شادی اسدپور
شادی اسدپور (زاده ۷ فروردین ۱۳۶۶ در بروجرد) کارگردان، نمایشنامه‌نویس، بازیگر سینما ،تئاتر و مدرس است.[۱][۲] وی کارشناس روان‌شناسی از دانشگاه قزوین و کارشناس نمایش عروسکی از دانشگاه هنر و کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشکده هنر و معماری می‌باشد.[۳][۴] که فعالیت هنری و فرهنگی خود را از سال ۱۳۸۵ آغاز و تا کنون ادامه داشته‌است. وی مدرس و مدیر مسئول مؤسسه هنری آرتا[۵][۶][۷][۸][۹][۱۰] و مدرس در مؤسسه آموزش عالی فردوس مشهد است.[۱۱][۱۲]
| شادی اسدپور | |
|---|---|
 | |
| زمینه فعالیت | تئاتر و تلویزیون |
| تولد | ۷ فروردین ۱۳۶۶ بروجرد، ایران |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | کارگردان، بازیگر، مدرس |
| سال‌های فعالیت | از ۱۳۸۵ تاکنون |
| مدرک تحصیلی | کارشناسی روان‌شناسی عمومی از دانشگاه قزوین، کارشناسی نمایش عروسکی از دانشگاه هنر تهران، کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشکده هنر و معماری |
کارهای هنری
ویرایشکارگردانی (نمایش)
ویرایش- جنون جنین جن زده، نویسنده و کارگردان: شادی اسدپور، سال ۱۴۰۱، تماشاخانه دیوار چهارم[۱۳][۱۴][۱۵]
- صفر درجه سانتی گراد زیر صفر، نویسنده و کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۴۰۰، تماشاخانه دیوار چهارم[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]
- کابوس‌ها، نویسنده و کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۹، تماشاخانه دیوار چهارم[۲۰][۲۱]
- سه تیز، پروژه پایان دوره هنر آموختگان دوره میانی کارگردانی خلاق مؤسسه هنری آرتا، سال ۱۳۹۹، مؤسسه هنری آرتا[۲۲][۲۳]
- اجراخوانی زندگی شیرین با مزه سگی، نویسنده: حامد مکملی، کارگردان: شادی اسدپور، سال ۱۳۹۹[۲۴][۲۵]
- پرفورمنس ته‌مانده‌ها، پروژه پایان دوره هنر آموختگان دوره مبانی کارگردانی خلاق مؤسسه هنری آرتا، سال ۱۳۹۹، مؤسسه هنری آرتا[۲۶][۲۷][۲۸]
- بازگشت مردگان، نویسنده و کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۸، تماشاخانه مهرگان[۲۹]
- این یک اعتراف است، نویسنده و کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۸، عمارت نوفل‌لوشاتو[۳۰][۳۱]
- خانه نم زده، نویسنده:حامد مکملی، کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۷، عمارت نوفل‌لوشاتو[۳۲][۳۳]
- طراح نور و مشاور کارگردان نمایش فیزیکال گردنبند پریدخت، نویسنده:سپیده عیدی، کارگردانان:تیکا رحیمی، تینا نبوی، مشاور کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۷، تالار وحدت[۳۴]
- در داد، نویسنده:حامد مکملی، کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۷، عمارت نوفل‌لوشاتو[۳۵]
- وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند، نویسنده:محمود خسروپرست، کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۴، تماشاخانه مهر حوزه هنری[۳۶]
- سه شب با مادوکس، نویسنده:ماتیی ویسنی یک، کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۲، تماشاخانه پارین[۳۷]
- بیدار خوابی، نویسنده:داریو فو، کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۹۱، تماشاخانه پارین[۳۸]
- من اونو کشتم، نویسنده و کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۸۶، دانشگاه سوره
- منشی صحنه نمایش یک تنبیه با شکوه، نویسنده:امید سهرابی، کارگردان:بهزاد مرتضوی، سال ۱۳۹۱، تالار حافظ[۳۹]
نویسندگی (نمایشنامه)
ویرایش- جنون جنین جن زده، سال ۱۴۰۱[۴۰][۴۱]
- صفر درجه سانتی گراد زیر صفر، سال ۱۴۰۰[۴۲][۴۳][۴۴]
- کابوس‌ها، سال ۱۳۹۹[۴۵][۴۶]
- بازگشت مردگان، سال ۱۳۹۸[۴۷]
