتو دیدن نکرده بود. توکوگاوا ایه‌موچی، رئیس دولت نظامی، شوگون‌سالاری، برای بحث و گفتگو در مورد چگونگی تصویب فرمان اخیر امپراتور ژاپن که خواستار اخراج خارجی‌ها بود، به کیوتو دعوت شده بود.
گرچه بودجه روشیگومی توسط شوگون‌سالاری توکوگاوا تأمین می‌شد، اما رهبر آن کیوکاوا هاچیرو و دیگران وفاداری شدیدی به امپراتور داشتند و قصد داشتند سایر افراد را در کیوتو جمع کنند تا شهر را از شورشیان حفظ و اداره کنند. در ۲۶ مارس (تقویم قمری ۸ فوریه) ۱۸۶۳، کیوکاوا، روشیگومی را به عنوان پیشتاز موکب توکوگاوا ایه‌موچی به کیوتو، که آنها در ۱۰ آوریل (تقویم قمری ۲۳ فوریه)، ۱۸۶۳ وارد شدند، از ادو خارج کرد.
میبو روشیگومی
ویرایشاعضای پایه‌گذار
ویرایش- جناح سریزاوا:
- سریزاوا کامو
- نیمی نیشیکی
- هیرایاما گورو
- هیراما جوسوکه
- نوگوچی کنجی
- آرایا شینگورو
- سائه‌کی کاتاسابورو
- جناح کوندو:
- جناح تونوئوچی:
- تونوئوچی یوشیئو (ترور)
- ایه‌ساتو تسوگوئو (خودکشی اجباری)
- آبیرو ایسابورو (مرگ در اثر بیماری)
- نه‌گیشی یوزان (ترک گروه بازگشت به ادو)
هنگامی که طرح کیوکاوا در کیوتو فاش شد، وی بلافاصله به اعضای روشیگومی دستور داد تا به ادو بازگردند. اعضا منحل شدند و سپس به ادو بازگشتند و در آنجا بعداً شینچوگومی (گروه جدید) را تحت حمایت قلمروی شونای تشکیل دادند. اما نوزده نفر از اعضای روشیگومی، عمدتاً از خاندان میتو، در کیوتو باقی ماندند و میبو روشیگومی را تشکیل دادند.
در ابتدا، میبو روشیگومی را میبورو می‌نامیدند، به معنی «رونین از میبو ناکاگیو، کیوتو». در آن زمان، میبو دهکده ای در جنوب غربی کیوتو بود و محلی بود که آنها میبو راشیگومی در ابتدا در سه جناح تحت هدایت سریزاوا کامو (گروه میتو)، کوندو ایسامی (گروه شیئیکان) و تونوئوچی یوشیئو تشکیل شد.
نزاع داخلی به زودی در درون گروه ایجاد شد، تونوئوچی یوشیئو توسط کوندو ایسامی در پل یوجو ترور شد، سریزاوا کامو به ایه‌ساتو تسوگوئو عضو جناح تونوئوچی یوشیئو، دستور داد که به دلیل فرار هاراکیری مرتکب شود.
شینسنگومی
ویرایش
ماتسودایرا کاتاموری، پس از ارزیابی دقیق صحنه سیاسی در کیوتو، احساس کرد که برای تغییر دامنه مأموریت میبو روشیگومی از حفاظت از شوگون‌سالاری به گشت‌زنی در خیابان‌های کیوتو و برقراری نظم به نام شوگون‌سالاری در ۱۸ اوت ۱۸۶۳، میبو روشیگومی به شینسنگومی تغییر نام یابد.
نام جدید «شینسنگومی» ممکن است توسط ماتسودایرا کاتاموری دایمیو از قلمروی آیزو در همین زمان ابداع شده باشد. نیروهای مخالفِ شینسنگومی، خاندان موری از قلمروی چوشو و خاندان شیمازو از قلمروی ساتسوما بودند.
