سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) یک سازمان سیاسی با مشی مارکسیستی و کمونیستی است که علیه نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کند. این سازمان در سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۹) از راه کارگر انشعاب کرد و به صورت مستقل به فعالیت خود ادامه داد.

سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
نام انگلیسی	Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
بنیان‌گذاری	۱۳۸۸
انشعاب از	راه کارگر
روزنامه	راه کارگر
مرام سیاسی	کمونیسم مارکسیسم
وابستگی ملی	شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست (۱۳۹۱-۱۳۹۶)
تلویزیون	راه کارگر
وبگاه
https://www.rahekargar.net
سیاست در ایران حزب‌ها انتخابات

سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) از زمان تأسیس شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در سال ۱۳۹۱ در آن عضویت داشت، اما از مهر ۱۳۹۶ از این ائتلاف خارج شد.

تاریخچه

سازمان راه کارگر در سال ۱۳۵۷ در جریان انقلاب بهمن ۱۳۵۷ از جمعی از اعضا و هواداران سابق چریک‌های فدایی و مجاهدینِ مارکسیست تشکیل شد که در زندان دیدگاه خود را نسبت به مبارزه مسلحانه تغییر داده بودند و مواضع ضد مائوئیستی اختیار کرده بودند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، این افراد دور هم جمع شدند و دیدگاه‌های خود را در نشریه رسمی خود به نام «راه کارگر» منتشر کردند. آن‌ها در تحلیل خود، جمهوری اسلامی را حکومتی مذهبی-بناپارتیستی می‌دانستند. به دنبال آن در چهارم تیر ۱۳۵۸ با نام راه کارگر رسماً اعلام موجودیت کردند.

انشعاب

سازمان راه کارگر در سال ۲۰۰۹ دچار انشعابی بزرگ شد. مبنای انشعاب اساساً برپایه اختلافاتی صورت گرفت که از مدت‌های پیش پیرامون درک از تشکیلات و نوع سازمان‌یابی، رابطۀ آن با آزادی اندیشه و بیان مشروط یا غیرمشروط و به‌طور ویژه دربارۀ سازمان یک‌‌تاکتیکی یا چند‌تاکتیکی شکل گرفته بود. دو مقاله «گره‌گاه‌ها، ضوابط و منطق حاکم بر آنها» نوشته تقی روزبه که شامل هفت پرسش‌ و پاسخ بود و متقابلاً پاسخ محمدرضا شالگونی به هفت پرسش بالا، با عنوان «اختلاف ما»، نشان‌دهندۀ زمینه‌ها و دلایل عمده انشعاب در سال ۲۰۰۹ بود.

در پی انتشار نامه‌ای درونی با امضای سی تن از اعضای راه کارگر بخشی از اعضای این سازمان از جمله محمدرضا شالگونی و روبن مارکاریان نظر کمیتۀ مرکزی سازمان برای باقی‌ماندن در راه کارگر و بحث روی اختلافات در کنگره راه کارگر را نپذیرفتند و به‌همراه بخشی از اعضای راه کارگر خود را راه کارگر نامیدند و رهبری جدیدی را برای بخش منشعب راه کارگر بنام «هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)» تشکیل دادند.

مواضع

علی‌رغم جدایی تشکیلاتی دو بخش راه کارگر تغییر خاصی در مواضع سیاسی و نظری‌شان به وجود نیامده و هر دو بخش گاهی در همکاری‌های مشترک از جمله «اتحاد چپ» و … با هم همکاری می‌کنند. به لحاظ سیاسی هیچ‌گونه اختلاف سیاسی یا ایدئولوژیک میان این دو سازمان وجود ندارد و علت تداوم جدایی اصرار بخش منشعب این سازمان به عدم تحمل گرایش‌های گوناگون نظری در یک سازمان چپ است.

پیوند به بیرون

• نسخهٔ اسکن‌شدۀ نشریۀ راه کارگر در آرشیو آنلاین نشریات دانشگاه منچستر

کتاب‌شناسی

• بهروز، مازیار، شورشیان آرمانخواه، ترجمۀ مهدی پرتوی، تهران، ققنوس.