- این یک اعتراف است، سال ۱۳۹۸[۴۸][۴۹]
مقالات
ویرایش- تبارشناسی عروسک‌های نمایشی با نگاه به دو سر چشمه تمثال‌های مذهبی و عروسک‌های بازی - منتشره در کتاب «مجموعه چکیده مقالات نخستین سمینار تخصصی تئاترپژوهی»[۵۰] که pdf اطلاعات کتاب در همین آدرس موجود است.[۵۱][۵۲]
بازیگری (نمایش)
ویرایش- نمایشنامه خوانی پسر حاجی باباجان، نویسنده:ایرج پزشکزاد، کارگردان:بهزاد مرتضوی، سال ۱۳۹۶، سالن خوانش خانه ساعدی[۵۳]
- فاستوس ۲۰۱۶، نویسنده:یوسف فخرایی، کارگردان:فرشاد منظوفی نیا، سال ۱۳۹۵، سالن اصلی تالار مولوی[۲]
- روایت‌های ساده از زندگی روزمره، نویسنده:شهرام کرمی، کارگردان:علیرضا دری، سال ۱۳۹۲ تماشاخانه پارین[۵۴]
- در بارگاه دیو دو شاخ، نویسنده و کارگردان:امین پروین، سال ۱۳۹۲، جشنواره عروسکی، تالار مولوی[۵۵]
- نمایشنامه خوانی آمیز قلمدون، نویسنده:اکبر رادی، کارگردان:روزبه حسینی، سال ۱۳۹۲، خانه هنرمندان[۵۶]
- دربارهٔ ال. ای، نویسنده:امیررضا طلاچیان، کارگردان:بهزاد مرتضوی، سال ۱۳۹۱، تماشاخانه پارین[۵۷]
- مده آ، نویسنده:داریوفو، کارگردان:مصطفی اسفندیاری، سال ۱۳۹۱، نخستین رپرتوار مونولوگ دانشگاه هنر
- پیش از صبحانه، نویسنده:یوجین اونیل، کارگردان:حسن خلیلی فر، سال ۱۳۸۷، دانشگاه سوره
- من اونو کشتم، نویسنده و کارگردان:شادی اسدپور، سال ۱۳۸۶، دانشگاه سوره
- فرار برای همیشه، نویسنده و کارگردان:حسن خلیلی فر، سال ۱۳۸۷، دانشگاه سوره[۵۸]
نوآوری و خلاقیت
ویرایشاسدپور با تلفیق همزمان عروسک، ماسک و بازیگر نمایش «وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند» را کارگردانی کرده‌است که با استقبال خبرگزاریها و اهالی تئاتر همراه بوده‌است.[۵۹][۳۶][۶۰][۶۱] وی در زمینه ایده ترکیب نمایش بازیگر و عروسک در این نمایش گفته‌است: «دوست داشتم اگر قرار است در نمایشی از حضور عروسک‌ها بهره ببرم، متنی را انتخاب کنم که اتفاقاً ویژهٔ عروسک‌ها نوشته نشده باشد. در واقع می‌خواستم فضای عروسکی مورد نظر خودم را القا کنم.»[۳]
زهره بهروزی نیا بایگانی‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine مدرس دانشگاه هنر (دانشکده سینما و تئاتر)[۶۲] شیوهٔ کارگردانی نمایش را ریسک‌پذیر دانسته و گفته: «لازمه کار خلاقه، جسارت است. معتقدم کارگردانان باید قابلیت‌های گستردهٔ نمایش عروسکی را مورد پژوهش قرار دهند تا با آشنایی بر ابعاد مختلف آن بتوانند از این، گونه نمایشی به‌درستی بهره بگیرند… استفاده از متن‌های غیر عروسکی و تبدیل آن به ساختار اجرایی عروسکی در ایران هنوز جا نیفتاده است؛ چرا که در نگاه عمومی به تئاتر عروسکی، نمایشی برای کودکان و نوجوانان تعبیر می‌شود؛ درصورتی‌که اصلاً این‌طور نیست.»[۶۱] وی همچنین گفته‌است: «بسیاری از آثار ادبی جهان به شیوهٔ تئاتر عروسکی بر صحنه‌های تئاتر رفته‌اند و همواره با استقبال مخاطبان روبه‌رو بوده‌اند؛ ولی ما در تئاترمان هنوز با تئاتر عروسکی زاویه داریم و آن را آن طور که شایسته‌است جدی نمی‌گیریم… وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند یک نمونه موفق از اجرای عروسکی متنی غیر عروسکی است. نگاه حرفه‌ای کارگردان در طول تولید این نمایش آن را چند گام از تئاتر دانشجویی دور و به تئاتر حرفه‌ای نزدیک کرده‌است.»[۶۱]
اسدپور در اولین سمینار تخصصی تئاتر پژوهی در تالار مولوی دربارهٔ تبارشناسی عروسک‌های نمایشی برای استادان و دانشجویان این رشته سخنرانی کرد.[۶۳][۶۴] که مقاله فوق در کتاب مجموعه چکیده مقالات نخستین سمینار تخصصی تئاترپژوهی به چاپ رسیده‌است.[۶۵] که pdf اطلاعات کتاب در همین آدرس موجود است.
