شالم

شالم (عبری: שלם) یکی از خدایان کنعان باستان بود. نام او در کتیبه‌های اوگاریتی یافت شده در سوریه دیده می‌شود.^[۱] به گفته ویلیام آلبرایت، شالم خدای غروب و برادرش شحر، خدای سحر بوده‌است.^[۲] هر دوی اینان پسر ال هستند. لغتنامه خدایان و شیاطین کتاب مقدس شالم را ستاره غروب و شحر را ستاره صبح می‌داند. نام شالم از ریشه سامی ش ل م است و در اسامی چون اورشلیم و سلیمان (شلومو) باقی مانده‌است.^[۳]

جستارهای وابسته

یهوه

منابع

↑ Golan, 2003, p. 82. "The name of the Canaanite deity of the setting sun Salim, or Salem, [...] The names [of Sahar and Salim] are rendered in modern scholarly texts as Shakhar and Shalim [...]"
↑ Albright, 1990,p. 187; cf. the Akkadian word for sunset, šalām šamši.
↑ Jenny Kien (2000). Reinstating the Divine Woman in Judaism. Universal-Publishers. pp. 65–. ISBN 978-1-58112-763-8. Retrieved 27 October 2020. Royal names with the s-l-m root, such as Solomon and Abshalom, suggest that Shalim was still worshipped in the 10th century BCE, and that the early house of David participated in this cult.

[Golan-1] Golan, 2003, p. 82. "The name of the Canaanite deity of the setting sun Salim, or Salem, [...] The names [of Sahar and Salim] are rendered in modern scholarly texts as Shakhar and Shalim [...]"

[Albrightp187-2] Albright, 1990,p. 187; cf. the Akkadian word for sunset, šalām šamši.

[Kien2000-3] Jenny Kien (2000). Reinstating the Divine Woman in Judaism. Universal-Publishers. pp. 65–. ISBN 978-1-58112-763-8. Retrieved 27 October 2020. Royal names with the s-l-m root, such as Solomon and Abshalom, suggest that Shalim was still worshipped in the 10th century BCE, and that the early house of David participated in this cult.

[۱]

[۲]

[۳]