سوکجونگ چوسان

نوزدهمین پادشاه چوسان (۱۶۷۴–۱۷۲۰)

سوکجونگ چوسان (انگلیسی: Sukjong of Joseon) (۷ اکتبر ۱۶۶۱ – ۱۲ ژوئیه ۱۷۲۰) نوزدهمین پادشاه چوسان بوده است که پس از عزل پدرش پادشاه هیونجونگ به قدرت رسید. او به مدت ۴۵ سال و ۱۰ ماه سلطنت کرد که پس از پادشاه یونگجو (۵۱ سال و ۷ ماه) دومین سلطنت طولانی در میان پادشاهان چوسان است. وی همچنین بعد از یونگجو (۸۱ ساله)، تائجو (۷۲ ساله)، گوجونگ (۶۷ ساله)، گوانگهائگون (۶۷ ساله) و جونگ‌جونگ (۶۲ ساله) ششمین پادشاه چوسان از لحاظ طول عمر می‌باشد. پس از مرگ وی، پسر بزرگترش گیئونگ‌جونگ چوسان جانشین او شد.

سوکجونگ چوسان
نوزدهمین پادشاه چوسان
سلطنت۱۶۷۴–۱۷۲۰
پیشینهیئونجونگ چوسان
جانشینگیئونگ‌جونگ چوسان
زاده۷ اکتبر ۱۶۶۱
کاخ گیونگ هوی گونگ، پادشاهی چوسان
درگذشته۱۲ ژوئیهٔ ۱۷۲۰ (۵۸ سال)
کاخ گیونگ هوی گونگ، پادشاهی چوسان
آرامگاه
میونگ‌رونگ، گویانگ
همسر(ان)ملکه‌ها:
ملکه این‌گیونگ
ملکه این‌هیون
ملکه این‌وون

صیغه‌های سلطنتی:
جانگ هی-بین
چوی سوک-بین
پارک میونگ-بین
کیم یونگ-بین
کیم گوی-این
یو سو-اوی
فرزند(ان)
خاندانقبیله جون‌جو یی
پدرپادشاه هیون‌جونگ
مادرملکه میونگ‌سونگ
سوکجونگ چوسان
هانگول
숙종
هانجا
肅宗
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهSukjong
مک‌کیون–ریشاورSukchong
نام تولد
هانگول
이순
هانجا
李焞
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهI Sun
مک‌کیون–ریشاورYi Sun

تولد تا تاجگذاری

ویرایش

پادشاه سوکجونگ در هشتم سپتامبر ۱۶۶۱ (پانزدهمین روز از هشتمین ماه قمری) از پادشاه هیئونجونگ چوسان و ملکه میونگ سونگ در کاخ چانگ دوک به دنیا آمد. نام نسبت داده شده به وی آی سان بود. او در سال ۱۶۶۷ (۶ سالگی) به عنوان شاهزاده میونگ بو رسید و در سال ۱۶۷۴ (۱۳ سالگی) به عنوان نوزدهمین پادشاه چوسان به تخت نشست.

سیاست

ویرایش

پادشاه سوک جونگ سیاستمدار باهوشی بود ولی دوران حکومت وی با برخی از شدیدترین نبردهای حزبی در تاریخ سلسله چوسان همراه شده است. سوکجونگ به منظور قدرتمندتر کردن اختیارات سلطنتی متناوباً حزب در قدرت را با حزبی دیگر جایگزین می‌نمود. با هر بار تغییر دولت که هوانگوک (در لغت به معنی گردش دولت) نامیده می‌شد، حزب بازنده با اعدام‌ها و تبعیدها به‌طور کامل از صحنه سیاست محو می‌شد. با اینحال تغییرات پر هرج و مرج دولت به‌طور قابل ملاحظه‌ای بر زندگی عادی مردم تأثیری نمی‌گذاشت و دوران وی به عنوان یکی از کامیاب‌ترین زمان‌ها مورد توجه می‌باشد.

