زیاد بن مروان قندی
زیاد بن مروان قندی، از اصحاب جعفر صادق و موسی کاظم بودهاست که از سران واقفیه محسوب میشود.
سرگذشت
ویرایشکنیه وی ابوالفضل یا ابوعبدالله بودهاست.[۱] زیاد بن مروان، از اهالی بغداد بوده که به واسطه شهرتش به قندی، شغل او را قناد دانستهاند. وی از شاگردان جعفر صادق بودهاست ولی در منابع روایتی بی واسطه از جعفر صادق برای او گزارش نشدهاست.[۲]
جریان واقفیه
ویرایشپس از کشته شدن موسی کاظم در زندان سندی بن شابک، گروهی از وکلاء موسی کاظم که اموالی از موسی کاظم را در دست داشتند، منکر مرگ موسی کاظم شدند و مدعی شدند او به غیبت رفتهاست. آنان را به جهت وقف در امامت موسی کاظم، واقفیه خواندند. از جمله سران این حرکت، زیاد بن مروان قندی بود. او همچنین کارگزار عباسیان بود.[۲][۳][۴]
جایگاه در علم رجال
ویرایشدر علم رجال، شیعیانی چون احمد بن طاووس، وی را ضعیف شمردهاند.[۲]
پانویس
ویرایش- ↑ تبیان، موسسه فرهنگی و اطلاعرسانی. «بنیانگذاران فرقه واقفه و ادعاگران مهدویت». article.tebyan.net (به Persian). دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۴.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ دانشنامه جهان اسلام، زیاد بن مروان قندی، سعید زعفرانی زاده
- ↑ تبیان، موسسه فرهنگی و اطلاعرسانی. «بنیانگذاران فرقه واقفه و ادعاگران مهدویت». article.tebyan.net (به Persian). دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۴.
- ↑ صفری فروشانی, نعمتالله; بختیاری, زهرا (2012-08-22). "امام رضا (ع) و فرقه واقفیه". پژوهشهای تاریخی. 4 (2): 79–98. ISSN 2008-6253.