نمایش این یک اعتراف است که با حضور سوپر استار دو دههٔ سینما جمشید هاشم‌پور[۶۶]افتتاح شد نیز مورد استقبال کم‌نظیر منتقدان، اهالی تئاتر و خبرگزاریها قرار گرفت،[۶۷][۶۸][۶۹] پویا نعمت الهی منتقد تئاتر، نمایش را بر اساس نظریه آیینه‌ای (یا همان نورون آینه‌ای) و امر خیالی ژاک لاکان دانسته و عنوان داشته نمایش «این یک اعتراف» است را باید در زمره یکی از جدی‌ترین آثار روانکاوانه در تئاتر کشور در این چندساله اخیر محسوب کرد. کارگردان این اثر (که نویسندگی متن را هم برعهده داشته) لیسانس روان‌شناسی دارد و تحصیلات خود را در حوزه کارگردانی ادامه داده‌است. او در نمایش قبلی خود با نام «خانه نمزده» نیز نگاه روانکاوانه بر شخصیت‌های نمایش داشت. خودش جایی گفته تم اصلی دو کار اخیرش «تنهایی انسان مدرن و نبود ارتباط با جهانی هراس‌انگیز» است.[۷۰]
همچنین رضا آشفته منتقد کانون ملی تئاتر،[۷۱] نمایش این یک اعتراف است را نوعی اکسپرسیونیسم دانست که در اجرا واگویه یک مرد با دو گرایش بزرگسالی و کودکی را دارد به چالش می‌کشد. در زمان کودکی دلیل‌این تنهایی و عاشقیت و شکست عشقی دارد نمایان می‌شود و یک مرد در بستر خانواده دارد بررسی می‌شود که از چه زمانی گرایش به عشق داشته یا چه رفتارهایی او را لبریز از حضور عزیزانش می‌کرده و حالا در نبودن شان این تنهایی دارد برجسته‌تر و بحرانی‌تر می‌شود. این مرد در بزرگسالی با از دست دادن اهل خانواده دچار بحران ناشی از تنهایی می‌شود. رضا آشفته در پایان به بودن چنین نمایش‌هایی به عنوان یک ضرورت روان‌شناسانه تأکید کرد که همواره می‌تواند افزوده‌هایی در اختیار مخاطبانش قرار دهد.[۷۲]
کیارش وفایی منتقد تئاتر عنوان کرده‌است: نمایش «این یک اعتراف است» با ساختاری که برای خود در نظر گرفته می‌کوشد تا مثنوی وجودی یک انسان را با داده‌های خود به تصویر درآورد. شرح حالی که در آن تمام جزئیات به شکل زنجیرواری به یکدیگر برای تشریح اتفاق‌ها متصل است تا درک موضوع برای مخاطب فراهم شود. تأکید بر محتوا و تکیه به شخصیت در این اثر مجالی را پیش آورده تا فرم به شکل متناسبی هم راستا با جهان اثر پیش برود و نتایج درستی را حاصل کند. میزانسن‌های کاربردی و تأکیدی که آن نیز از جهان متن نشأت می‌گیرد فضایی را در اختیار شخصیت قرار داده تا بتواند برون‌ریزی‌های پیاپی را با فاصله‌گذاری‌های هوشمندانه ترتیب بدهد و دنیای درون خود را به تصویر بکشد. حال اهمیت دیگر نگاه کارگردانی به باورپذیری روایت، فضاسازی و موقعیت‌های خلق شده مربوط است که توانسته شخصیت را با اوج و فرودهای قابل تأمل روبرو کند. طراحی صحنه، نور، لباس از دیگر عنوان‌هایی است که بهره درستی برای جهان اثر فراهم آورده تا رجوع شخصیت به گذشته و شخصیت‌هایی که در درون او زندگی می‌کنند با محتوا و فرم مناسب بیشتر مورد توجه قرار بگیرند.[۷۳]