شینسنگومی توسط سریزاوا کامو (متولد ۱۸۳۰، ولایت مینو)، نیمی نیشیکی و کوندو ایسامی (زاده ۱۸۳۴ در ولایت موساشی) هدایت می‌شد. شینسنگومی نامه ای را به قلمروی آیزو، گروه قدرتمند دیگری که از رژیم توکوگاوا حمایت می‌کرد، ارسال کرد و خواستار اجازه آنها جهت عهده‌دار شدن این گروه به عنوان پلیس کیوتو شد. این درخواست پذیرفته شد.
اعتقاد بر این است که یکی از اعضای شینسنگومی بنام ساکی ماتاسابوری، توسط سامورایی کوساکا گنزوی از قلمروی چوشو در ۲۲ سپتامبر ۱۸۶۳ کشته شد.
در تغییر سیاسی روز هیجدهم ماه هشت در هیجدهم ماه هشت از سال سوم بونکیو (دوره) مطابق با ۳۰ سپتامبر ۱۸۶۳ در کیوتو به وقوع پیوست. در این حادثه طرفداران کوبوگاتای (اتحاد بین دربار و شوگون‌سالاری) که شامل امپراتور کومی، شاهزاده کونی آساهیکو، قلمروی آیزو و همچنین قلمروی ساتسوما بودند، جناح تندرو طرفدار نظریه اخراج اجنبی شامل بخشی از اشراف به رهبری سانجو سانه‌تومی و قلمروی چوشو را از انجام کودتا در کیوتو بازداشتند و از دنیای سیاست در کیوتو بیرون راندند.
در این روز ۹ دروازه کاخ امپراتوری کیوتو توسط طرفداران کوبوگاتای (اتحاد بین دربار و شوگون‌سالاری) بر روی شخصیت‌های جناح تندروی طرفدار اخراج اجنبی بسته شد و از ورود آنان به جلسه دولت که در کاخ برگزار می‌شد جلوگیری شد. در این روز شینسنگومی به درخواست قلمروی آیزو از دروازه‌های دربار امپراتوری محافظت کرد.
سرانجام رفتارهای نابسامان و اخلالگرانه سریزاوا در کیوتو منجر به این شد که ماتسودایرا کاتاموری از آیزو به شینسنگومی دستور ترور سریزاوا و گروهش را بدهد. در ۳۰ اکتبر (یا ۲۸ اکتبر)، چند نفر از اعضای منتخب شینسنگومی به رهبری هیجیکاتا وارد خانه یاگی گنوجی شدند و سریزاوا، همسر او اواومه و هیرایاما گورو را ترور کردند، هیراما یاسوکه تنها کسی بود که از این ترور جان سالم به در برد و به عنوان تنها بازمانده در آن شب فرار کرد. او پس از این درگیری‌ها پیروی از کوندو ایسامی به عنوان رهبر گروه را ترک کرد. سه ماه بعد، به نوگوچی کنجی به دلیلی نامعلوم دستور انجام هاراکیری صادر شد.
در ۸ ژوئیه ۱۸۶۴، در حادثه ایکه‌دایا در کیوتو، شینسنگومی گروهی را متشکل از بیست انقلابی قلمروی چوشو را سرکوب کرد و احتمالاً مانع از آتش زدن کیوتو شد. این حادثه باعث معروفیت بیشتر این گروهان و منجر به ثبت نام بیشتر سربازان در این دسته شد.
جنگ بوشین
ویرایشدر سال ۱۸۶۷، هنگامی که آخرین شوگون، توکوگاوا یوشینوبو از کیوتو عقب‌نشینی کرد، شینسنگومی با نظارت ناگای نائویوکی و واکادوشییوری با آرامش ار کیوتو خارج شد) امپراتور جدید امپراتور میجی به عنوان رئیس دولت جدید انتخاب شد (به معنای پایان قرن‌ها حکومت نظامی توسط شوگون). این آغاز جنگ داخلی جنگ بوشین بود.
شینسنگومی پس از عزیمت از کیوتو، در ژانویه ۱۸۶۸ در نبرد توبا-فوشیمی جنگید، فوشیمی جایی بود که کوندو ایسامی توسط گلوله زخمی شد.
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Shinsengumi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
ویرایش