نبردهای حزبی

ویرایش

در اولین سال‌های حکومت سوکجونگ، احزاب جنوبی و غربی بر سر مراسم ترحیم سلطنتی با یکدیگر به مشاجره پرداختند. مسئله‌ای به ظاهر کوچک که دربارهٔ دوران سوگواری برای ملکه اینسون بود. حزب جنوبی ادعا می‌کرد که دوران سوگواری باید یکسال به طول انجامد درحالی‌که حزب غربی بر دوره نه‌ماهه سوگواری پافشاری می‌نمود. براساس قوانین حاکم بر طبقه اجتماعی یانگبان، سوگواری یکساله این معنی را می‌داد که هیوجونگ از چوسان به عنوان فرزند ارشد در نظر گرفته می‌شود، درحالی‌که دوران نه‌ماهه سوگواری این منظور را می‌رساند که هیوجونگ فرزند بزرگتر نمی‌باشد. به عبارت دیگر، حزب غربی به خانواده سلطنتی به عنوان اولین رده از طبقه اجتماعی یانگبان می‌نگریست نه یک طبقه اجتماعی مجزا که قوانین مخصوص به خود را دارد. همچنین دو حزب بر سر مسئله مبارزه با دودمان چینگ به عنوان کشوری وحشی (به عنوان مخالفت دودمان مینگ) که امنیت ملی چوسان را تهدید می‌کرد مورد ملاحظه بود، نزاع داشتند. حزب جنوبی که توسط هه جوک و یون هیون اداره می‌شدند، حامی جنگ بر ضد جینگ بودند در حالی که حزب غربی تمایل داشتند ابتدا بر بهبود اوضاع داخلی تمرکز شود. سوکجونگ در ابتدا طرف حزب جنوبی را گرفت، اما در سال ۱۶۸۰، هه جوک توسط حزب غربی به خیانت متهم شد و این کشمکش به اعدام هه جوک و یون هیو و پاکسازی حزب جنوبی منجر شد. این واقعه به عنوان گیونگ سین هوانگوک شناخته می‌شود. حزب غربی که حال در قدرت بودند، به دو دسته حزب نورون (آموزه‌های قدیمی) که توسط سونگ سی یول هدایت می‌شد، و حزب سورون (آموزه‌های جدید) که توسط یون جونگ رهبری می‌شد، تقسیم شدند. بعد از ۹ سال ماندن در قدرت، زمانی که سوکجونگ ملکه اینهیئون را که توسط حزب غربی حمایت می‌شد خلع کرد و صیغه هوی از خاندان جانگ (که با نام بانو جانگ یا جانگ هوی بین نیز شناخته می‌شود) را به عنوان ملکه منصوب کرد، حزب نورون سقوط کرد. به‌طور گسترده‌ای گفته می‌شود که او یکی از زیباترین زنان سلسله چوسان بوده و زیبایی وی در سالنامه‌ها ذکر شده است. حزب غربی زمانی که با انتصاب پسر جانگ به عنوان ولیعهد مخالفت کرد، سوکجونگ را عصبانی نمود. حزب جنوبی که از بانو جانگ و پسرش حمایت می‌کردند، مجدداً قدرت را به دست آورده، حزب غربی را بیرون کرده و در اقدامی انتقام جویانه سونگ سی یول را اعدام نمودند. این واقعه گیسا هوانگوک نامیده می‌شود. پنج سال بعد و در سال ۱۶۹۴، حزب جنوبی نقشه تصفیه سیاسی دیگری را بر ضد حزب غربی کشید و آنها را به توطئه برای بازگرداندن ملکه اینهیون عزل شده متهم کرد. این درحالی بود که سوکجونگ از عزل ملکه اینهیون پشیمان شده بود و بانو سوک از خاندان چوی (بانو چوی) را که متحدی برای ملکه اینهیون و حزب نورون بود، مورد لطف قرار می‌داد. سوکجونگ که از اقدام حزب جنوبی برای پاکسازی سیاسی غربی‌ها عصبانی شده بود، ناگهان اقدام به تصفیه سیاسی جنوبی‌ها و برگرداندن حزب غربی به قدرت نمود. حزب جنوبی دیگر هرگز نتوانست بعد از این واقعه که گاپسول هوانگوک نامیده می‌شود، خود را احیا کند. سوکجونگ ملکه جانگ را تا عنوان بانو جانگ هوی بین تنزل رده داده و مجدداً ملکه اینهیون را منصوب کرد. بانو جانگ سرانجام به دلیل نفرین کردن ملکه اینهیون که به مرگ او انجامید، با سم اعدام شد. حزب سورون از ولیعهد هویسو (یی یئون) (گیئونگ‌جونگ چوسان) که پسر بانو جانگ بود حمایت می‌نمود درحالی‌که حزب نورون از پسر بانو چوی، شاهزاده یونینگ (یی گئوم) که بعدها با عنوان پادشاه یئونگجو به تخت نشست، حمایت می‌کرد. ملکه اینهیون و ملکه این وون که به تازگی منصوب شده بود، بدون فرزند بودند. سوک جونگ در سال ۱۷۱۸ به ولیعهد (که بعدها با عنوان پادشاه گیونگ جونگ به تخت نشست) اجازه داد به عنوان نائب السلطنه بر کشور حکومت کند. سوکجونگ در سال ۱۷۲۰ فوت نمود درحالی‌که گفته می‌شود قبل از مرگش به یی یی میونگ گفته بود که یونینگ – گئوم را به عنوان وارث گیونگ جونگ معرفی کرده است. اما این اتفاق در غیاب تاریخ‌نگاران یا ضابطان سلطنتی رخ داده بود. این موضوع به تصفیه سیاسی دیگری که منجر به اعدام چهار تن از رهبران نورون در سال ۱۷۲۱، و پاکسازی سیاسی دیگری که با اعدام هشت عضو نورون در سال ۱۷۲۲ همراه بود انجامید. سوکجونگ اصلاحات سیستم مالیاتی را اعمال کرده، استفاده از سکه (مون کره‌ای) را ترویج داد و به مردمان با طبقه اجتماعی متوسط و فرزندان صیغه‌ها اجازه داد تا در مناطق به مقام‌های بالاتر دولتی دست یابند. در سال ۱۷۱۲، دولت سوکجونگ با دودمان چینی جینگ به منظور تعیین مرزهای بین دو کشور در رودخانه‌های یالو و تومِن همکاری کرد. همچنین دولت ژاپن جزیره اولونگ را در سال ۱۶۹۶ به عنوان بخشی از خاک چوسان به رسمیت شناخت.

