شعب ابیطالب
شعب ابیطالب، نام محلی مابین دو کوه ابوقبیس و خندمه در نزدیکی شهر مکه است که پیامبر اسلام و پیروانش از اول محرم سال هفتم پیش از هجرت محمد، به مدت سهسال در آن در محاصره اقتصادی مخالفان خود قرار گرفتند و شرایط بسیار سختی را پشت سر گذاشتند.[۱][۲]
براساس منابع اسلامی اعلامیه تحریم مسلمانان که بر روی پوست نوشته شده بود به اذن خداوند توسط موریانهها خورده شده و فقط کلمهٔ الله باقی مانده بود و این حادثه باعث تمام شدن تحریم شده است.[۳][۴]
تولد ابنعباس
ویرایشابنعباس از افرادی است که در شعب ابی طالب متولد شده است.[نیازمند منبع]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «محاصره در شعب ابوطالب». پایگاه اطلاعرسانی حوزه. دریافتشده در ۳۰ مهر ۱۳۹۴.
- ↑ «یک فرمانده نظامی ایران: در شرایط شعب ابیطالب هستیم». بیبیسی فارسی. ۲۵ اوت ۲۰۱۲. دریافتشده در ۲۵ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶. دریافتشده در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۷.
- ↑ http://aboutislam.net/shariah/prophet-muhammad/social-boycott-early-muslims-story/
ماجرای شعب ابی طالب علیه السّلام در پی بالا گرفتن قدرت اسلام پس از بعثت پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله، قریش پیمان نامه ای نوشتند و طی آن قرار گذاشتند با بنی هاشم تکلم نکنند و با آنان هم سفره و همنشین نشوند و معامله ننمایند، و آنان را به گونه ای در فشار قرار دهند که پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را به قریش تحویل دهند تا آن حضرت را به قتل برسانند. حضرت ابوطالب علیه السّلام بنی هاشم را به دره ای که منتسب به آن حضرت بود برد، و اطراف آن را محکم کرده و برای حفظ جان پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله شبانه روز کمر همّت بست.
آن حضرت شبها با شمشیر پروانه وار گرد شمع وجود پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله می گردید و می فرمود: «تا زنده ام دست از یاری او بر نمی دارم. او در هر شب چند بار محل خواب پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را تغییر می داد و عزیزترین فرزند خود یعنی امیر المؤمنین را به جای آن حضرت می خوابانید، و روز فرزندان خود و فرزندان برادرانش را به حفاظت از آن حضرت می گماشت. در مدتی که در شعب بودند بر آن حضرت و مسلمانان بسیار سخت گذشت، تا آنجا که شبها صدای گریه اطفال گرسنه بنی هاشم را ساکنین اطراف شعب می شنیدند.
پس از دو سال و چند ماه خداوند موریانه ای را مأمور کرد، و پیمان نامه آنان را از بین برد بجز اسماء الهی که در آن بود. حضرت ابوطالب علیه السّلام این خبر را به کفار داد، و آنان با دیدن چنین معجزه ای دست از تصمیم خود برداشتند و بنی هاشم به خانه های خود بازگشتند. (قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 9، الوقایع و الحوادث، ج 2، ص 7)