سیچان (اصفهان)
محله سیچان یکی از محله‌های قدیمی اصفهان است که مردم زمان قدیم در آن جا به دامپروری و کشاورزی مشغول بوده اند.
«این محله [...] از محلات جنوبی رودخانه زاینده رود است و در واقع، از دهاتی است که به شهر اصفهان اتصال یافته است»[۱] و اکنون، از محله های برخوردار و خوب اصفهان است.
از لحاظ تاریخی سیچان دهی بود در جنوب زاینده رود و با ده حسین‌آباد همسایه. شاه عباس اراضی جنوب زاینده رود را که درست در شمال این ده واقع شده بود ظاهراً تا حد خود رودخانه، هنگامی که ارامنه را از ارمنستان به اصفهان کوچانید به آن‌ها بخشید و فرمان‌هایی صادر کرد تا ارمنیان در این اراضی مستقر شوند. این اراضی شامل سه ده مارنان، قینان و سیچان بود و این هرسه با توسعه شهر اصفهان به انضمام جلفا که ارمنیان ساخته‌اند یکی ازمحلات معتبر اصفهان به‌شمار آمد.[۲]
جابری انصاری این قسمت را جزءِ بهترین محلات اصفهان از لحاظ آب و هوا ذکر می‌کند. واژه سیچان از سه جزءِ سی + چ + ان تشکیل شده است. کلمه سی تلفظ دیگری است از زی که از مصدر زیستن آمده‌است؛ و طبیعی‌ترین انتخاب نام برای محل زندگی و زیست گاه آدمیان است؛ و پسوند ان را برای نسبت و کثرت به کارمی برند؛ بنابراین سیچان به معنی محل زیست است؛ و از باب تسمیه حال و محل این نام را به خود گرفته‌است. سیچان به معنای موش در زبان ترکی نسبتی با وجه تسمیهٔ این محله ندارد.[۲]
محله سیچان دارای نام آورانی است، از جمله:
- محمدعلی کشاورز (بازیگر)
- عبدالله سیچانی (خوشنویس در خط نستعلیق)، فرزند: علی محمد؛ زندگانی او در دوره شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی بوده است.
- آقا عبدالمولی (شاعر، خوشنویس در خط شکسته)؛ او در شعر سیچانی اصفهانی تخلص می کرده و از شاعران هم دوره با شیخ علی حزین بوده است.
جمعیت این محله (بلوک آماری) در سال 1401، 11393 نفر با تراکم 117 نفر در هر کیلومتر مربع بوده است.[۳]
تخریب سردر مسجد حاج صدرا (محله سیچان)
ویرایش_%DA%A9%D9%87_%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%B2_1403_%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7_%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1_(%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87_5_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C_%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86_%D8%AA%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D8%A8_%D8%B4%D8%AF_(1).jpg)
_%DA%A9%D9%87_%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%B2_1403_%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7_%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1_(%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87_5_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C_%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86_%D8%AA%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D8%A8_%D8%B4%D8%AF_(2).jpg)
_%DA%A9%D9%87_%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%B2_1403_%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7_%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1_(%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87_5_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C_%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86_%D8%AA%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D8%A8_%D8%B4%D8%AF_(3).jpg)
مسجد حاج صدرا، معروف به مسجد محله سیچان، آخرین بنای فرهنگی و هنری واجد ارزش در محله سیچان بود و از شاخصه های فرهنگی در بافت تاریخی شهر اصفهان. این مسجد کوچک و زیبا، از آثار دهه 20 خورشیدی بود که سردر آن، جلوه ای از هنر اصفهان را در محله سیچان به تماشا گذاشته بود. سردر آجرکاری و کاشیکاری شده آن، پاییز 1403 خورشیدی، توسط (شهرداری منطقه 5، شهرداری اصفهان) و با هماهنگی اداره اوقاف و هیئت امنای مسجد، به نام تعریض معبر، به طور کامل تخریب شد.[۴][۵][۶][۷]
منابع
ویرایش- ↑ رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم (۱۳۵۲). آثار ملی اصفهان. ص. ۲۳۶.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ http://isfahan.ir/ShowPage.aspx?page_=dorsaetoolsarea&lang=1&tempname=maheleha5&sub=19&PageID=105&PageIDF=130[پیوند مرده]
- ↑ «جمعیت». آمارنامه شهر اصفهان 1401 (فصل 2) (PDF). اصفهان: اداره آمار و تحلیل اطلاعات شهرداری اصفهان. ۱۴۰۱. ص. ۸۸.[پیوند مرده]
- ↑ «سردر مسجد سیچان اصفهان تخریب شد». ایسنا. ۲۰۲۴-۱۱-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۰۸.
- ↑ ایران، عصر. «شهرداری مسجد سیچان اصفهان را ویران کرد تا کوچه را عریض کند! (+تصاویر قبل و بعد تخریب)». fa.
- ↑ «ماجرای تخریب مسجد سیچان اصفهان». روزنامه دنیای اقتصاد. ۲۰۲۴-۱۲-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۰۸.
- ↑ «تخریب غیرمنتظره مسجد سیچان در اصفهان + عکس». اعتمادآنلاین. ۲۰۲۴-۱۲-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۰۸.
- رفیعی مهرآبادی: آثار ملی اصفهان، ص ۲۳۶. ۲. جابری انصاری: تاریخ اصفهان، ص ۴۱۷. ۳. مهریار: فرهنگ نام‌ها و آبادی‌های کهن اصفهان، ص ۵۰۴و۵۰۳. ۴. رفیعی مهرآبادی :همان