دوران سلطنت سوکجونگ پیشرفت کشاورزی در مناطق دوردست و افزایش فعالیت‌های فرهنگی به مانند انتشار کتاب‌ها را به خود دید. او بعد از ۴۶ سال حکومت در سال ۱۷۲۰ در سن ۵۸ سالگی فوت نمود. وی در منطقه گیونگی و شهر گویانگ در داخل پنج مقبره سلطنتی غربی به خاک سپرده شد.

خانواده

ویرایش

اجداد

ویرایش
  • پدر: پادشاه هیون‌جونگ (۱۴ مارس ۱۶۴۱—۱۷ سپتامبر ۱۶۷۴)
    • پدربزرگ: پادشاه هیوجونگ (۳ ژوئیه ۱۶۱۹—۲۳ ژوئن ۱۶۵۹)
    • مادربزرگ: ملکه این‌سون از قبیلهٔ دوک‌سو جانگ (۹ فوریه ۱۶۱۹—۱۹ مارس ۱۶۷۴)
  • مادر: ملکه میونگ‌سونگ از قبیلهٔ چونگ‌پونگ کیم (۱۳ ژوئن ۱۶۴۲—۲۱ ژانویه ۱۶۸۴)
    • پدربزرگ: کیم یوم-یونگ (۱۶۱۹—۱۶۷۵)
    • مادربزرگ: بانو سونگ از قبیلهٔ یون‌جین سونگ (۱۶۲۱—۱۶۶۰)

