گیرنده دیجیتال تلویزیون
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (مه ۲۰۲۳) |
گیرندهٔ دیجیتال تلویزیون که در ایران به آن رسیور یعنی گیرنده هم می‌گویند، (به انگلیسی: STB: Set-Top Box)، یک دستگاه سامانهٔ اطلاعاتی است که معمولاً دارای یک تنظیم‌کننده تلویزیون برای ورودی است و خروجی را به تلویزیون می‌دهد، این دستگاه سیگنال‌ها را از یک منبع خارجی مانند کابل اِترنت، ال ان بی، کابل هم‌محور یا حتی آنتن سادهٔ قیاسی دریافت می‌کند و سپس آن‌ها را رمزگشایی و برای تلویزیون می‌فرستد، گیرندهٔ دیجیتال در انواع گوناگونی برای پشتیبانی و استفاده از تلویزیون ماهواره‌ای، تلویزیون زمینی، تلویزیون اینترنتی و تلویزیون کابلی تولید می‌شوند، در ایران به‌طور معمول به گیرنده‌های دیجیتال تلویزیون زمینی همان «گیرندهٔ دیجیتال» گفته می‌شود در حالی‌که به گیرنده‌های دیجیتال تلویزیون ماهواره‌ای «رسیور یا گیرندهٔ ماهواره‌ای» می‌گویند.
برای دریافت تلویزیون اینترنتی نیاز به یک گیرندهٔ دیجیتال مخصوص تلویزیون اینترنتی است که قابلیت ارتباط دو-سویه و رابط شبکه داشته باشد.
نحوهٔ کارکرد
ویرایشدستگاه گیرندهٔ دیجیتال یک تبدیل‌گر است که سیگنال‌ها را از منابع مختلف (برحسب نوع گیرندهٔ دیجیتال) دریافت کرده و طی یک فرایند پردازش، آن را تبدیل به صدا و تصویر کرده و آمادهٔ پخش برای تلویزیون می‌کند. البته این تبدیل می‌تواند به صورت رله‌ای و تکرار باشد یعنی آر اف را دریافت و برای ورودی تلویزیون، خروجی آر اف را آماده کند یعنی تلویزیون فقط به عنوان یک نمایشگر عمل می‌کند (دریافت صدا، تصویر و نمایش آن) که در این صورت نقش گیرندهٔ دیجیتال حدود ۸۰٪ و نقش تلویزیون تنها ۲۰٪ خواهد بود. گیرندهٔ دیجیتال فقط در حد یک مبدّل ساده که در تلویزیون‌های قیاسی وجود دارد نیست بلکه دارای عملکرد پیچیده‌تری است.[۱]
انواع گیرندهٔ دیجیتال
ویرایشگیرندههای دیجیتال به دوصورت خارجی و داخلی موجود هستند:
خارجی: گیرنده‌های خارجی به دو صورت رومیزی و مخفی (کوچک) موجود هستند که پشت تلویزیون قرار گرفته و استفاده می‌شود
داخلی: این نوع گیرنده نیز به دو صورت، داخل تلویزیون و داخل رایانه وجود دارد
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش | این یک مقالهٔ خرد مهندسی مخابرات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |