شهرستان آبشوران
شهرستان آبشوران (در آذری: آبشِرون)[۳] (به ترکی آذری Abşeron)[۴] نام شبه جزیره و بخشی در جمهوری آذربایجان است که در شبه‌جزیره آبشوران واقع شده‌است. آبشوران دارای تأسیسات نفتی است و تولید فرآورده‌های نفتی باعث رشد اقتصادی منطقه گردیده‌است.[نیازمند منبع]
شهرستان آبشوران | |
|---|---|
 جایگاه در نقشه | |
| کشور |  جمهوری آذربایجان |
| ناحیه اقتصادی | استان آبشرون |
| تأسیس | ۴ ژانویه ۱۹۶۳ |
| مرکز | خردلان |
| شمار روستاها[۱] | ۱۷ |
| مساحت | |
| • کل | ۱۹۷۰ کیلومتر مربع (۷۶۰ مایل مربع) |
| جمعیت (سرشماری ۲۰۲۰)[۲] | |
| • کل | ۲۱۴۱۰۰ |
| • تراکم | ۱۱۰/کیلومتر مربع (۲۸۰/مایل مربع) |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی +۴ (AZT) |
| کد پستی | ۰۱۰۰ |
| وبگاه | www |
این شبه جزیره ۶۰ کیلومتر به سمت شرق در دریای خزر پیشروی دارد و عرض شبه جزیره به ۳۰ کیلومتر می‌رسد. نام آبشوران پارسی است و به معنای آب‌های شور است. بسیاری از نام‌های مناطق مختلف آذربایجان دارای ریشه فارسی هستند و این امر به علت سابقه حاکمیت ایران بر منطقه قفقاز می‌باشد که در دوران قاجار رو به افول نهاد.
آبشوران به سبب وجود تاکستان‌ها و باغ‌های میوه و انجیر شهرت فراوانی دارد. آبشوران در امتداد شرقی رشته کوه قفقاز قرار دارد به همین سبب دارای تپه ماهورهای فراوان و همچنین دریاچه‌های نمک است. آبشوران جمعیتی بالغ بر ۹۰۰۰۰ نفر دارد و مساحت آن ۱۳۶۰ کیلومتر مربع است. مرکز بخش شهر خردلان است. مردم آبشوران از تبار پارسی (تات) هستند.[۵] و تا حدود سال ۱۹۲۰ (میلادی) بیشینهٔ آنها به زبان پارسی و گویش تاتی اران سخن می‌گفتند.[۶] تات‌های اران، که خود را پارس می‌نامند.[۷] از زمان ساسانیان در جزیره آبشوران و دیگر مناطق اران سکونت دارند.[۸][۹] زبان آنها از شاخه پارسی‌تبار (زبان‌های جنوب خاوری ایرانی) است.[۱۰] این گروه را نباید با تات‌های ایران که زبانی از شاخه ایرانی شمال غربی دارند اشتباه گرفت. در سرشماری‌های جمهوری آذربایجان تات‌ها را جزو قومیت آذربایجانی به‌شمار می‌آورند.[۱۱]
منابع
ویرایش- ↑ "İnzibati-ərazi vahidləri" (PDF). preslib.az. Retrieved 28 February 2021.
- ↑ "Population of Azerbaijan". stat.gov.az. State Statistics Committee. Retrieved 22 February 2021.
- ↑ بختیاری، سعید. اطلس جهان امروز. تهران: انتشارات گیتاشناسی نوین، شهریور ۱۳۹۸.
- ↑ «آبشرون تلفظ ترکی آذری از نام فارسی آبشوران است». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ ژانویه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۰۸.
- ↑ Gernot Windfuhr, "Persian Grammer: history and state of its study", Walter de Gruyter, 1979. pg 4:""Tat- Persian spoken in the East Caucasus""
- ↑ و. ف میللر، «زیستگاه و گویش تات‌ها»، ۱۹۲۶.
- ↑ کتاب «دستور زبان لهجه‌های تاتی جنوبی»، احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
- ↑ H. Pilkington,"Islam in Post-Soviet Russia", Psychology Press, Nov 27, 2002. p. 27: "Among other indigenous peoples of Iranian origin were the Tats, the Talishes and the Kurds"
- ↑ T. M. Masti︠u︡gina, Lev Perepelkin, Vitaliĭ Vi͡a︡cheslavovich Naumkin, "An Ethnic History of Russia: Pre-Revolutionary Times to the Present", Greenwood Publishing Group, 1996 . p. 80:""The Iranian Peoples (Ossetians, Tajiks, Tats, Mountain Judaists)"
- ↑ Bosworth, C.E. ; JeremiḴh̲s, Éva. "Tat (t.)." Encyclopaedia of Islam[پیوند مرده]. Edited by: P. Bearman , Th. Bianquis , C.E. Bosworth , E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2008. Brill Online. 03 September 2008
- ↑ Aliaga MAMEDOV, ASPECTS OF THE CONTEMPORARY ETHNIC SITUATION IN AZERBAIJAN بایگانی‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۸.