همسران و فرزندان

ویرایش
  • ملکه این‌گیونگ از قبیلهٔ گوانگ‌سان کیم (۲۵ اکتبر ۱۶۶۱—۱۶ دسامبر ۱۶۸۰)
    • دختری با نام نامعلوم (۲۷ آوریل ۱۶۷۷—۱۳ مارس ۱۶۷۸)
    • دختری با نام نامعلوم (۲۳ اکتبر ۱۶۷۹—۱۶۷۹)
    • سقط جنین (۲۰ ژوئیه ۱۶۸۰)
  • ملکه این‌هیون از قبیلهٔ یوهونگ مین (۱۵ مه ۱۶۶۷—۱۶ سپتامبر ۱۷۰۱)
    • بدون فرزند
  • ملکه این‌وون از قبیلهٔ گیونگ‌جو کیم (۳ نوامبر ۱۶۸۷—۱۳ مه ۱۷۵۷)
    • بدون فرزند
  • همسر نجیب‌زادهٔ سلطنتی هی از قبیلهٔ این‌دونگ جانگ (۳ نوامبر ۱۶۵۹—۹ نوامبر ۱۷۰۱)
    • یی یون، ولیعهد هوی‌سو (۲۰ نوامبر ۱۶۸۸—۱۱ اکتبر ۱۷۲۴)؛ بعداً پادشاه گیونگ‌جونگ، بیستمین پادشاه چوسان
    • شاهزاده سونگ‌سو (۱۶۹۰—۱۶۹۰)؛ مورد اختلاف
  • همسر نجیب‌زادهٔ سلطنتی سوک از قبیلهٔ هائه‌جو چوی (۱۷ دسامبر ۱۶۷۰—۹ آوریل ۱۷۱۸)
    • شاهزاده یونگ‌سو (۱۶۹۳—۱۶۹۳)؛ در خردسالی بر اثر بیماری سرخک درگذشت
    • یی گئوم، شاهزاده یونینگ (۳۱ اکتبر ۱۶۹۴—۲۲ آوریل ۱۷۷۶)؛ بعداً پادشاه یونگ‌جو، بیست و یکمین پادشاه چوسان
    • پسری با نام نامعلوم (۱۶۹۸—۱۶۹۸)
    • دختری با نام نامعلوم (۱۷۰۷—؟)؛ مورد اختلاف
  • همسر نجیب‌زادهٔ سلطنتی میونگ از قبیلهٔ میرانگ پارک (؟ —۱۵ ژوئیه ۱۷۰۳)
    • یی هوُن، شاهزاده یون‌ریونگ (۱۳ ژوئن ۱۶۹۹—۲ اکتبر ۱۷۱۹)
  • همسر نجیب‌زادهٔ سلطنتی یونگ از قبیلهٔ آن‌دونگ کیم (۱۶۶۹—۱۲ ژانویه ۱۷۳۵)
    • بدون فرزند
  • همسر گوی‌این از قبیلهٔ گیونگ‌جو کیم (۱۶۹۰—۱۷۳۵)
    • بدون فرزند
  • همسر سواوی از قبیلهٔ گانگ‌رونگ یو (؟ —۸ آوریل ۱۷۰۷)
    • بدون فرزند

تبارنامه

ویرایش

رسانه‌ها

ویرایش

در سریال‌های کره‌ای افسانه دونگ‌یی (۲۰۱۰) و جانگ اوک‌جونگ، زندگی برای عشق (۲۰۱۳)، به گوشه‌ای از زندگی این پادشاه پرداخته شده است.

منابع

ویرایش