موفقیت‌ها
ویرایشجستارهای وابسته
ویرایشپیوند به بیرون
ویرایش- شادی اسدپور در اینستاگرام
- عطاءالله کوپال زنگ افتتاحیه «وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند» را نواخت
- شادی اسدپور:تلاش به اندازه یک کار حرفه ای برای «وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند»
- تماشاخانه پارین میزبان «سه شب با مادوکس» می‌شود
- جایگاه مونولوگ در تئاتر ایران و حکایت این روزهایش
- چهار نسل تئاتری کنار هم برای افتتاح فاستوس ۲۰۱۶
- کارگردان ˝وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند˝ می‌گوید این نمایشنامه دو دنیا را در اختیار او گذاشته‌است، یکی متعلق به عروسک و ماسک‌ها و دیگری متعلق به بازیگران
- دانشجویان بازیگری از تجربه «فاستوس ۲۰۱۶» گفتند
منابع
ویرایش- ↑ «آغاز «این یک اعتراف است» با حضور جمشید هاشم‌پور». ایسنا. ۲۳ تیر ۱۳۹۸.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «اساطیر یونانی با فاستوس ۲۰۱۶ به مولوی می‌روند». ایلنا. ۱۹ آذر ۱۳۹۵.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «برای استفاده از عروسک‌ها دلایل دراماتیک دارم». خبرگزاری شبستان. ۲۰۱۶-۰۲-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ فوریه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۲۳.
- ↑ info@theater.ir. «گفت‌وگوی ایران تئاتر با شادی اسدپورکارگردان نمایش «این یک اعتراف است» / انسان در جهان پیرامون با مولفه‌های درونی‌اش سنجیده می‌شود». ایران تئاتر. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۲۴.
- ↑ «تفاهم نامه همکاری بین دبیرخانه نهمین جشنواره دانشجویی و مردمی تئاتر «ثمر» با مؤسسه هنری آرتا منعقد شد». خبرگزاری مهر. ۲۱ دی ۱۳۹۸.
- ↑ «موسسه هنری آرتا به جشنواره تئاتر ثمر پیوست». خبرگزاری ایران تئاتر. ۲۱ دی ۱۳۹۸.
- ↑ «شادی اسدپور، مدرس و کارگردان تئاتر، کلاس‌های آنلاین، فرصتی برای ایجاد عدالت آموزشی». روزنامه سراسری سایه. ۱۷ خرداد ۱۳۹۹.
- ↑ «شادی اسدپور؛ نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر:با اهالی تئاتر مثل اسباب بازی رفتار نکنید». روزنامه سراسری سایه. ۲۷ آبان ۱۳۹۹.[پیوند مرده]
- ↑ «تئاتر آنلاین بهتر از خاموش شدن چراغ این هنر است». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۸ آذر ۱۳۹۹.
- ↑ «شادی اسدپور با مهر مطرح کرد؛ چالش تنهایی در «جنون جنین جن‌زده» / علاقه به قهرمان‌سازی ندارم». خبرگزاری مهر. ۱۸ خرداد ۱۴۰۱.
- ↑ «شادی اسدپور».[پیوند مرده]
- ↑ «مصاحبه با استاد شادی اسدپور مدرس تئاتر، نویسندگی و کارگردانی رشته ادبیات نمایشی». موسسه آموزش عالی فردوس مشهد. ۱۹ اسفند ۱۳۹۹.
