جَگ یا شیشَم (نام علمی: Dalbergia sissoo) درختی خزان‌کننده با قامتی متوسط بومی شبه جزیره هند و ایران است. جگ عمدتاً در کناره رودها زیر ارتفاع ۹۰۰ متر می‌روید اما ممکن است در مناطق با ارتفاع تا ۱۳۰۰ متر هم بروید.

جگ
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
(طبقه‌بندی‌نشده): گیاهان گلدار
(طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
(طبقه‌بندی‌نشده): رزیدها
راسته: باقلاسانان
تیره: باقلائیان
سرده: جگ‌ها[۱]
گونه: D. sissoo
نام دوبخشی
Dalbergia sissoo

جگ در مناطق کوهستانی یا نیمه‌گرمسیری جنوب ایران در استان‌های کرمان، سیستان و بلوچستان، بوشهر، هرمزگان و خوزستان در رویشگاه‌هایی به صورت گسسته و غالباً به شکل دهلیزی و دالانی رویش دارد. چون این گونه در نهایی‌ترین حد غربی رویشگاه طبیعی خود در محیطی کم‌باران و با تبخیر و دوره خشکی شدید و طولانی به سر می‌برد از این رو ارتفاعات بالاتری را نسبت به سایر گونه‌ها اشغال می‌نماید و به طور کلی آن بالندگی و رویشی را که در شبه قاره هند دارد در ایران دارا نیست.

علاوه بر استفاده از چوب آن، برای تهیهٔ سایه کاربرد زیادی دارد. مهم‌ترین ویژگی آن رشد نسبتاً سریع و سازگاری با هوای گرم و خشک است. خاک‌های متخلخل همراه با رطوبت کافی بهترین خاک برای جگ است، ولی می‌تواند در زمین‌های با تهویهٔ ضعیف و خاک‌های رسی سنگین نیز به رشد خود ادامه دهد.

بیشترین رویش در سیستان و بلوچستان در خاش بخش ایرندگان به فراوانی یافت میشود

نام‌ها و ریشه‌شناسی

ویرایش

واژه جَگ یا جَغ[۲] در زبان فارسی برگرفته از واژه پارسی میانه جَغ (به Middle Persian: 𐭢𐭠𐭤, romanized: ǰaγ) است که در نوشته‌های زرتشتی و ساسانی از آن یاد شده است[۳]. واژه شیشَم یا ساسَم[۴] در نوشته‌های قدیمی فارسی آمده که خاستگاهی هندوستانی دارد. چنانچه در اردو و هندی بدان «شیشم» (به اردو: شیشم، šīšam)[۵](به هندی: शीशम، šēšam)، در گجراتی بدان «سیسَمَ» (به گجراتی: સીસમ، Sīsama) ، در مراتهی بدان «شیسَوی» (به مراتی: शिसवी، Śisavī) و در نپالی بدان «سیسَوْ» (به نپالی: सिसौ، Sisau) گویند.

توصیف

ویرایش
 
چوب جگ

جگ درختی است با تاج پوشش بسیار ضعیف وسبزکه ارتفاعش به ۱۰ تا ۳۰ متر می‌رسد. برگ‌هایش متناوب و شانه‌ای است و دارای پنج برگچه تخم‌مرغی با نوک کشیده تیز و پشت‌خزی است. گل‌هایش پروانه‌ای‌شکل کوچک و سفید است و در گل‌آذین خوشه‌ای قرار گرفته‌است. میوه آن نیام است. درخت جگ در برابر خشکی خاک و هم در برابر آب و رطوبت بردبار است و در کنار آب هم به‌خوبی می‌روید. سرعت رشد آن زیاد و پوست خارجی ساقه به رنگ سفید و چوب داخلی قهوای است.

منابع و پانویس‌ها

ویرایش
  • امتحانی، محمدحسن - جزیره‌ای، محمدحسین: پژوهشی درباره درخت جگ Dalbergia sissoo Roxby در ایران. در: مجله «بیابان» جلد ۷، سال ۱۳۸۱ - شماره ۲. (از صفحه ۵۵ تا ۶۶).
  • پیدایش جنگل طبیعی شیشم در ایران(.گزارش مقدماتی) · حجازی، رضا؛ تهران: دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، ۱۳۴۰.
  1. Dalbergia
  2. دهخدا. «مدخل جغ». پارسی ویکی.
  3. مک کنزی، دنیل نیل (۱۹۸۶). فرهنگ مختصر پهلوی. لندن: آکسفورد. صص. ۴۶. شابک ۹۷۸-۱۱۳۸۹۹۱۵۸۳.
  4. دهخدا. «مدخل ساسم». پارسی ویکی.
  5. «شیشم». ویکی‌پدیای اردو (به اردو).