سینمای تاجیکستان
نخستین فیلم‌های سینمای تاجیکستان در آغاز دههٔ ۱۹۳۰ میلادی ساخته شدند، برای نمونه وقتی امیران می‌میرند با کارگردانی لیدیا پچنورینا در سال ۱۹۳۲ میلادی کارگردانی شد. ولی نخستین گروه برجستهٔ فیلم‌ها متعلق به بوریس کیمیاگرف است که برخی از آنها عبارت اند از: داخونده (۱۹۵۶)، رستم و سهراب (۱۹۷۱) – بر پایهٔ شاهنامهٔ فردوسی - و آدم پوستش را عوض می‌کند در سال ۱۹۷۸ یک سال پیش از مرگ کارگردان. در میان کارگردانان همان نسل به نام‌های ولادیمیر موتیل با بچه‌های پامیر (۱۹۶۳)، مقدس محمودف، طاهر صابرف با افسانهٔ عشق (۱۹۶۳) و انور تورایف و سووَت حمیدف بر می‌خوریم.
| Cinema of Tajikistan | |
|---|---|
| تعداد سالن | 67 (2011)[۱] |
| • سرانه | 1.0 per 100,000 (2011)[۱] |
| فیلم‌های تولید شده (2009)[۲] | |
| داستانی | 1 |
| پویانمایی | - |
| مستند | 7 |
| تعداد پذیرش (2009)[۳] | |
| مجموع | 264,000 |
در سال ۲۰۰۶ میلادی، فیلم تاجیکی بهشت فقط برای مردگان در ۵۹ امین جشنوارهٔ فیلم کن نمایش داده شد. کارگردان آن، جمشید عثمانف برای کارهایش، پرواز زنبور (که همراه مین بیونگ-هون ساخته شده بود) و به ویژه فرشتهٔ کتف راست که در کن ۲۰۰۲ برگزیده شد پیش از آن شناخته شده بود.
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Table 8: Cinema Infrastructure - Capacity". UNESCO Institute for Statistics. Archived from the original on 26 December 2018. Retrieved 5 November 2013.
- ↑ "Table 1: Feature Film Production - Genre/Method of Shooting". UNESCO Institute for Statistics. Archived from the original on 26 December 2018. Retrieved 5 November 2013.
- ↑ "Table 11: Exhibition - Admissions & Gross Box Office (GBO)". UNESCO Institute for Statistics. Archived from the original on 3 November 2013. Retrieved 5 November 2013.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cinema of Tajikistan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۱.