- ↑ «تدارک اجرای «جنون جنین جن زده»». خبرگزاری ایسنا. ۴ خرداد ۱۴۰۱.
- ↑ «طراحان «جنون جنین جن زده» معرفی شدند/ اجرا از نیمه دوم خرداد». خبرگزاری مهر. ۸ خرداد ۱۴۰۱.
- ↑ «شادی اسدپور؛ نویسنده و کارگردان نمایش «جنون جنین جن‌زده» :خلاقیت انسان، با «حواس فعال» آغازبه‌کار می‌کند». روزنامه سراسری سایه. ۲۸ خرداد ۱۴۰۱.
- ↑ «به تماشای «صفر درجه سانتیگراد زیر صفر» دعوت هستید». خبرگزاری ایسنا. ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰.
- ↑ ««صفر درجه سانتی گراد زیر صفر» رنج آدم‌ها را به نمایش می‌کشد». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۰ مهر ۱۴۰۰.
- ↑ «پوستر نمایش «صفر درجه سانتیگراد زیر صفر» رونمایی شد/روایت رازوارگی مرگ در تماشاخانه دیوار چهارم». خبرگزاری ایران تئاتر. ۱۷ مهر ۱۴۰۰.
- ↑ «صفر درجه سانتیگراد زیر صفر به‌روایت نویسنده و کارگردان و دستیارانش». روزنامه سراسری سایه. ۲۵ مهر ۱۴۰۰.
- ↑ ««کابوس‌ها» به دیوار چهارم رسید/ کشمکش‌های مکبث با خود و اطرافیانش». خبرگزاری مهر. ۹ اسفند ۱۳۹۹.
- ↑ «نمایش «کابوس‌ها» در دیوار چهارم به صحنه می‌رود». خبرگزاری ایران تئاتر. ۱۲ اسفند ۱۳۹۹.
- ↑ «در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛ پاسخ به سؤال «من چه کسی هستم» در نمایش ستیز». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۶ بهمن ۱۳۹۹.
- ↑ «به سرپرستی شادی اسدپور؛ «ستیز» به‌صورت آنلاین تماشایی می‌شود/ یازده مونولوگ پنج دقیقه‌ای». خبرگزاری مهر. ۲۱ بهمن ۱۳۹۹.
- ↑ ««زندگی شیرین …» اجراخوانی می‌شود/ همراهی فرزین محدث با هنرجویان». خبرگزاری مهر. ۴ آبان ۱۳۹۹.
- ↑ ««زندگی شیرین …» آنلاین اجراخوانی می‌شود». خبرگزاری ایران تئاتر. ۴ آبان ۱۳۹۹.
- ↑ «پروژه پایان دوره هنرآموختگان کارگاه مبانی کارگردانی خلاق مؤسسه هنری آرتا با عنوان پرفورمنس ته‌مانده‌ها به روی صحنه می‌رود». روزنامه هنرمند. ۲۲ مهر ۱۳۹۹.
- ↑ «پروژه پایان دوره هنرآموختگان کارگاه مبانی کارگردانی خلاق مؤسسه هنری آرتا با عنوان پرفورمنس ته‌مانده‌ها به روی صحنه می‌رود». روزنامه سایه. ۲۲ مهر ۱۳۹۹.
- ↑ «شادی اسدپور «ته‌مانده‌ها» را به صحنه می‌آورد». خبرگزاری فارس. ۲۲ مهر ۱۳۹۹.
- ↑ «تماشاخانه مهرگان میزبان «بازگشت مردگان» می‌شود». خبرگزاری مهر. ۱۸ آذر ۱۳۹۸.
- ↑ ««این یک اعتراف است»؛ نمایشی پرکُنش و حرکت». خبرگزاری فارس. ۱۰ مرداد ۱۳۹۸.[پیوند مرده]
- ↑ «روایت یک انسان از تنهایی‌اش در جهانی هراس‌انگیز / شادی اسدپور از نمایش "این یک اعتراف است" می‌گوید». خبرگزاری هنر آنلاین. ۱۰ مرداد ۱۳۹۸.
- ↑ «شادی اسدپور به مهر گفت:ماجرای رئالیسم جادویی و هویت باختگی انسان معاصر در «خانه نمزده»». خبرگزاری مهر. ۲۱ مرداد ۱۳۹۷.
