شهروند ایالات متحده آمریکا
شهروندی در ایالات متحده به افرادی گفته می‌شود که دارای امتیازات و مزایای ایالات متحده هستند و دارای حق زندگی و کار در آمریکا و گرفتن کمک و خدمات دولتی می‌باشد. از طریق دریافت ویزای گوناگونی (لاتاری سالیانه) می‌توان شهروندی آمریکا را پس از قبولی در برنامه و اقامت در آمریکا به‌دست آورد.[۱][۲]
تاریخ شهروندی در آمریکا
ویرایششهروندی در دوره‌های مستعمره بودن آمریکا به عنوان یک رابطه فعال بین مردانی آغاز شد که برای حل مشکلات شهرداری‌ها و مشارکت فعالانه در تصمیم‌گیری دموکراتیک مانند جلسات شورای شهر نیوانگلند هم‌کاری می‌کنند. مردان به‌طور منظم با یکدیگر دیدار می‌کردند تا دربارهٔ امور محلی بحث و گفتگو کنند و تصمیم‌گیری کنند. به گفته آلکسی دو توکویل در سال ۱۸۳۵، این نشست‌های شهر به عنوان «نخستین شکل دموکراسی آمریکا» توصیف شدند که از آن زمان که مشارکت شهروندان در امور عمومی به «مستحکم» نگاه داشتن دموکراسی کمک کرد، حیاتی بود. نیروهای گوناگون این رابطه را در طول تاریخ این کشور تغییر دادند. شهروندی کمتر از قبل با مشارکت در سیاست و بیشتر به عنوان یک رابطه قانونی با حقوق و مزایای همراه تعریف شد. در حالی که قلمروی مشارکت مدنی در حوزه عمومی کاهش‌یافته‌است، امتیاز شهروندی به گونه‌ای گسترش‌یافته‌است که نه تنها مردان بالغ سفید سفیدپوست بلکه مردان سیاهپوست و زنان بزرگ‌سال را نیز در بر می‌گیرد. دیوان عالی در پرونده ایالات‌متحده آمریکا در برابر وانگ کیم آرک،69 U.S. ۶۴9 (1898)، تأیید کرد بر اساس عبارت شهروندی متمم چهاردهم هر چینی تباری که در ایالات‌متحده متولد شده‌است، شهروند می‌شود. این موضوع از کسب تابعیت متمایز است؛ در سال ۱۹۲۲، دیوان در اوزاوا در برابر ایالات‌متحده آمریکا،260 U.S. ۱۷۸, حکم کرد که یک شخص ژاپنی، متولد ژاپن ولی ساکن در آمریکا به مدت ۲۰ سال، نمی‌تواند بر اساس قانون آن زمان آمریکا تابعیت کسب کند و در سال ۱۹۲۳ در پرونده ایالات متحده در برابر باگات سنگ تند، حکم کرد که یک شخص هندی نمی‌تواند تابعیت کسب کند. در حکم اوزاوا آمده بود که «در همه اعطای لوایح شهروندی از سال ۱۷۹۰ تا ۱۹۰۶ امتیاز اعطای تابعیت محدود به افراد سفیدپوست (با الحاق افراد آفریقایی‌تبار در سال ۱۸۷۰) بود»، جدیدترین قانون در این زمان قانون ۱۹۰۶ بود. لایحه تابعیت برابر سال ۱۹۳۴ به فرزند متولد خارج یک مادر آمریکایی و یک مرد بیگانه که قبل از سن ۱۸ سالگی وارد خاک آمریکا شده بود و مدت پنج سال در ایالات‌متحده زندگی کرده بود، برای اولین بار در ایالات‌متحده اجازه داد درخواست تابعیت کند. این قانون همچنین فرایند اعطای تابعیت را برای شوهران بیگانه زنان آمریکایی تسریع کرد. این قانون تساوی را در دور از وطنی، مهاجرت، اعطای تابعیت و قوانین بازگشت به وطن بین زنان و مردان برقرار کرد. با این حال، عطف به ماسبق نشده بود، و توسط قوانین بعدی، مانند قانون تابعیت ۱۹۴۰ اصلاح شد.
شهروندان افتخاری ایالات متحده آمریکا
ویرایش- ۱۹۶۳: وینستون چرچیل نخست‌وزیر اسبق بریتانیا.
- ۱۹۸۱: رائول والنبرگ دیپلمات سوئدی که نزدیک به ۱۰۰ هزار یهودی مجار را در زمان جنگ جهانی دوم از دست نازی‌ها نجات داد.
- ۱۹۸۴: ویلیام پن بنیانگذار پنسیلوانیا و همسر دومش هانا کالویل پن.
- ۱۹۹۶: مادر ترزا نیکوکار اهل آلبانی.
- ۲۰۰۲: ژیلبر دو موتیه دو لافایت قهرمان فرانسوی جنگ انقلاب آمریکا.
- ۲۰۰۹: کازیمیر پولاسکی نظامی لهستانی کشته شده در جنگ انقلاب آمریکا.
- ۲۰۱۴: برناردو د گالوز قهرمان اسپانیایی جنگ انقلاب آمریکا.
جستارهای وابسته
ویرایش
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ First Time Applicants
- ↑ Robert Heineman (book reviewer) (۲۰۰۴–۰۷). "Downsizing Democracy: How America Sidelined Its Citizens and Privatized Its Public (book) by Matthew A. Crenson and Benjamin Ginsberg". The Independent Institute. Retrieved 2009-12-16.
The withholding tax has made the voluntary component of tax collection much less important, and the professional military has limited the need for citizen soldiers.
{{cite news}}: Check date values in:|date=(help); Italic or bold markup not allowed in:|publisher=(help)