سیفلیس عصبی

نوعی بیماری عصبی

سیفلیس عصبی[۱] یا سیفلیس اعصاب (Neurosyphilis) هنگامی است که عفونت سیفلیس، دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) را درگیر می‌کند. سیفلیس توسط باکتری ترپونما پالیدوم به وجود می‌آید و راه اصلی انتقال آن تماس جنسی است. سیفلیس عصبی می‌تواند به صورت زودرس اتفاق بیفتدو ممکن است بدون علامت باشد یا به صورت مننژیت سیفلیسی ظاهر شود، یا به صورت دیررس (متاخر) و به کشل سیفلیس منینگو وسکیولار، فلج عمومی، یا سل نخاعی باشد، که با ضعف در حفظ تعادل و دردهای لحظه‌ای در اندام‌های انتهایی بدن همراه است. سیفلیس دیررس اعصاب معمولاً بین ۴ تا ۲۵ سال بعد از عفونت اولیه ظاهر می‌شود و ۲۵٪–۴۰٪ افرادی که سیفلیس درمان‌نشده دارند، دچار سیفلیس عصبی می‌شوند.[۲][۳]

بخش از جمجمهٔ انسان که در مراحل پیشرفتهٔ سفلیس عصبی آسیب دیده است.

سیفلیس عصبی دیررس (متاخر) در ۶٫۵٪ موارد درمان‌نشدهٔ سیفلیس در مرحلهٔ سوم دیده می‌شود.[۴] (سیفلیس مرحله سوم در یک سوم افراده آلوده‌ای که تحت درمان قرار نمی‌گیرند بروز می‌کند)[۲] سیفلیس منینگو وسکیولار معمولاً با بی‌حسی و تشنج، و فلج عمومی به همراه زوال عقل (جنون) و سل نخاعی همراه است.[۲] همچنین، ممکن است مردمک ارگیل-رابتسون (که مردمک‌های کوچک و دو سویه‌ای هستند و وقتی شخص به اشیاء نزدیک متمرکز می‌شود تنگ می‌شوند) در این بیماری وقتی که شخص در معرض نور قرار می‌گیرد تنگ نشوند.

گاه در سیفلیس عصبی علایمی شبیه بیماری آلزایمر مشاهده می‌شود.

مردی مبتلا به سیفلیس سومیه یا عصبی که بعد از دوازده سال به سیفلیس عصبی مبتلا شده و بر اثر عفونت جمجه اش بشدت آسیب دیده. عکس مربوط به سال 1894 میلادی.


تشخیص و آزمایش

ویرایش

در سیفیلیس بطئی یا نهفته، مایع مغزی نخاعی (CSF) برای تشخیص درگیری مغز (سیفیلیس عصبی) آزمایش می‌شود.[۱] سیفیلیس عصبی می‌تواند با بررسی بالا بودن تعداد گلبول سفید (غالباً لنفوسیت) و سطح بالایی از پروتئین در مایع مغزی-نخاعی در شرایط عفونت سیفلیس تشخیص داده شود.[۲][۵] ام‌آرآی از مغز، ساقه مغز یا نخاع نیز می‌تواند مفید باشد.[۳]

درمان

ویرایش

پنی سیلین برای درمان سفلیس عصبی به کار می‌رود، البته تشخیص و درمان زودهنگام بیماری حیاتی است.[۳]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «آزمایش: تست تشخیص سیفیلیس مانند VDRL, RPR». وزارت بهداشت ایران (سامانه ارتباطی عمومی آزمایشگاهها). ۱۰ آبان ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Kent ME, Romanelli F (2008). "Reexamining syphilis: an update on epidemiology, clinical manifestations, and management". Ann Pharmacother. 42 (2): 226–36. doi:10.1345/aph.1K086. PMID 18212261. {{cite journal}}: Unknown parameter |month= ignored (help)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Mehrabian، Shima؛ Raycheva، Margarita؛ Traykova، Martina (۲۰۱۲). «Neurosyphilis with dementia and bilateral hippocampal atrophy on brain magnetic resonance imaging». BioMed Central Neurology. doi:10.1186/1471-2377-12-96. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  4. Bhatti MT (2007). "Optic neuropathy from viruses and spirochetes". Int Ophthalmol Clin. 47 (4): 37–66, ix. doi:10.1097/IIO.0b013e318157202d. PMID 18049280.
  5. Committee on Infectious Diseases (2006). Larry K. Pickering (ed.). Red book 2006 Report of the Committee on Infectious Diseases (27th ed.). Elk Grove Village, IL: American Academy of Pediatrics. pp. 631–44. ISBN 978-1-58110-207-9.