- ↑ «گم‌گشتگی انسان‌های مدرن در مرزی میان خیال و واقعیت». روزنامه آفتاب یزد. ۲۸ مرداد ۱۳۹۷.[پیوند مرده]
- ↑ ««گردنبند پریدخت» را فیزیکال ببینید». ایسنا. ۲۷ خرداد ۱۳۹۷.
- ↑ ««درِ داد» در عمارت نوفل نوفل‌لوشاتو نمایشنامه خوانی می‌شود». ایران تئاتر. ۲۰ خرداد ۱۳۹۷.
- ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ «زنجره‌هایی که شیهه می‌کشند، تلاش بازمانده‌های قاجار برای بقا». خبرگزاری مهر. ۴ اسفند ۱۳۹۴.
- ↑ «شادی اسدپور سه شب را با مادوکس می‌گذراند». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۷ تیر ۱۳۹۲.
- ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ «معرفی آثار برگزیده جشنواره مونولوگ پارین». ایران تئاتر. ۱۲ آذر ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۱۸.
- ↑ «یک تنبیه با شکوه در تالار حافظ». ایسنا. ۸ مهر ۱۳۹۱.
- ↑ «اقتباسی آزاد از نمایشنامه «اتللو» /پوستر نمایش «جنون جنین جن‌زده» به نویسندگی و کارگردانی شادی اسدپور رونمایی شد». خبرگزاری ایران تئاتر. ۴ خرداد ۱۴۰۱.
- ↑ «در گفتگو با مهر مطرح شد؛ «یازده/ یازده» به دیوار چهارم می‌رود/ اقتباسی آزاد از «اتللو»». خبرگزاری مهر. ۲۴ دی ۱۴۰۰.
- ↑ «شادی اسدی پور در گفت‌وگو با ایران تئاتر عنوان کرد/براساس «کالیگولا» آلبر کامو نمایشی را روی صحنه می‌برم». خبرگزاری ایران تئاتر. ۲۸ مهر ۱۴۰۰.
- ↑ «به کارگردانی شادی اسدپور؛ اجرای «صفر درجه سانتیگراد زیر صفر» آغاز شد/آدم‌های بیگانه با خود». خبرگزاری مهر. ۱۰ مهر ۱۴۰۰.
- ↑ «میزبانی مجموعه دیوار چهارم از نمایش «صفر درجه سانتیگراد زیر صفر»». خبرگزاری ایران تئاتر. ۲۱ مهر ۱۴۰۰.
- ↑ «از «کابوس‌ها» تا «اطلسی‌های لگدمال شده»». خبرگزاری ایرنا. ۹ اسفند ۱۳۹۹.
- ↑ «ا «کابوس‌ها» به دیوار چهارم رسید». خبرگزاری هنرمند. ۹ اسفند ۱۳۹۹.
- ↑ «تماشاخانه مهرگان میزبان «بازگشت مردگان» می‌شود». خبرگزاری مهر. ۱۸ آذر ۱۳۹۸.
- ↑ ««این یک اعتراف است»؛ نمایشی پرکُنش و حرکت». خبرگزاری فارس. ۱۰ مرداد ۱۳۹۸.[پیوند مرده]
- ↑ «روایت یک انسان از تنهایی‌اش در جهانی هراس‌انگیز / شادی اسدپور از نمایش "این یک اعتراف است" می‌گوید». خبرگزاری هنر آنلاین. ۱۰ مرداد ۱۳۹۸.
- ↑ «مجموعه چکیده مقالات نخستین سمینار تخصصی تئاترپژوهی». کتاب. ۱ مرداد ۱۳۹۷.[پیوند مرده]
- ↑ «نخستین سمینار تخصصی تئاتر پژوهی در مرکز تئاتر دانشگاهی مولوی-سخنرانان: شادی اسدپور و …». حوزه هنری. ۱۹ اسفند ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ فوریه ۲۰۲۰.
- ↑ «برگزاری نخستین سمینار تخصصی تئاتر پژوهی». هنر آنلاین. ۱۶ اسفند ۱۳۹۶.
