زیب مگسی
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
میر گلمحمدخان تمندار زیب مگسی از بزرگترین سخنوران پارسیگوی بلوچ است که در سال ۱۸۸۳ م. در جَهْل مگسی در بلوچستان پاکستان به دنیا آمد و در سال ۱۹۵۳ م درگذشت. او به فارسی، اردو و سندی شعر سروده اما بیشتر اشعار او به زبان فارسی است. حایگاه این شاعر در پاکستان و تاجیکستان به اندازه ای است که به گفته دکتر مدصوم کاسی دیوان زیب در مدرسه های تاجیکستان همراه با دیوان حافظ و دیوان دیگر شعرای فارسی تدریس می شود و یک زیارتگاه به نام تکیه گاه زیب، نیز آنجا مورد توجه مردم است.[۱][۲]
او از مردم ثروتمند، بانفوذ و از سرداران بهنام بود. مگسی نام طایفه او است که یکی از طوایف بزرگ بلوچستان پاکستان است و تیرهای از آن طایفه را تمندار مینامند.[۳]
آثار
ویرایش- کلیات زیب: شامل:
- زیبنامه
- دیوان عجیب
- دیوان بحور
- دیوان صنایع
- دیوان مفردات
- خزینةالاشهار (مخمسات زیب).
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ "تاثیرپذیری زبان وادب بلوچی از زبان و ادبیات فارسی" (PDF). Retrieved 2023-12-24.
- ↑ "شعر فارسی و خدمات «زیب مگسی»: شاعر معاصر بلوچستان پاکستان به ادبیات فارس". Retrieved 2023-12-24.
- ↑ "شعر فارسی و خدمات «زیب مگسی»: شاعر معاصر بلوچستان پاکستان به ادبیات فارس". Retrieved 2023-12-24.