- ↑ «چند خبر از تئاترهای جدید-خوانش نمایشنامه کمدی «پسر حاجی بابا جان»». ایسنا. ۲ اسفند ۱۳۹۶.
- ↑ «روایت‌های ساده از زندگی روزمره در تماشاخانه پارین». همشهری آنلاین. ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «نقدی بر در بارگاه دیو دو شاخ». انجمن مستقل تئاتر دانشجویی ایران. ۱ اسفند ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ فوریه ۲۰۱۸.
- ↑ «نمایشنامه آمیز قلمدون خوانش می‌شود». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۸ خرداد ۱۳۹۲.
- ↑ «دربارهٔ ال ای در پارین به صحنه می‌رود». خبر آنلاین. ۲۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «نخستین اجرای هنرجویان دوره آزاد بازیگری دفتر آموزش‌های آزاد سوره». خبر آنلاین. ۱۳ آبان ۱۳۸۷.
- ↑ «عطاالله کوپال زنگ افتتاحیه نمایش را نواخت». بانی فیلم. ۲۸ بهمن ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۲۳.[پیوند مرده]
- ↑ ۶۰٫۰ ۶۰٫۱ «نگاهی به نمایش وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند-راز باغ‌های متروک». حوزه هنری. ۲۸ بهمن ۱۳۹۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸.
- ↑ ۶۱٫۰ ۶۱٫۱ ۶۱٫۲ «وقتی زنجره‌ها شیهه می‌کشند، نمونهٔ موفق اجرای عروسکی متن غیر عروسکی است». باشگاه خبرنگاران جوان. ۶ اسفند ۱۳۹۴.
- ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۸ فوریه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۱۸.
- ↑ «نخستین سمینار تخصصی تئاتر پژوهی در مرکز تئاتر دانشگاهی مولوی-سخنرانان: شادی اسدپور و …». حوزه هنری. ۱۹ اسفند ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ فوریه ۲۰۲۰.
- ↑ «برگزاری نخستین سمینار تخصصی تئاتر پژوهی». هنر آنلاین. ۱۶ اسفند ۱۳۹۶.
- ↑ «مجموعه چکیده مقالات نخستین سمینار تخصصی تئاترپژوهی». کتاب. ۱ مرداد ۱۳۹۷.[پیوند مرده]
- ↑ «آغاز «این یک اعتراف است» با حضور جمشید هاشم‌پور». ایسنا. ۲۳ تیر ۱۳۹۸.
- ↑ ««این یک اعتراف است»؛ نمایشی پرکُنش و حرکت». خبرگزاری فارس. ۱۰ مرداد ۱۳۹۸.[پیوند مرده]
- ↑ «روایت یک انسان از تنهایی‌اش در جهانی هراس‌انگیز / شادی اسدپور از نمایش "این یک اعتراف است" می‌گوید». خبرگزاری هنر آنلاین. ۱۰ مرداد ۱۳۹۸.
- ↑ «نگاهی به نمایش «این یک اعتراف است» به کارگردانی شادی اسدپور». ایران تئاتر. ۲ مرداد ۱۳۹۸.
- ↑ «نمایشی بر اساس نظریه آیینه‌ای و امر خیالی لاکان / نگاهی به نمایش "این یک اعتراف است" به کارگردانی شادی اسدپور». خبرگزاری هنر آنلاین. ۱۳ مرداد ۱۳۹۸.
- ↑ «گذری کوتاه بر زندگی و آثار "رضا آشفته "منتقد کانون ملی تئاتر ایران». وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. ۳ شهریور ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «تنهایی انسان معاصر ایرانی / نقد و بررسی نمایش "این یک اعتراف است" در دوشنبه‌های نقد تئاتر». خبرگزاری هنر آنلاین. ۲۵ تیر ۱۳۹۸.
- ↑ «نگاهی به نمایش «این یک اعتراف است» به کارگردانی شادی اسدپور، شرح دل با تو بگویم‌که تو جانی و جهانی». خبرگزاری ایران تئاتر. ۲ مرداد ۱۳۹۸.
- ↑ «برگزیدگان نخستین جشنواره مونولوگ پارین اعلام شدند». همشهری آنلاین. ۱۲ آذر ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۲۳.
- ↑ «برنده جایزه اکبر رادی در گفتگو با ایلنا». ایلنا. ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۵.